فراز2
فراز2
«وَ لَوْ لاَ إِحْسَانُكَ إِلَیَّ وَ سُبُوغُ نَعْمَائِكَ عَلَیَّ مَا بَلَغْتُ إِحْرَازَ حَظِّی وَ لاَ إِصْلاَحَ نَفْسِی وَ لَكِنَّكَ ابْتَدَأْتَنِی بِالْإِحْسَانِ وَ رَزَقْتَنِی فِی أُمُورِی كُلِّهَا الْكِفَايَةَ وَ صَرَفْتَ عَنِّی جَهْدَ الْبَلاَءِ وَ مَنَعْتَ مِنِّی مَحْذُورَ الْقَضَاء.»(۲)
«و اگر لطف تو در حق من و فراوانی نعمت‌هایت بر من نبود نمی‌توانستم بهره‌ام را بدست آورم و خویش را اصلاح کنم اما تو احسان به من را آغاز کردی و روزی بی‌نیاز‌کننده در همه‌ی امور، عطایم کردی و رنج و دشواری تحمل بلا را از من دور کردی و فضای ناگوار را از من باز داشتی.»
( حَظِّ ) همان نتیجه است، به نتیجه رساندن کارها دست خداست؛ به قول آقایان فلاسفه، علت تامه باید از جانب خدای متعال اتفاق بیفتد. مثلاً هنگامی که می‌خواهید نان بپزید، اگر آب باشد، آرد باشد، تنور باشد، اما چیزی که با آن تنور را روشن کنید نباشد، شما نمی‌توانید نان بپزید، آرد را هم که نمی‌توانید همین‌طور خام بخورید! لذا نتیجه را خدا ایجاد می‌کند که اتفاقی حاصل بشود یا نشود.
( وَ لَوْ لاَ إِحْسَانُكَ إِلَیَّ وَ سُبُوغُ نَعْمَائِكَ عَلَیَّ مَا بَلَغْتُ إِحْرَازَ حَظِّی )：
خودِ احسان یک چیز است و سبوغ نعمات چیز دیگر. چه زمانی ما به نتیجه می‌رسیم؟ اگر خداوند متعال ما را سالم قرار نمی‌داد، حتی اگر تمام غذاها نزد ما حاضر بود، لذت غذا خوردن را متوجه نمی‌شدیم، کسی که پولدار است، اما نمی‌داند چه‌طور خرج کند، یا پولش برکت ندارد، حظ و بهره‌ای نمی‌برد. فوتبالیست‌ها را ببینید، پول دارند، اما پولشان برکت ندارد، خداوند برکت را در پول فوتبال قرار نداده است؛ این آقای اسپانسر می‌توانست به جای این خرجِ بیهوده، یک شهر را برای مدت‌ها از گرسنگی نجات دهد.
( وَ لاَ إِصْلاَحَ نَفْسِی )：
همه چیز باید در جهت اصلاح نفس باشد. حوزه با این بزرگی، این همه علما، این تعداد کتاب، چند نفر می‌توانند ادعا کنند نفس‌شان اصلاح شده؟ اصلاح نفس چیز دیگری می‌خواهد.
( وَ لَكِنَّكَ ابْتَدَأْتَنِی بِالْإِحْسَانِ وَ رَزَقْتَنِی فِی أُمُورِی كُلِّهَا الْكِفَايَةَ)：
عنایت‌ها به ما شده، ولی ما درست استفاده نکرده‌ایم.
( وَ صَرَفْتَ عَنِّی جَهْدَ الْبَلاَءِ)：
چه‌قدر بلاها از ما دفع شده است.
( وَ مَنَعْتَ مِنِّی مَحْذُورَ الْقَضَاء)：
چه ناگواری‌هایی که باید به سراغ ما می‌آمد و خداوند ما را از آن‌ها نجات داد.