نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

فراز1

فراز1«إِلَهِي أَحْمَدُكَ وَ أَنْتَ لِلْحَمْدِ أَهْلٌ عَلَى حُسْنِ صَنِيعِكَ إِلَيَّ، وَ سُبُوغِ نَعْمَائِكَ عَلَيَّ، وَ جَزِيلِ عَطَائِكَ عِنْدِي، وَ عَلَى مَا فَضَّلْتَنِي بِهِ مِنْ رَحْمَتِكَ، وَ أَسْبَغْتَ عَلَيَّ مِنْ نِعْمَتِكَ، فَقَدِ اصْطَنَعْتَ عِنْدِي مَا يَعْجِزُ عَنْهُ شُكْرِي»(۱)
«بارخدایا، تو را سپاس می‌گویم و تو شایسته‌ی سپاسی بر احسان نیکویت به من و بسیاری نعمت‌هایت بر من و عطای فراوانت در حق من و بر رحمتت که مرا با آن برتری دادی و نعمتت که بر من فروان ساختی، زیرا چندان به من نعمت بخشیدی که از شکر آن ناتوانم.»

باید شکر نعمت‌هایی را که خدا به ما داده است را به جا بیاوریم. شکرِ این‌که علم و معرفت و اسم و سیره و زندگی با اهل‌بیت-علیهم‌السلام- را به ما داده‌اند و دوری از خیلی چیزهایی که خوبان گرفتار آن هستند, را به ما لطف کرده‌اند.
خدایا؛ بقدری نعمت‌های تو بر من زیاد است که عاجز شده‌ام شکر کدام نعمت را بجا بیاورم.