فراز5
فراز ۵
«اللَّهُمَّ افْلُلْ بِذَلِكَ عَدُوَّهُمْ، وَ اقْلِمْ عَنْهُمْ أَظْفَارَهُمْ، وَ فَرِّقْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَسْلِحَتِهِمْ، وَ اخْلَعْ وَثَائِقَ أَفْئِدَتِهِمْ، وَ بَاعِدْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَزْوِدَتِهِمْ، وَ حَيِّرْهُمْ فِى سُبُلِهِمْ، وَ ضَلِّلْهُمْ عَنْ وَجْهِهِمْ، وَ اقْطَعْ عَنْهُمُ الْمَدَدَ، وَ انْقُصْ مِنْهُمُ الْعَدَدَ، وَ امْلَأْ أَفْئِدَتَهُمُ الرُّعْبَ، وَ اقْبِضْ أَيْدِيَهُمْ عَنِ الْبَسْطِ، وَ اخْزِمْ أَلْسِنَتَهُمْ عَنِ النُّطْقِ، وَ شَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ وَ نَكِّلْ بِهِمْ مَنْ وَرَاءَهُمْ، وَ اقْطَعْ بِخِزْيِهِمْ أَطْمَاعَ مَنْ بَعْدَهُمْ.»(۵)
«بارخدایا، با این کار دشمنانشان را در هم شکن و چنگ قدرت آنان را از دامنشان کوتاه فرما و میان دشمن و سلاحشان جدایی افکن و بندهای دلشان را از هم بگسل و میان آنها و توشههایشان فاصله انداز و در راهها سرگردانشان نما و از مقصد گمراهشان ساز و امداد و کمک را از ایشان قطع فرما، از نفراتشان بکاه و دلشان را از ترس آکنده ساز و دستشان را از مرزداران باز دار و زبانشان را از گفتار کوتاه کن و با شکست سپاه جلودار، عقبهی دشمن را متفرق نما و شکست آنان را موجب فرار پیروانشان قرار ده و با خواری آنان طمع دشمنان بعدی را قطع فرما.»
( اللَّهُمَّ افْلُلْ بِذَلِكَ عَدُوَّهُمْ ):
به وسیله آنها دشمنشان را از بین ببر.
( وَ اقْلِمْ عَنْهُمْ أَظْفَارَهُمْ ):
قدرت آنها را برای آنها کم کن، کوتاه کن.
( وَ فَرِّقْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَسْلِحَتِهِمْ ):
بین آنها و تدارکاتشان جدایی بینداز.
( وَ اخْلَعْ وَثَائِقَ أَفْئِدَتِهِمْ ):
بندهای دلشان را خالی کن.
( وَ بَاعِدْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَزْوِدَتِهِمْ ):
بین آنها و تدارک و توشه و زادشان فاصله بینداز.
( وَ حَيِّرْهُمْ فِي سُبُلِهِمْ ):
و در مسیری که میروند برای آنها حیرت ایجاد کن.
( وَ ضَلِّلْهُمْ عَنْ وَجْهِهِمْ ):
از مقصدشان دورشان کن، گمراهشان کن.
( وَ اقْطَعْ عَنْهُمُ الْمَدَدَ ):
کمک را قطع کن.
( وَ انْقُصْ مِنْهُمُ الْعَدَدَ ):
تعدادشان را کم کن.
( وَ امْلَأْ أَفْئِدَتَهُمُ الرُّعْبَ ):
دلهایشان را از ترس پر کن.
( وَ اقْبِضْ أَيْدِيَهُمْ عَنِ الْبَسْطِ ):
دستشان را بسته نگهدار.
( وَ اخْزِمْ أَلْسِنَتَهُمْ عَنِ النُّطْقِ ):
زبانشان را از اینکه بخواهند نطق کنند، ببند.
( وَ شَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ ):
از عقبه و با شکستی که به آنها میدهی، آنهایی که جلوتر هستند از بین بروند.
( وَ نَكِّلْ بِهِمْ مَنْ وَرَاءَهُمْ ):
عقبیها هم فرار کنند.
( وَ اقْطَعْ بِخِزْيِهِمْ أَطْمَاعَ مَنْ بَعْدَهُمْ ):
این خذلانی که به آنها میدهی، شکستی که به آنها میدهی، طمع بعدیها را هم ببر که نخواهند طمع بکنند.
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.