فراز27-26
فراز 27و26فَمَا كُلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنِّى بِسُوءِ أَثَرِى، وَ لا نِسْيَانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِيمِ فِعْلِى، لَكِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُكَ وَ مَنْ فِيهَا وَ أَرْضُكَ وَ مَنْ عَلَيْهَا مَا أَظْهَرْتُ لَكَ مِنَ النَّدَمِ، وَ لَجَأْتُ إِلَيْكَ فِيهِ مِنَ التَّوْبَةِ.( ۲۶ )
آنچه را بر زبان راندم نه از روی نادانی به کردار بدم است و نه فراموش کردن کارهای نکوهیده گذشته ام، بل از آن رو است که آسمان تو و هر که در آن است و زمین تو و هر که بر روی آن است پشیمانیم را که بر تو آشکار کردم و توبه ام را که در آن به تو پناه آوردم بشنوند.
اینطور نیست آنچه را که به زبانم جاری کردم از روی جهل به سوء اثر من باشد، یعنی من نخواهم فرمان تو را اطاعت کنم.
( وَ لا نِسْيَانٍ لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِيمِ فِعْلِى )：
و نه این که من افعال ناشایستم را فراموش کرده باشم.
( ولَكِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُكَ )：
بلکه از این روست که هر آنچه در آسمان و زمین است برای تو آشکار است و پشیمانی من را هم بر همین اساس می دانی.
( وَ لَجَأْتُ إِلَيْكَ فِيهِ مِنَ التَّوْبَه )：
من پناه آوردم به سوی تو برای توبه.
فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِكَ يَرْحَمُنِى لِسُوءِ مَوْقِفِى، أَوْ تُدْرِكُهُ الرِّقَّةُ عَلَيَّ لِسُوءِ حَالِى فَيَنَالَنِى مِنْهُ بِدَعْوَةٍ هِىَ أَسْمَعُ لَدَيْكَ مِنْ دُعَائِى، أَوْ شَفَاعَةٍ أَوْكَدُ عِنْدَكَ مِنْ شَفَاعَتِى تَكُونُ بِهَا نَجَاتِى مِنْ غَضَبِكَ وَ فَوْزَتِى بِرِضَاكَ.( ۲۷ )
تا شایدیکی از آنان به لطف و رحمت تو بر آشفتگی من رحم آورد، یا بر پریشان حالیم دلسوزی نماید، و آنگاه دعایم کند که نزد تو به اجابت نزدیکتر از دعای من باشد یا از من شفاعت کند که نزد تو از شفاعت من محکم تر باشد و با آن از خشم تو رها گردم و به خشنودی تو دست یابم.
یعنی همه امور من برای تو آشکار است. رسوایی من واضح است. اینکه دیگر رحمت تو را درک نمی کنم برای من واضح است. اینها را برای این گفتم که ؛
( فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِكَ يَرْحَمُنِى لِسُوءِ مَوْقِفِى )：
شاید این بیان من، این توبه من، یک رحمی از ناحیه تو ایجاد کند.
( أَوْ تُدْرِكُهُ الرِّقَّةُ عَلَيَّ لِسُوءِ حَالِى )：
یا زمینه دلسوزی و شفقت تو بر من بشود.
( فَيَنَالَنِى مِنْهُ بِدَعْوَةٍ )：
من را به یک دعایی نزد تو برساند.
( أَسْمَعُ لَدَيْكَ مِنْ دُعَائِى )：
دعا و دلسوزی که در حق من میشود، باعث شود تا مورد اجابت تو باشد.
( أَوْكَدُ عِنْدَكَ مِنْ شَفَاعَتِى تَكُونُ بِهَا نَجَاتِى مِنْ غَضَبِكَ وَ فَوْزَتِى بِرِضَاكَ )：
و یا باعث شود یک شفاعتی من را از غضب تو نجات بدهد و فوزی باشد که من را به رضایت تو برساند .
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.