نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

اثر ولایت

بسم الله الرحمن الرحیم

اثر ولایت ابتدائاً در وجود خود انسان است. اگر صحبت از ولایت می‌کنیم، می‌خواهیم بگوییم که قلب ما که مرکز فرماندهی است در اختیار خدا قرار می‌گیرد یا معاذالله در اختیار شیطان. قلب آخرین قسمتی است که تحت تصرف واقع می‌شود.

ما در مسیر زندگی عمال و رفتاری داریم؛ با چشممان نگاه می‌کنیم، با گوشمان می‌شنویم، با پایمان قدم برمی‌داریم، غذا می‌خوریم، هر فعلی از ما صادر می‌شود، دو جنبه دارد: یک جنبه‌ی خدایی و یک جنبه‌ی شیطانی.

یک نگاه، نگاه خوب و مهرآمیز از روی محبت به یک یتیم ممکن است برای من و شما یک نگاه ساده باشد ولی نزد ملائکه خدا ساده نیست؛ این نگاه، نگاه رحمت است و برای انسان ارمغانی دارد، پاداشی دارد. اثر این پاداش در قلب شما حاصل می‌شود؛ شما میل به خدا پیدا می‌کنی با این نگاه.

لذا وقتی بحث از آیات خدا می‌شود، همین بحث است. وقتی شما یک درخت را به عنوان یک مخلوق و یک نشانه نگاه کردی. درست است که درخت است اما در قرآن آمده؛

(أَفَلا يَنْظُرُونَ إِلَى الإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ) (غاشیه/۱۷)؛

به شتر نگاه کنید و خلقت شتر را دقت کنید، دقت به خلقت شتر برای چیست؟ شخصی خدمت یکی از علماء مشرف می‌شود، برای او یک تزلزلی پیدا شده بود نسبت به خداشناسی. آن عالم وارسته که خدای‌متعال به او عنایت کرده بود و مطالبی را می‌فهمید به او آدرسی داد، گفت: کنار دریا تعدادی گاومیش هستند شما اگر آنجا بروید و کنار آنها بنشینید، این شبهه‌ی توحیدی شما حل می‌شود. این آقا قبول کرد و رفت کنار آن دریا یک‌سری گاومیش بودند که در کنار ساحل خودشان را شستشو می‌دادند، آن هم وقت گذاشت؛ وقتی یکی دو ساعت به این گاومیش‌ها نگاه کرد چیزی برایش حاصل نشد، منصرف شد و می‌خواست از آنجا برگردد گاومیش هم همراه آن از آب بیرون آمد رفت کناری و زایمان کرد، وقتی نوزاد این گاومیش به دنیا آمد مستقیماً رفت سراغ پستان این گاومیش و شروع کرد به خوردن شیر. این فرد با نگاه به این مسئله، حالت خاصی پیدا کرد! این نوزادی که در شکم مادرش بود حالا که به دنیا آمد چه کسی به او آدرس این پستان را داد؟! از کجا فهمید که باید شیر بخورد؟!

پس ببینید! یک نگاه، نگاه توحیدی می‌شود، یک نگاه هم نگاه شیطانی می‌شود. وقتی انسان چشمش را باز کرد و به ناموس مردم نگاه کرد این نگاه حرام در وجود او یک اثر شیطانی می‌گذارد؛ خلاف بعدی، پرورده و زایش این خلاف است.

پس ما در مسئله‌ی اطاعت‌پذیری، تمام اعضای خودمان را در خدمت و اختیار خودمان می‌خواهیم بگذاریم، بند بند وجودمان می‌خواهیم خدایی باشد. اگر کسی با دستش سر یتیمی را نوازش کرد، یا خدای نکرده با دستش سیلی به صورت یتیمی زد، این اثر ندارد؟ حتی خود فرد همان لحظه می‌فهمد. وقتی جشن‌عاطفه‌ها می‌شود، خانومی یا دختر و پسری که یک کادو به دست می‌گیرند تحویل کمیته‌ی امداد می‌دهند وقتی برمی‌گردد نشاط زیادی در وجود خودش احساس می‌کند. حال این‌که همین کادو را بارها و بارها جابه‌جا کرده، اما چیزی احساس نکرده.

امام سجاد_علیه‌السلام_فرمودند: وقتی شما به فقیری پول دادید، همان دستی که پول داده شده، همان دست را ببوسید؛ چون دست رحمت خداست. دستی است که خدا به این دست، رحمت خودش را نازل کرده، با خدا بیعت کرده، به دست خدا خورده، به همان معنی خودش.

پس این معناست که ما در حوزه‌ی اطاعت‌پذیری و ولایت‌مداری وظیفه داریم اعضای خودمان را در خدمت این وظیفه قرار بدهیم. چشممان را، دستمان را، قدم‌هایمان را، حتی فکر ما باید در جهت خدا باشد، والا اگر این کار را نکنیم آن نتایج حاصل نمی‌شود. خدای متعال ان‌شاءالله توفیق بندگی و اطاعت در راه خودش را به همه‌ی ما عنایت بفرمایند.

و‌صلی‌الله‌علی‌محمد‌و‌آله.