چند تا آیه تو قرآن هست که تصریح داره به این‌که هدایت، فقط هدایتی‌ست که از ناحیه‌ی خدای متعال باشه؛ با این تعبیر که: «وَ لَنْ تَرْضَىٰ عَنْكَ الْيَهُودُ وَ لَا النَّصَارَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَىٰ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لَا نَصِيرٍ»«هرگز یهود و نصاری از تو راضی نخواهند شد مگر آن‌که پیروی از آیین آن‌ها کنی. بگو: راهی که خدا بنماید، به یقین راه حق تنها همان است؛ و البته اگر از میل و خواهش آن‌ها پیروی کنی بعد از آن‌که طریق حق را دریافتی، دیگر از سوی خدا یار و یاوری نخواهی داشت.»(سوره‌ی بقره/ آیه‌ی ۱۲۰) و آیه‌ی۷۳ سوره‌ی آل‌عمران که می‌فرماید: «وَ لَا تُؤْمِنُوا إِلَّا لِمَنْ تَبِعَ دِينَكُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَىٰ هُدَى اللَّهِ أَنْ يُؤْتَىٰ أَحَدٌ مِثْلَ مَا أُوتِيتُمْ أَوْ يُحَاجُّوكُمْ عِنْدَ رَبِّكُمْ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَ اللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ»«و ایمان نیاورید مگر به آن‌کس که پیرو دین شما باشد. بگو: راه سعادت آن است که خدا بنماید تا مبادا معلوم شود که به امتی دیگر نیز مانند شریعت شما عطا می‌گردد، یا بتوانند با شما نزد پروردگار احتجاج کنند. بگو: فضل و رحمت به دست خداست، به هر که خواهد عطا کند و خدا را رحمت بی‌منتهاست و به همه‌ی امور داناست.»و این آیه که خدا تعبیر کرده «اِنَّ هُدَی اللهِ هُوَ الهُدی» ،توی سوره‌ی غاشیه هم که فرمودند: فردی که می‌یاد پیش رسول‌خدا-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم-، چون نمی‌خوان استفاده کنند، بهره‌ای براشون نداره، ذیل آیه‌ی شریفه‌ی «هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ الْغَاشِيَةِ»«(ای رسول ما) آیا خبر هولناک قیامت و بلیّه‌ی عالم‌گیر محشر بر تو حکایت شده است؟»(سوره‌ی غاشیه/ آیه‌ی۱) هم حضرت فرمودند که: این‌ها، «اَلَّذینَ یَخشَونَ الاِمام» اون‌هایی که با یک حالت انکار و تردیدی پیش امام می‌آیند؛ بعد حضرت این آیه را فرمودند که: «لا يُسْمِنُ وَ لَا يُغْنِي مِنْ جُوعٍ»«که آن طعام (هر چه خورند) نه فربه‌شان کند و نه سیرشان گرداند.»(سوره‌ی غاشیه/ آیه‌ی ۷)و فرمودند: «لَا یَنْفَعُهُمْ وَ لَا یُغْنِیهِمْ لَا یَنْفَعُهُمُ الدُّخُولُ وَ لَا یُغْنِیهِمُ الْقُعُودُ.»«سودشان نبخشد و بی‌نیازشان نکند، نه ورودشان [بر امام] بدان‌ها سود بخشد و نه نشستنشان [در حضور امام] آنان را بی‌نیاز کند.»(تفسیر اهل‌بیت-علیهم‌السلام-/ ج۱۸/ ص۷۴)توضیح حاج آقا-حفظه‌الله-:رفقا این تذکر به ما هست‌ها! که اگر بعضی از رفقا می‌گن که آقا ما تغییر نکردیم، بعضی از رفقا می‌گن ما تغییر آن‌چنانی نکردیم، اینه؛ باید ببینی برای چی اومدی، چه‌جوری اومدی، با چه نگاهی اومدی، با چه منظری اومدی؟ می‌شه منظرت رو، نیتت رو، درست بکنی. آقا می‌یاد تو جلسه، حیرونه؛ بیام، نیام؟! یه روز می‌یاد، دو روز نمی‌یاد، غیبت داره. یک نفر، چسب جلسه‌ست؛ این یه چیزی بهش دادند که چسب جلسه‌ست؛ و الّا همونی که اون می‌بینه تو جلسه، این هم می‌بینه، همون چیزهایی که دارند به اون می‌دهند، به این هم می‌دهند، همون چیزهایی که اون می‌شنوه، این هم می‌شنوه؛ ولی اون داره لحظه به لحظه شوقش، رغبتش، زیاد می‌شه، دوامش زیاد می‌شه، اون یکی نه، گاهی می‌یاد، گاهی نمی‌یاد، سسته، می‌یاد، وسط جلسه می‌ره، حواسش پرته، این‌جا رو مثل یه بازار، مثل یه پاساژ، فرض کرده؛ خب معلومه آخر سر دستش خالیه! این‌که ما با هم هستیم، ملاک نیست که! تربیت‌ها، زمین تا آسمان با هم متفاوته.