قَالَ رَسُولُ الله-صلیاللهعلیهوآله-: «اُطْلُبْ لِأَخِیکَ عُذْراً، فَإِنْ لَمْ تَجِدْ لَهُ عُذْراً، فَالْتَمِسْ لَهُ عُذراً» «برای گفتار و كرداری كه از برادرت سر میزند، عذری بجوی و اگر نيافتی، عذری بتراش.» (بحارالأنوار/جلد۱۰/صفحهی۱۰۰)حاج آقا-حفظهالله-: این باز همینه تا اینجا عذر نداره، کار غلطی انجام داده، ولی باز هم مؤمن بدونش، ولی باز توی این قسمت نهها! کار بدی کرده، عذرش رو نپذیر. الان این حرف رو زد، رفت پیش دو نفر اختلاف انداخت، نیا بگو مؤمنه، نه! محاکمهاش کن، باهاش برخورد لازم رو بکن تا اصلاح بشه، ولی مومن بودنش رو لحاظ کن، این باز مؤمنه، مثل کافر باهاش برخورد نکن، دوستش داشته باش. من این دوست داشتن رو خیلی اهمیت میدم! مومن، مومن رو دوست داره. نکنه آدم بیجهت کسی رو از دوستی حذف کنه، بهش محبت نداشته باشه. من نسبتبه رفقای جلسه اینجوری هستم که قلبا اونها رو دوست دارم، یه محبت خاص به رفقا دارم، با اینکه یه جاهایی حرف دارم، ولی اون محبت من هست.