روایت ذیل آیه‌ی«إِنَّ الصَّلاةَ کانَتْ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ کِتاباً مَوْقُوتاً»(سوره‌ی نسا/ آیه‌ی۱۰۳)«عَنْ زُرَارَهًَْ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ-علیه‌السلام- فِی قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَی إِنَّ الصَّلاةَ کانَتْ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ کِتاباً مَوْقُوتاً قَالَ مُوجَباً إِنَّمَا یَعْنِی بِذَلِکَ وُجُوبَهَا عَلَی الْمُؤْمِنِینَ وَ لَوْکَانَتْ کَمَا یَقُولُونَ لَهَلَکَ سُلَیْمَانُ‌بْنُ‌دَاوُدَ-علیه‌السلام- حِینَ أَخَّرَ الصَّلَاهًَْ حَتَّی تَوارَتْ بِالْحِجابِ لِأَنَّهُ لَوْ صَلَّاهَا قَبْلَ أَنْ تَغِیبَ کَانَ وَقْتاً وَ لَیْسَ صَلَاهًٌْ أَطْوَلَ وَقْتاً مِنَ الْعَصْرِ.» زراره نقل می‌کند: امام باقر-علیه‌السلام- درباره‌ی آیه: إِنَّ الصَّلاَةَ کَانَتْ علَی المُؤْمِنِینَ کِتَابا مَّوْقُوتًا فرمود: «خداوند، وجوب نماز بر مؤمنین را بیان کرده است و اگر این‌گونه که برخی می‌گویند نشان این آیه در مقام بیان وقت دقیق نماز بود، بی‌شک، سلیمان‌بن‌داود-علیه‌السلام- زمانی‌که نمازش را به تاخیر انداخت، آن‌جا که خدا می‌فرماید: تا آفتاب در پرده‌ی غروب پوشیده شد. (ص/۳۲) هلاک می‌گشت، چرا که اگر پیش از آن موعد می‌خواند، نمازش را در وقت مناسب ادا کرده بود و هیچ نمازی را وقتی طولانی‌تر از نماز عصر نیست.»(تفسیر اهل بیت-علیهم‌السلام-/ ج۳/ ص۴۲۰)استاد: این استناد حضرت به «حَتَّی تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ» خیلی خوب بود.