نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

مومن با فکرش راه می‌رود، با فکرش زمین می‌خورد، با فکرش بلند می‌شود؛ زبیر را ببینید چه‌قدر از عمر خود را کنار پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله- و امیرالمومنین-علیه‌السلام- گذراند، مهم‌ترین لحظات عمرش در سختی‌ها و در جنگ بود، ولی فکر و عقل او کار نمی‌کرد، عقل خود را به دست فرزندش داد و از امیرالمومنین-علیه‌السلام- جدا شد، به گونه‌ای که ما الان او را لعن می‌کنیم؛ امیرالمومنین-علیه‌السلام- در قنوت خود طلحه و زبیر را لعن می‌کرد یا سلیمان بن صرد خزاعی را ببینید یک فکر او را برد و نتوانست تشخیص بدهد، در مقابل این افراد حر و زهیر را ببینید با چند دقیقه فکر کردن فهمیدند که باید با حسین-علیه‌السلام- باشند.