ولایت‌پذیری و ولایت‌مداری
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
«بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم»
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلَی سَيِّدِنا وَ نَبِیِّنَا وَ حَبیب قُلوبِنا وَ طَبیب نُفوسنا أَبِی الْقَاسِمِ مُصطَفی مُحَمَّد. اللّهمَ الَعَن أَبالشُرور وَ أتباعَه فی کُلِ لَحظَة مِنَ اَلازَل الی الأَبَد بِعَدد ما أحاطَ بِه عِلمُک»
«اَللّهُمَ صَلِّ عَلي علي بن مُوسَي الِّرِضا المَرُتَضي اَلاِمامِ التَّقيِّ النَّقيِّ وَ حُجَتِكَ عَلي مَن فَوقَ الاَرضِ و َمَن تَحت الثَّري اَلصِدّيقِ الشَّهيدِ صَلاةً كَثيرَةً تآمَّةً زاكِيَةً مُتَواصِلَةً مِتَواتِرَةً مُتَرادِفَة كَاَفضَلِ ما صَلَّيتَ عَلي اَحَدٍ مِن اوليائِكَ.»
صلواتی برای امام رضا-علیه‌السلام- مرحمت بفرمایید.
«اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ فِي سَبِيلِكَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا كَرَامَةَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَة.»
صلواتی برای امام زمان-علیه‌السلام- مرحمت بفرمایید.
ببینید این‌که ما می‌گیم ولایت، یعنی داشتن ولایت، اهل ولا بودن، ولیّ داشتن، سرپرست داشتن، اعتقاد به ولی، اعتقاد به معصوم-علیهم‌السلام-، اعتقاد به حجت، اعتقاد به انسان کامل، اعتقاد به خلیفه‌ی پروردگار بر روی زمین، اعتقاد به واسطه‌ی فیض، اعتقاد به نور مطلق و مطلق نور، اعتقاد به هادی در عالم وجود و در مقابلش می‌گیم که طاغوت رو قبول نکنید، باطل رو نپذیرید، ضال رو نپذیرید، ظلمات رو نپذیرید، بیراهه نرید، این خیلی مهمه! قبول ولایتِ ولی و انکار طاغوت، در دین اصل است، یعنی بالای بالاست و از این بالاتر دیگه چیزی نیست و این دو امر مهم است که بقیه‌ی امور رو شکل می‌ده. خب حالا ما می‌خوایم بدونیم که این اعتقاد به ولی که ما می‌گیم، آیا یه امر ساده است؟ مثلا الان ما زیارت بریم و برگردیم، می‌تونیم بگیم ما زیارت معصوم-علیه‌السلام- رفتیم، پس اعتقاد به ولی داریم، درسته؟ یا با خوندن یه دعای عهد، می‌تونیم بگيم که ما معتقد به ولی هستیم؟ با یه گریه‌ی بر امام حسین-علیه‌السلام- می‌تونیم بگیم ما پایبند به ولی هستیم، اینه؟ یا نه، این‌ها میوه‌ی اعتقاد به ولایت است؟ یعنی وقتی شما معتقد به ولی شدی، این اعتقاد میوه می‌ده، خب پس در این صورت خود ولایت چیه؟
خوب دقت کنید! ببینید ما الان می‌گیم که حرم امام رضا-علیه‌السلام- یا آستان قدس، آستان قدس چیه؟ هر چیزی که دخالت داره و مربوط به امام هشتم-علیه‌السلام- است؛ حتی اون کسی که دم در رو جارو می‌زنه، اون هم آستان قدسه، کسی که چمن‌ها رو آب می‌ده آستان قدسه، اونی که داره کفش‌ها رو می‌گیره آستانه قدسه، ببینید کلمه‌ی آستان قدس که می‌گی یه چیز نیست، یه امر ساده نیست بلکه یه امر خیلی پیچیده است، نمی‌شه از اصل این‌جا سر درآورد. در امر ولایت هم همینه! یه امر نیست.
شما وقتی که امانتی رو نگه می‌دارید، امانتداری می‌کنید، اثبات ولایت شماست. حضرت فرمود که به روزه و نمازشون نگاه نکنید به اداء امانتشون نگاه کنید.
شما وقتی نماز می‌خونید ولایتتون رو ثابت می‌کنید، اول وقت که نماز می‌خونید ولایتتون رو ثابت می‌کنید، وقتی به مادرتون احترام می‌ذارید دارید ولایتتون رو ثابت می‌کنید، از پدرتون مواظبت می‌کنید ولایتتون رو ثابت می‌کنید، حلال می‌خورید ولایته، حرام رو ترک می‌کنید ولایته، با وضو می‌خوابی ولایته، روزه می‌گیری همین‌طور.
اتصال ولاییِ من و شماست که داره ما رو به سمت این کار می‌کشه، جوهره‌ی ولایت در یک امر نیست، بلکه در یک امر گسترده هست که بهش شرع می‌گن، یکی‌اش واجب و حرامه، یکی‌اش قبول مرجع تقلید، یکی‌اش رساله خوندنه، ولایت این‌قدر گسترده است! حضرت فرمودند اون‌هایی که ولایت ما رو قبول دارن سه دسته‌اند؛ یه عده هستند به زبان، ولایت ما رو قبول دارند، این‌ها ثلث ولایت ما است. یه عده هستند به زبان و فعلشون ما رو قبول دارند و یه عده هم هستند که به زبان و فعل و قلبشون ما رو قبول دارند؛ پس ولایت یه امر گسترده هست. تولی ولایت یه امر ساده نیست که من در یه چیز ببینم، یه نفر خوب گریه می‌کنه؛ ولی خوب هم فحش می‌ده، ولایت چی شد؟ ولایت چی شد؟ گمراهی چی شد؟ نماز رو ترک می‌کنه، ولی ماه رمضان روزه می‌گیره، ولایت چی شد؟ به پدرش بی‌احترامی می‌کنه ولی مادرش رو خیلی داره، ولایت چی شد؟ تولیِ ولایت که می‌فرمایند، ولایت ما رو داشته باشید، در یه امر گسترده دارند می‌گند. حجاب یه زن به تنهایی، اثبات ولایتش هست، اصلا به نمازش هم کاری ندارند. اگه حجابش خدشه‌دار باشه، ولایتش هم خدشه‌دار است، تو مراحل بعدی هم همین‌طور است، یه کسی که غیبت می‌کنه، ولایتش خدشه‌دار است، ولو همه‌ی کارها رو درست انجام بده؛ مثل این می‌مونه که یه ساختمان رو درست کردند و ایزوگام کردند، می‌گه آقا فقط یه قطره آب از یه گوشه می‌یاد، خیلی آب نمی‌یاد، به اندازه‌ی یه لیوان آب می‌یاد، خب این ایزوگام آب‌بندی نشده، ولو من می‌گم ایزوگام شده، ولی این ایزوگام نیست. اون چیزی که ما می‌خوایم، پوشش نداده، تأمین نشده. شما می‌گید این ماشین، ماشین خوبیه فقط سر بالایی‌ها رو نمی‌ره، تموم شد! ترمزش خوب نیست، خب این ماشین، ماشین خوبی نیست.
می‌خوام یه نکته‌ای رو در مورد ولایت منتقل کنم، ولایت بین بود و نبود است؛ یعنی ۹۹ تا رو می‌بینی هست، یکی نیست، پس ولایت نیست. شما گوش کنید، این‌که می‌گم نیست؛ یعنی چی؟ یعنی اگه اون یکی نباشه شما بهره نمی‌بری، من بهره نمی‌برم، اگه اون یکی نباشه، و الا این خیلی فرق می‌کنه، با یکی که پنجاه‌تا‌شو داره، این رو نمی‌خوام بگم، می‌خوام بگم، اون نتیجه‌ی آخری که خدا تو امر ولایت مقدر کرده، با این آخری به من می‌رسه، اگه این آخری نیاد، دستم خالی می‌مونه. یه صلوات بفرستید.
ببینید رسول خدا-صلی‌الله‌علیه‌وآله- ۹۹ تا دستور آورد، همه رو قبول کردند؛ گفت خدا، قبول کردند. گفت من پیغمبرم، قبول کردند. گفت روزه، قبول کردند، گفت حج، قبول کردند. ۹۹ تا دستور رو قبول کردند، صدمی رو قبول نکردند؛ روز غدیر شد گفتند امیرالمؤمنین-عليه‌السلام- رو می‌خوام جانشین خودم قرار بدم، گفتند ما نمی‌پذیریم، خدا گفت من هم هیچی از شما قبول نمی‌کنم. الان هم برای ما همینه‌ها! اشتباه نکنید دوباره بگید که ما ولایت علی-عليه‌السلام- رو قبول کردیم، این قبولِ رو باید اثبات کنیم!
حالا توی این قضیه می‌خوام نتیجه‌گیری هم کنم، ببینید توی دایره‌ی ولایت داره چه اتفاقی می‌افته؟ می‌گه آقا! من خیلی تلاش می‌کنم گناه نکنم، ولی باز هم گناه می‌کنم، می‌گه توفیقاتم کم شده، می‌گه نماز صبح‌هام مشکل پیدا کرده، نمی‌تونم نماز شب بخونم، آقا زبونم این‌جوری شد، علتش چیه؟ چرا اخلاق نامیزون شده؟ چرا رزق حلال به من نمی‌رسه؟ همه‌ی این‌ها توی مراتب ولایته؛ یعنی شما می‌بینی ۹۹ تا امر توی ولایت حاصل شده، یه دونه‌اش مونده، همون‌طوری که اون‌ها توی اون یه دونه شکست خوردند و خدا به خاطر امیرالمؤمنین-عليه‌السلام- ازشون قبول نکرد و نمازشون رو هم کنار انداخت، الان هم برای ما همینه! الان هم برای ما توی ولایت صد تا مطلب خوابیده، ۹۹ تاش رو انجام می‌دیم؛ مثلا یکی‌اش اینه که در نماز استخفاف داریم، همینه تموم شد دیگه! ولایت داریم، ولی از حظّ ولایت استفاده نمی‌کنیم؛ مثل اینه که ما توی خونه پول داریم، ولی گم کردیم. الان هم ما پول می‌خواهیم، نمی‌دونیم کجا گذاشتیم، انگار که نداریم! چون ما الان می‌خوایم. کلید ماشین گم شده، ماشین هم همه چیزش آماده است، ولی فقط کلید گم شده، خب دیگه هیچی! دیگه هیچ کاری هم نمی‌شه کرد، الان ما عجله داریم، باید بریم! این‌که حضرت می‌فرمایند: هرکس نماز رو سبک بشماره ولایت ما بهش نمی‌رسه، نه این‌که ولایت نداره، ولایت داره اما حظِ ولایت بهش نمی‌رسه! حظ ولایت چیه؟ وقتی ولایت بیاد، دیگه شما می‌بینی صاحب حلمی! حلم تو وجودته، چون اصلا ولایت بدون حلم، امکان نداره! ولایت که اومد امکان نداره فرد گناه انجام بده، امکان نداره! محاله ولایت بیاد و یه معصیت از فرد صادر بشه! یه معصیت نه دو تا؛ لذا حضرت می‌فرمایند وقتی که فرد گناه می‌کنه ایمان از وجودش می‌ره، یعنی ولایت از وجودش می‌ره تا توبه کنه. در روایت دیگه‌ای داره ماهی در آب صید نمی‌شه، اِلّا این‌که ولایتش رو از دست می‌ده! حضرت فرمود اگه گوشه‌ی شصت پای شما به فرش گیر کرد، تو امر ولایتتون مشکل ایجاد شده! یه اتفاقی افتاده که اتصال قطع شده. ببینید بهره‌ی ولایت اینه!
شما امیرالمؤمنین-علیه‌السلام-رو ببینید، صاحب ولایته! قدرت مقداد رو هم ببینید! می‌گه رفتم خونه‌ی مقداد دیدم آبگوشت رو اجاق گذاشته و این دیزی سنگی داره قُل قُل می‌کنه اما زیرش هیچی نیست، نه هیزمی، نه آتشی! تعجب کردم، مقداد گفت غذا رو بیار بخوریم، این‌قدر حرارت زیاد بود که من به طرف دیگ نتونستم برم! اما دیدم با دستش دیگ رو برداشت و آورد، نشستیم غذا رو خوردیم. دیدم دوباره یه اتفاق دیگه افتاد، یه کرامت دیگه ازش سر زد.
رفتم خونه‌ی پیغمبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌وآله- گفتم یا رسول‌الله این چیزهایی که من خونه‌ی مقداد دیدم چیه؟ حضرت فرمود مقداد چون ولایت ما رو داره، حرف خدا رو گوش می‌کنه، حرف منِ پیغمبر رو گوش می‌کنه، حرف علی رو گوش می‌کنه، تمام موجودات عالم در اختیار مقداد است. هر چی شیء تو عالم هست تحت فرمان مقداده، ببین ولایت یعنی این! ولایت اگه بیاد «کُنْ فَیَکون» می‌شه. شما حضرت امام-رحمة‌الله‌علیه- رو ببینید، رضوان و رحمت خدا بر امام که می‌فرمود، جبهه برید، جهاد سازندگی برید، تو خونه‌هاتون بشینید، بیایید بیرون، حکومت نظامیه، این ولایتِ؛ و الا امام رو کی می‌شناسه! مگه مردم جونشون رو از سر راه گیر آوردن که در اختیار کسی قرار بدن که بگه این کار رو بکن اون کار رو بکن. مادر اگر بچه‌اش یه آسیب کوچیکی می‌بینه دنیا رو به آتیش می‌کشه، چهار تا بچه داده، این تحت ولایت است.
آمریکا هیچ غلطی نمی‌تونه بکنه، این اصلا حرف خوبی نیست! نباید آمریکا رو تحریک کرد، اون هم یه کشور کوچیک؛ ولی امامه! امام می‌دونه چی داره می‌گه، آمریکا هیچ غلطی نمی‌کنه یعنی نمی‌تونه بکنه دیگه، این‌که ما گفتیم هیچ غلطی نمی‌تواند این می‌شود نمی‌تواند! حکومت نظامی اثر ندارد یعنی دیگه اثر نداره، این مال چیه؟!
من آقای مشکینی رو تو خواب دیدم آقای مشکینی با روحش منزل ما اومد، چون بعضی افراد با جسمشون هستند اما ایشون با روحش اومد، به‌طوری که گفت به من نمی‌شه دست زد، من هم این رو نمی‌فهمیدم. گفت اگه دستت به من بخوره باید با من بریم، شما دست به من نزن، بعد بهش گفتم آقای مشکینی یه خبر خوب به ما بده، گفت همین‌قدر بهت بگم که یاوران خمینی از دنیا می‌رند، خدا در بهشت جایی برای این‌ها درست کرده در رفیع اعلی تا جانشون رو خدا بگیره روحشون اون‌جاست، این مال چیه؟ تصرف ایشونه! الان چرا مقام معظم رهبری-حفظه‌الله- همچین قدرتی داره؟ ایشون چه قدرتی داره؟ رئیس جمهور که بود همچین قدرتی نداشت، ولی این چیه؟ این همون ولایته!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
مشهد؛ رواق دارالهدایه؛ مورخ ۱۳۹۴/۵/۲۸