روایت: ابن ابی عمیر از امام کاظم(علیه السلام) نقل میکند که ایشان فرمودند:« خَيْرُ الْعَمَلِ الْوَلَايَة: خیر عمل به معنای ولایت است » (التوحيد (للصدوق)، ص 241.)؛ اما آنها این عبارت را از اذان حذف کردند و به جایش گفتند: « الصلاة خیر من النوم ». «… فَإِنَّ خَيْرَ الْعَمَلِ الْوَلَايَةُ فَأَرَادَ مَنْ أَمَرَ بِتَرْكِ حَيَّ عَلَى خَيْرِ الْعَمَلِ مِنَ الْأَذَانِ أَنْ لَا يَقَعَ حَثٌّ عَلَيْهَا وَ دُعَاءٌ إِلَيْهَا»: کسی که آن فراز اذان را حذف کرد، قصدش این بود که مردم به ولایت ترغیب نشوند؛ زیرا با شنیدن «حیّ علی خیر العمل» به یاد امیرالمومنین(علیه السلام) و حضرت زهرا(علیها السلام) میافتادند. پیغمبر اکرم صلوات الله علیه فرمودند: «الْمُؤَذِّنُ الْمُحْتَسِبُ كَالشَّاهِرِ سَيْفَهُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ الْقَاتِلِ بَيْنَ الصَّفَّيْنِ» (وسائل الشيعة، ج 5، ص 374.): مؤذنی که برای خدا اذان بگوید، مانند کسی است که در راه خدا شمشیر به دست در صف جنگ ایستاده است. پیامبر(صلی الله علیه وآله) مؤذنان را چنین دعا فرمودند: «اللهم اغفر للمؤذنین ثلاثا»: خدایا مؤذنین را ببخش. در جای دیگر فرمودند: «ثَلَاثٌ لَوْ تَعْلَمُ أُمَّتِي مَا لَهَا فِيهَا لَضَرَبَتْ عَلَيْهَا بِالسِّهَامِ الْأَذَانُ وَ الْغُدُوُّ إِلَى الْجُمُعَةِ وَ الصَّفُّ الْأَوَّلُ وَ قَالَ ص يُحْشَرُ الْمُؤَذِّنُونَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَطْوَلَ النَّاسِ أَعْنَاقاً يُنَادُونَ بِشَهَادَةِ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» (دعائم الإسلام، ج 1، ص 144.) : اگر امت من سه مطلب را میدانستند، برای انجامش ناچار به قرعه میشدند؛ یعنی همه هجوم میآوردند و جا و امکانات کم میآمد و لذا باید قرعه میانداختند. یکی از آن موارد، اذان گفتن است. ما الان حتی در خانههایمان هم اذان نمیگوییم. مورد دومی که بسیار مهم است ، رفتن به نماز جمعه و سوم، ایستادن در صف اول جماعت است. یعنی مردم اگر میدانستند ایستادن در صف اول، سمت راست امام جماعت چقدر فضیلت دارد، برای حضور در آنجا قرعه میانداختند. امیرالمومنین(علیه السلام) در یک تعبیر بسیار تکان دهنده میفرماید: برای هیچ مسألهای به اندازه این موضوع تأسف نخوردم که چرا از رسول خدا(صلی الله علیه و آله) نخواستم حسن و حسین(علیهم السلام)مؤذن ایشان باشند. این فرمایش حضرت، اهمیت اذان گفتن را میرساند؛ لذا فرزندانتان را مؤذن تربیت کنید، هرچند اگر فقط در خانه اذان بگویند.