نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

امام صادق علیه السلام فرمودند: «… إِنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ مَعَ أَبِيهِ وَ أُمِّهِ وَ أَخِيهِ فِي‏ مَنْزِلِ‏ رَسُولِ‏ اللَّهِ‏ ص وَ مَعَهُ يُرْزَقُونَ وَ يُحْبَرُونَ وَ إِنَّهُ لَعَنْ يَمِينِ الْعَرْشِ مُتَعَلِّقٌ بِهِ يَقُولُ يَا رَبِّ أَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي وَ إِنَّهُ لَيَنْظُرُ إِلَى زُوَّارِهِ فَهُوَ أَعْرَفُ‏ بِهِمْ وَ بِأَسْمَائِهِمْ وَ أَسْمَاءِ آبَائِهِمْ وَ مَا فِي رَحَائِلِهِمْ مِنْ أَحَدِهِمْ بِوُلْدِهِ وَ إِنَّهُ لَيَنْظُرُ إِلَى مَنْ يَبْكِيهِ فَيَسْتَغْفِرُ لَهُ وَ يَسْأَلُ أَبَاهُ الِاسْتِغْفَارَ لَهُ وَ يَقُولُ أَيُّهَا الْبَاكِي لَوْ عَلِمْتَ مَا أَعَدَّ اللَّهُ لَكَ لَفَرِحْتَ أَكْثَرَ مِمَّا حَزِنْتَ وَ إِنَّهُ لَيَسْتَغْفِرُ لَهُ مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ وَ خَطِيئَة» (بحار الأنوار (ط – بيروت)، ج‏27، ص: 300). ترجمه: امام حسين- علیه السلام- با پدر و مادر و برادر بزرگوارشان در منزل رسول خدا-صلی الله علیه و آله و سلم- هستند و جملگى با آن حضرت از روزى خدا بهره‏مند مى‏شوند و مسرور می‌باشند و همانا ابا عبدلله الحسین-علیه السلام- به سمت راست عرش متمسک شده، به درگاه الهى عرضه می‌دارد: خداوندا آنچه را به من وعده دادى روا نما. آن حضرت به زوّار خود می‌نگرد و به آنها و به اسماء ايشان و اسماء پدرانشان و آنچه در توشه آنهاست، آگاه‏تر از خود آنها نسبت به فرزندانشان مى‏باشد. همچنین آن جناب به گريه‏كننده‏گانش نظر می‌فرماید و براى آنها طلب آمرزش نموده، از پدر بزرگوارش برایشان درخواست استغفار می‌کند و خطاب به كسانى كه برايش گريه مى‏كنند مى‏فرمايد: اى كسى كه گريه مى‏كنى اگر بدانى خدا برايت چه نعمتهایی آماده نموده، مسلّما سرور و شادى تو بيشتر از حزن و اندوهت مى‏گردد و همانا برای او از هر گناه و خطایی که کرده است، طلب مغفرت می‌کند. شما وقتی حرم امام حسین- علیه السلام-مشرّف می‌شوید، همین حالت فرح به شما دست می‌دهد. ما اینجا گریه می‌کنیم، اما حرم امام حسین-علیه السلام-که می‌رویم مسرور هستیم. علت این سرور این است که دریچه قلبمان باز می‌شود و رحمت و غفران خدا را می‌بینیم. در زیارت امام رضا-علیه السلام-دارد که ما کلام شما را نمی شنویم اما از لذت مناجات با شما بهرمند می‌شویم.