نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

روایت: «عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ أَبِيهِ (عَلَيْهِمَا السَّلَامُ)، عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَنْصَارِيِّ، قَالَ: جَاءَ أَعْرَابِيٌّ إِلَى النَّبِيِّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فَقَالَ: يَا رَسُولَ‏ اللَّهِ‏، قَالَ: نَعَمْ. قَالَ: مَا ثَمَنُهَا قَالَ:” لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ” يَقُولُهَا الْعَبْدُ الصَّالِحُ مُخْلِصاً بِهَا. قَالَ: وَ مَا إِخْلَاصُهَا قَالَ: الْعَمَلُ بِمَا بُعِثْتُ بِهِ فِي حَقِّهِ، وَ حُبُّ أَهْلِ بَيْتِي. قَالَ: وَ حُبُّ أَهْلِ بَيْتِكَ لَمِنْ حَقِّهَا قَالَ: أَجَلْ، إِنَّ حُبَّهُمْ لَأَعْظَمُ حَقِّهَا.» (الأمالي (للطوسي)، النص، ص 583) امام صادق علیه السلام فرمودند؛ مرد عربى خدمت پيامبر اكرم(صلی الله علیه و آله وسلم) رسيد و عرضكرد يا رسول اللَّه آيا بهشت بهائى دارد (كه بدهيم و بخريم) فرمود آرى پرسيد بهاى بهشت چيست فرمود؛ با اخلاص بگويد لا اله الا اللَّه ‏عرضكرد با اخلاص گفتن آن يعنى چه. فرمود:عمل به آنچه مرا در اين مورد برانگيخته‌‏اند و دوستى اهل بيتم. عرضكرد پدر و مادرم فدايتان باد آيا دوستى اهل بيت شما نيز از حقوق لا اله الا اللَّه است فرمود دوستى اهل بيت من از بزرگترين حق اين جمله است. من به یک نکته برای تاکید این روایت اشاره می کنم. یکی از علما به آیت الله خوشوقت(ره) گفته بود: موفقیت بزرگان ما مانند علامه طباطبایی و آیت الله بروجردی, بخاطر چه ذکری بوده است؟ ایشان فرموده بودند؛ اگر کسی بین الطلوعین بیدار بماند و هزار لا اله الا الله بگوید خصلتهای بد از وجودش می رود و انسانهای بد از اطرافش دور می شوند و با افراد خوب مرتبط می شود. (بعدا در روایت امام صادق(علیه السلام) دیدم که فرزندانشان را صبحها بیدار می کردند و سفارش می کردند مشغول ذکر باشند). ذکر لا اله الا الله خیلی راه ما را کوتاه می کند. در قبرستان و تشییع جنازه هم دائم این ذکر گفته می شود.ترجمه