نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

در یک صحنه‌ای ابوسفیان- لعنة الله علیه- آمده که امیرالمؤمنین-علیه السلام را واسطه قرار بده که بین منِ ابوسفیان و پیغمبر-صلی الله علیه واله- را آشتی بده، امیرالمؤمنین-علیه السلام- امتناع می‌کند. امام حسن-علیه السلام- در آن موقع چهارده ماهه هستند، چهارده ماه از سن شریفشان گذشته، یک بچه‌ای در عرصه‌ی خانه بازی می‌کند، حضرت-علیه السلام- می‌آید و وارد جمع می‌شود و بین امیرالمؤمنین-علیه السلام- و ابوسفیان-لعنة الله علیه- قرارمی‌گیرد.یک دست به بینی و دست دیگر به ریش این ملعون می‌زند که تقریباً یک جور توهین بود، بعد به او می‌فرمایند که “یا ابوسفیان «قل لا اله الا الله و محمداً رسول الله حتی أکونُ شفیعاً “یعنی اگر راست می‌گویی ،لا اله الا الله و شهادتین را بگو تا من شفیع تو باشم تا این کار اتفاق بیفتد، در این موقع امیرالمؤمنین-علیه السلام- فرمودند که:”الحمدالله الذی جعل فی آلِ محمدٍ ذریّةً محمدٍ المُصطفی نظیر یَحیی بن زکریّا”بعد این آیه را تلاوت فرمودند که: «و آتَیْناهُ الحُکمَ صبیا» «حمد و سپاس خداوندی را که در میان آل محمد-علیهم السلام- کسی را قرار داده که نظیر یحیی بن زکریاست که خدا درباره ی او فرموده است: ما در کودکی علم به حقایق هستی را به او داده ایم، یعنی در حالی که حضرت امام حسن مجتبی -علیه السلام- کودک است و بیش از چهارده ماه از عمر مبارکش نمی گذرد، اما همان “آتیناه الحکم صبیا” است، کودکی است که احاطه‌ی به حقایق هستی دارد و آن چه را که همه‌ی انبیاء-علیهم السلام- بگویند او می‌گوید.(سیدمحمد ضیاء آبادی- تفسیر سوره یوسف – از صفحه 451 تا 460)