بسم الله الرحمن الرحیم. امیر المومنین علیه السلام می‌فرمایند: وَ قَالَ عليه السلام مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِهیچ کس چیزی را در دل پنهان نمی‌کند، مگر اینکه گاهی در سخنانش از دهانش بیرون می‌پَرد یا اینکه در رُخسارش و صفحات وجه‌ش پیدا می‌شود.نهج‌البلاغه،حکمت ۲۵این‌ها یعنی چه؟ این روایت به درد چه کسی می‌خورد؟ این یک خبر است، در مورد کسی که چیزی در دل یا زبانش هست. زمانی ممکن است شما جایی قرار بگیری که دشمن از لابه‌لای صحبت‌های شما مطلبش را در آورد، پس باید حواست در صحبت کردنت جمع کنی. مثلا فردی با همسرش درد و دل می‌کند، با این صحبت‌ها همسرش می‌فهمد که این آقا، آدم ترسویی است. زنش می‌فهمد، مثلا این آدم بخیلی هست. خانم‌ها کلیات را دیر متوجه می‌شوند. ولی اُمور جزئی را به خلاف مردها زود می‌فهمند. همسر شما از دو علامت می‌فهمد که شما جایی بودی. اگر شما با تلفن صحبت می‌کنی هر طور صحبت کنی او می‌فهمد که با چه کسی صحبت می‌کنی. به او بگو: “با کی صحبت می‌کردم؟! اگر گفتی با چه کسی صحبت می‌کردم پیش من جایزه داری.” تو با الفاظ مبهم، پایین و بالا، هر کاری بکنی، فایده ندارد.