نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

تشابه حق و باطل

با سلام ببخشید برای بنده مسئله ای پیش اومده نظر استاد در این رابطه چی هست؟ :

یک بنده خدایی چون فهمش از بنده بیشتر بود ایشان رو بعنوان استاد خودم حساب کردم و برای برآورده شدن حاجتم دستوراتی میدادن مثل سوره یس و… اما بعد از حدود 6، 7 ماه بازم به حاجتم نرسیدم، با اینکه بنده احساس بن بست نمیکردم و امیدوار بودم که خدا به وقتش حاجتمو میده اما ایشون گفت شما انگار الان در بن بستی من برای شما چهله میگیرم شاید خواست خدا این باشه که حاجت شما رو در دعای من قرار داده باشه وقتی بنده این حرف ایشون رو ارج نذاشتم و تشکر کردم که راضی به زحمت افتادن شما نیستم، خیلی از بنده ناراحت شد و گفت به دلم اومده بود که اگر برات چهله بگیرم دعا کنم حتما برآورده میشه اما وقتی گفته منو تایید نکردی قلبم سرد شد
بنده گفتم شما میتونستی اصلا بمن چیزی نگی و دعا کنی اما وقتی شما به زبون آوردی که میخوای چله بگیری طبیعی بود که بنده راضی از به زحمت افتادن شما نباشم و تشکر کنم و ناراحتی شما برای بنده موجه نیست
ایشون گفت وقتی یه چیز میگم از خودم که نمیگم الان کلی آدما به من میسپارن براشون دعا کنم اما شما تشنه دعای من نبودی پس خودت بفکر حل مشکل خودت باش و سوالاتتم از کس دیگه بپرس و چهله سوره یس هم چون من بهت گفته بودم و مسئولیتش با من بود اونم قطع کن بعدشم ایشون ارتباطشو با بنده قطع کرد

برای بنده ابهام هست که حق با ایشون بوده؟ آیا خداوند واقعا حل مشکل کسی رو در دعای دیگری قرار میده؟