فراز10-8
فراز8-10«اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ قِفْنَا فِيهِ عَلَى مَوَاقِيتِ الصّلَوَاتِ الْخَمْسِ بِحُدُودِهَا الّتِي حَدّدْتَ، وَ فُرُوضِهَا الّتِي فَرَضْتَ، وَ وَظَائِفِهَا الّتِي وَظّفْتَ، وَ أَوْقَاتِهَا الّتِي وَقّت» (۸)
«خداوندا بر محمد-صلىاللهعليهوآله- و آل او درود فرست و ما را بر قيام به نماز در مواقيت آن همراه با حدودى كه براى آن مشخص فرمودهاى و واجباتى كه در آن مقرر نمودهاى و وظيفههايى كه براى آن تعيين كردهاى و اوقاتى كه براى آن در نظر گرفتهاى، موفق بدار.»
اللّهُمّ صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ قِفنَا فِيهِ عَلَى مَوَاقِيتِ الصّلَوَاتِ الخَمسِ؛ خدايا بر محمد و آل محمد صلوات الله علیهم درود فرست و ما را به اوقات نمازهای پنج‌گانه توجه بده و موفق كن.
بِحُدُودِهَا الّتِي حَدّدتَ؛ ما را به آن حدودی كه برای نماز قرار دادی آگاه كن.
وَ فُرُوضِهَا الّتِي فَرَضتَ؛ ما را به واجبات آن آگاه كن.
وَظَائِفِهَا الّتِي وَظّفتَ، وَ أَوقَاتِهَا الّتِي وَقّت؛ خدايا ما را در ماه رمضان در آن منزلتی قرار بده كه اهل نماز به آن منزلت رسيده‌اند.
«وَ أَنْزِلْنَا فِيهَا مَنْزِلَةَ الْمُصِيبِينَ لِمَنَازِلِهَا، الْحَافِظِينَ لِأَرْكَانِهَا، الْمُؤَدّينَ لَهَا فِي أَوْقَاتِهَا عَلَى مَا سَنّهُ عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فِي رُكُوعِهَا وَ سُجُودِهَا وَ جَمِيعِ فَوَاضِلِهَا عَلَى أَتَمّ الطّهُورِ وَ أَسْبَغِهِ، وَ أَبْيَنِ الْخُشُوعِ وَ أَبْلَغِهِ» (۹)
«و ما را در نماز از جمله كسانى قرار ده كه به درجات آن رسيده، اركان آن را حفظ و آن را در وقتش همان‌گونه كه بنده و پيامبرت-صلىاللهعليهوآله- سنت قرار داده ادا مىكنند و ركوع و سجود و همه فضيلت‌هاى آن را در نهايت طهارت و پاكى و با كمال خشوع و فروتنى انجام مىدهند.»
الحَافِظِينَ لِأَركَانِهَا؛ كسانی كه توانستند اركان نماز را حفظ كنند.
المُؤَدّينَ لَهَا فِي أَوقَاتِهَا عَلَى مَا سَنّهُ عَبدُكَ وَ رَسُولُكَ صَلَوَاتُكَ عَلَيهِ وَ آلِهِ؛ بر آن منوالی كه سنت رسول تو بوده است.
فِي رُكُوعِهَا وَ سُجُودِهَا وَ جَمِيعِ فَوَاضِلِهَا؛ یك ركوع مناسب در نماز انجام دهیم. در روایت دارد كه حضرت فرمودند: در ركوع كف دو دست را روی زانوها قرار دهد و لای انگشت‌ها را باز كند و گردنش را بكشد و كمرش را طوری قرار دهد كه اگر روغنی روی آن بود ریخته نشود، و یا در سجده فرمودند كه دست‌هایش را مثل بال، قرار دهد و انگشتان را به هم بچسباند و با یك طمأنینه‌ای ذكر بگوید.
وَ جَمِيعِ فَوَاضِلِهَا عَلَى أَتَمّ الطّهُورِ وَ أَسبَغِهِ، وَ أَبيَنِ الخُشُوعِ وَ أَبلَغِهِ؛ یعنی انسان برسد به نهایت طهارتی كه از نماز به انسان می‌رسد و به نهایت خشوعی كه در دل یك نفر با حفظ این اركان قرار می‌گیرد، برسد.
«وَ وَفّقْنَا فِيهِ لِأَنْ نَصِلَ أَرْحَامَنَا بِالْبِرّ وَ الصّلَةِ، وَ أَنْ نَتَعَاهَدَ جِيرَانَنَا بِالْإِفْضَالِ وَ الْعَطِيّةِ، وَ أَنْ نُخَلّصَ أَمْوَالَنَا مِنَ التّبِعَاتِ، وَ أَنْ نُطَهّرَهَا بِإِخْرَاجِ الزّكَوَاتِ، وَ أَنْ نُرَاجِعَ مَنْ هَاجَرَنَا، وَ أَنْ نُنْصِفَ مَنْ ظَلَمَنَا، وَ أَنْ نُسَالِمَ مَنْ عَادَانَا حَاشَى مَنْ عُودِيَ فِيكَ وَ لَكَ، فَإِنّهُ الْعَدُوّ الّذِي لَا نُوَالِيهِ، وَ الْحِزْبُ الّذِي لَا نُصَافِيهِ»(۱۰)
«و ما را در اين ماه مبارك توفيق ده كه با كار نيك نسبت به خويشان خود صله رحم بجا آوريم و با فضل و بخشش با همسايگانمان رابطه دوستى بر قرار كنيم و اموال خود را از حرام پاك كنيم و آن‌ها را با دادن زكات‌ها خالص نماييم. و از كسى كه با ما قهر كرده، ديدار كنيم و نسبت به كسانى كه بر ما ستم روا داشتهاند، انصاف را رعايت نماييم و نسبت به دشمنانمان با مسالمت بر خورد كنيم، بجز آن‌ها كه در راه و به خاطر تو مورد عداوت ما هستند، اينان دشمنانى هستند كه هرگز با آن‌ها دوستى نمىكنيم و از حزبى هستند كه هرگز با آن‌ها صفا و يكرنگى نداريم.»
وَ وَفّقنَا فِيهِ لِأَن نَصِلَ أَرحَامَنَا بِالبِرّ وَ الصّلَةِ؛ خدایا ما را موفق كن در این ماه بتوانیم صله رحم انجام دهیم، «بِالبِرّ وَ الصّلَةِ» یعنی دست خالی هم نرویم.
وَ أَن نَتَعَاهَدَ جِيرَانَنَا بِالإِفضَالِ وَ العَطِيّةِ؛ كمك كن ما را كه به وظیفه‌مان كه در حق همسایه است عمل كنیم، به اینكه نسبت به آن‌ها نیكی و بخشش داشته باشیم. این نكته مهم است كه انسان حواسش باشد كه تنها نیست، فقط خودش نیست بلكه اطرافیانی دارد، صله رحم دارد، همسایه دارد، دور و بری دارد وظایفی دارد این انسان را شاداب نگه می‌دارد، و زمانی كه انسان غم و غصه و افسردگی دارد موقعی است كه در خودش است، اگر از خودش بیرون بیاید نشاط پیدا می‌كند همین كه با یك جمعی است، این نشاط است، ولی وقتی خودش را در تنهایی قرار می‌دهد و محبوس می‌كند خدا را در این غصه و ناراحتی قرار داده است، كسانی كه روحیۀ انزوا دارند خیلی سختی می‌كشند. ولی كسانی كه روحیۀ اجتماعی دارند این‌طور نیستند. البته این نكته هم لازم است كه روحیۀ اجتماعی هم متعادلش خوب است. مخصوصاً در زمان ما خیلی باید این روحیۀ متعادل باشد و این خیلی به روحیات انسان كمك می‌كند.
وَ أَن نُخَلّصَ أَموَالَنَا مِنَ التّبِعَاتِ؛ خدایا ما را موفق كن كه قبل از ماه رمضان اموال‌مان را پاك كنیم، گاهی برخی از اموال مخلوط شده و شبهه‌ناك است، یا امانت‌هایی از مردم در دست ما است یا اینكه قرض گرفته‌ایم و آن‌را پرداخت نكردیم یا فراموش كردیم.
وَ أَن نُطَهّرَهَا بِإِخرَاجِ الزّكَوَاتِ؛ كمك كن كه خمس و زكاتی كه بر ذمه ماست، خارج كنیم.
وَ أَن نُرَاجِعَ مَن هَاجَرَنَا وَ أَن نُنصِفَ مَن ظَلَمَنَا؛ اگر كسی از ما فاصله گرفته ما این فاصله را زیاد نكنیم و این یك اصل است خودمان را به او نزدیك كنیم تا شیطان بین ما قرار نگیرد. به كسی كه به ما ظلم كرده انصاف بدهیم شاید ما كاری كرده‌ایم كه او این‌طور با ما برخورد كرده است.
همه چیز را به حساب دیگران نگذاریم گاهی انسان خیلی از مطالب را رعایت نمی‌كند مثلاً حق كسی داده نشده است لذا تحریك می‌شود و ظلم می‌كند و ما فكر می‌كنیم كه تمام ظلم مال اوست ولی این‌طور نیست، گاهی پنجاه درصد ظلم مال من است و من باعث شده‌ام كه او ظلم كند. مثلاً فلان‌جا به او بی‌اعتنایی كرده‌ام یا در جایی او را تحقیر كرده‌ام، ایضاً همه جمع می‌شود و او كاری می‌كند، بعد هم من می‌گویم او دارد ظلم می‌كند!
وَ أَن نُسَالِمَ مَن عَادَانَا؛ اگر كسی با ما دشمنی كرد ما با او دشمنی نكنیم و یك حالت مسلّم داشته باشیم، چون طرف ما مؤمن است و عنود نیست.
حَاشَى مَن عُودِيَ فِيكَ وَ لَكَ؛ مگر كسی كه در مقابل خداست.
فَإِنّهُ العَدُوّ الّذِي لَا نُوَالِيهِ؛ نكند با كسی دوست باشیم كه او دشمن است.
وَ الحِزبُ الّذِي لَا نُصَافِيهِ؛ نباید با گروهی دوست باشیم كه خدا آن‌ها را قبول نكرده است.