فراز63-62
فراز62و63
«وَ أَقِمْ بِهِ كِتَابَكَ وَ حُدُودَكَ وَ شَرَائِعَكَ وَ سُنَنَ رَسُولِكَ،- صَلَوَاتُكَ اللَّهُمَّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ-، وَ أَحْيِ بِهِ مَا أَمَاتَهُ الظَّالِمُونَ مِنْ مَعَالِمِ دِينِكَ وَ اجْلُ بِهِ صَدَاءَ الْجَوْرِ عَنْ طَرِيقَتِكَ وَ أَبِنْ بِهِ الضَّرَّاءَ مِنْ سَبِيلِكَ وَ أَزِلْ بِهِ النَّاكِبِينَ عَنْ صِرَاطِكَ وَ امْحَقْ بِهِ بُغَاةَ قَصْدِكَ عِوَجاً» (۶۲)
و اقامه کن به آن امام، کتابت را…
یک شأن امام این است که معالم ترک شده‌ی دین را احیاء کند. الآن ما مشغول چیزهائی شده‌ایم که متروک شده است، کسی صحیفه نمی‌خواند، با این‌که زبور است. اگر در مجالس مردم روایت نقل می‌شد چه‌قدر اوضاع تغییر می‌کرد؟ ببینید جلسات اهل‌بیت-علیهم‌السلام- که در آن از اول تا آخر روایت خوانده می‌شود، چه‌قدر باصفا هستند.
وَجْلُ بِهِ صَدَاءَ الْجَوْرِ عَنْ طَرِيقَتِكَ، یکی از کارهای امام این است که آن‌چه که ظالمین از بین بردند، احیاء کند و بدی‌هائی را که به خاطر بودن این ظالمین ما را فرا گرفته، از ما پاک کند وَ أَبِنْ بِهِ الضَّرَّاءَ مِنْ سَبِيلِكَ وَ أَزِلْ بِهِ النَّاكِبِينَ عَنْ صِرَاطِكَ. امام هرچیزی را که مانع و راهزن است و مردم را منحرف می‌کند از راه برمی‌دارد. در صفین و نهروان و جمل و حتی در کربلا، ائمه-علیهم‌السلام- ائمه کفر را کشتند، اگر این‌ها می‌ماندند، هدایت دیگر قامت راست نمی‌کرد، حضرت به علی‌اکبر سپردند که فلانی و فلانی با توست، آن‌ها را بکش، به حضرت اباالفضل هم سپرد و خود حضرت هم این کار را کرد و آن عده‌ای هم که ماندند مرامشان باطل شد، بعد برای مختار زمینه فراهم شد و بعد از آن بنی‌امیه باطل شدند. همین‌طور که امام رضا-علیه‌السلام- هم مرام بنی‌العباس را باطل کرد. بنی‌امیه و بنی‌عباس، علم‌های کفر بودند. وَ أَزِلْ بِهِ النَّاكِبِينَ عَنْ صِرَاطِكَ آن‌هایی که مانع هستند را بردار وَ امْحَقْ بِهِ بُغَاةَ قَصْدِكَ عِوَجاً به وسیله امام جلوی کسانی که می‌خواهند در دین کژی ایجاد کنند، بایست.
«وَ أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِيَائِكَ وَ ابْسُطْ يَدَهُ عَلَى أَعْدَائِكَ وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ وَ فِي رِضَاهُ سَاعِينَ وَ إِلَى نُصْرَتِهِ وَ الْمُدَافَعَةِ عَنْهُ مُكْنِفِينَ وَ إِلَيْكَ وَ إِلَى رَسُولِكَ – صَلَوَاتُكَ اللَّهُمَّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ – بِذَلِكَ مُتَقَرِّبِينَ»(۶۳)
دل امام را نسبت به دوستانت نرم کن، دست او را بر دشمنانت بازکن، خدایا رأفتش را به ما ببخش، لطف و مهربانی‌اش را به ما عنایت کن.
وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ، وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ این عبارت برای ذکر سجده و قنوت خیلی کامل است. خدایا ما را گوش به فرمانش قرار بده و ما را در رضایت او کوشا قرارده. کمک کن بازوی امام زمان-عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- باشیم، هر جا حضرت -عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- کاری دارند، ما را بفرستند، زیرا ایشان وقتی دنبال کاری می‌فرستند، قدرت و عده‌اش را هم می‌دهند. مثل این‌که وقتی خداوند حضرت موسی-علیه‌السلام- را نزد فرعون فرستاد، همه چیز به او داد. موسی وقتی که آمد دستش خالی بود ولی خدا دستش را پرکرد وَ إِلَيْكَ وَ إِلَى رَسُولِكَ- صَلَوَاتُكَ اللَّهُمَّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ- بِذَلِكَ مُتَقَرِّبِينَ و این باعث قرب ما باشد به امام زمان(عج‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و خود خدا.