فراز8-1
فراز1-8
«اَللَّهُمَّ هَذَا يَوْمٌ مُبَارَكٌ مَيْمُونٌ وَ الْمُسْلِمُونَ فِيهِ مُجْتَمِعُونَ فِي أَقْطَارِ أَرْضِكَ يَشْهَدُ السَّائِلُ مِنْهُمْ وَ الطَّالِبُ وَ الرَّاغِبُ وَ الرَّاهِبُ وَ أَنْتَ النَّاظِرُ فِي حَوَائِجِهِمْ فَأَسْأَلُكَ بِجُودِكَ وَ كَرَمِكَ وَ هَوَانِ مَا سَأَلْتُكَ عَلَيْكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ» (۱)
«خداوندا امروز، روز مبارك و ميمونى است و مسلمانان در اين روز در جاى جاى زمين گردهم جمعاند و فقير و طالب و رغبت كننده و ترساى آنان همه حاضراند و تو بر نيازهاى آنان ناظرى. پس اينك من از تو مسئلت دارم كه به خاطر جود و كرم و آسانى آن‌چه من از تو مىطلبم، بر محمد -صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم- درود فرست.»
یقین داشته باشید که اسم پیامبر اکرم -صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم- و صلوات بر ایشان به عنوان سند متون روایی و دعایی ما است، حتی قرآن از این مطلب فاصله نگرفته است. در قرآن کریم آمده است: إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْليماً (الأحزاب ۵۶)؛ در دعاها و قنوت نمازها صلوات آمده است. این به عنوان یک نشانه می‌باشد. مقصود این نیست که اگر در دعایی صلوات نبود از معصوم نیست ولی می‌خواهیم بگوییم که امامان معصوم به صلوات اهتمام زیادی داشته‌اند.
«وَ أَسْاَلُكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا بِأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ وَ لَكَ الْحَمْدَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ ذُو الْجَلاَلِ وَ الْإِكْرَامِ بَدِيعُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ مَهْمَا قَسَمْتَ بَيْنَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ خَيْرٍ أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَرَكَةٍ أَوْ هُدًى أَوْ عَمَلٍ بِطَاعَتِكَ أَوْ خَيْرٍ تَمُنُّ بِهِ عَلَيْهِمْ تَهْدِيهِمْ بِهِ إِلَيْكَ أَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَكَ دَرَجَةً أَوْ تُعْطِيهِمْ بِهِ خَيْراً مِنْ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ أَنْ تُوَفِّرَ حَظِّي وَ نَصِيبِي مِنْهُ» (۲)
«و خداوندا، اى پروردگار ما، از آن‌جا كه ملك و سلطنت از آن توست و سپاس و شكر تنها براى توست، هيچ معبودى جز تو نيست، اى صبور كريم، اى مهربان بخشنده و اى صاحب جلالت و اكرام، اى پديد آورنده آسمانها و زمين، آن هنگام كه بين بندگان مؤمنت قسمت مىكنى: خير يا عافيت يا بركت يا هدايت يا توفيق عمل به طاعت، يا خيرى كه با آن بر آنان منت مىنهى و هدايتشان مىكنى يا آنان را در نزد خود درجهاى بالاتر عطا مىكنى يا در پرتو آن خيرى از دنيا و آخرت به آنان ارزانى مي‌دارى، از تو درخواست مىكنم كه بهره و نصيب مرا از آن، زياد گردانى.»
«وَ أَسْاَلُكَ اللَّهُمَّ رَبَّنَا بِأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ» خدایا ملک از آن توست و من از کسی درخواست می‌کنم که صاحب ملک و پادشاهی است، فرمانروا و فرمانده‌ی کل هستی است و همه‌ی نیروها از آن اوست.
«وَ لَكَ الْحَمْدَ» ما که نمی‌دانیم لوای حمد چیست، در قیامت معلوم می شود. حمد نیز از آن توست.
«لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ» خدایی هم جز تو نیست.
«الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ الْحَنَّانُ الْمَنَّانُ» با این صفات همه چیز برای بخشش آماده است.
«ذُو الْجَلالِ وَ الْإِكْرامِ، بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» صاحب جلال و اکرام است و آسمان و زمین را خلق کرده است.
«مَهْمَا قَسَمْتَ بَيْنَ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ: مِنْ خَيْرٍ أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَرَكَةٍ أَوْ هُدًى أَوْ عَمَلٍ بِطَاعَتِكَ» در فرازهای دعا دقت کنید؛ شاید ما بگویم که در خیر همه چیز است و به آن بسنده کنیم، اما معصوم-علیه‌السلام- جزء‌جزء بیان می‌فرمایند. آن‌چه از خیر بین بندگان تقسیم کردی: عافیت و برکت به ما هم عنایت کن. فقط تنها نگو خدایا به من خیر بده، بلکه عافیت و برکت را هم بخواه. هدایت و عمل به طاعت را هم بخواه، چه بسا کسی هدایت شده باشد، اما موفق عمل به طاعت نباشد.
«أَوْ خَيْرٍ تَمُنُّ بِهِ عَلَيْهِمْ تَهْدِيهِمْ بِهِ إِلَيْكَ» یا خیری که به بندگان مؤمنت می‌رسانی و به واسطه‌ی آن هدایت می‌شوند. گاهی خداوند متعال راهی باز می کند که وقتی بنده به این راه می‌رسد، هدایت می‌شود. مثلاً اهل گریه می شود یا از سینه زنی خوشش می‌آید یا مداح می شود یا دست به قلم می‌شود یا حافظه به او داده می‌شود که آیات و روایات و مطالب علم آل محمد -صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم- را حفظ کند یا پاهایش برای رفتن به مشهد و کربلا سبک می‌شود، این‌ها راه‌هایی است که خدا باز می‌کند و این امر خیلی مهم است. گاهی خداوند متعال قلب کسی را رئوف و رحیم قرار می‌دهد و اگر خدا به کسی قلب رئوف و رحیم داد، همه چیز به او داده است، چون داشتن چنین قلبی از خصوصیات پیامبران است، قلبی که قساوت در آن نیست همان قلب انبیاء است. چنین شخصی راضی نیست که کسی ۲۴ ساعت از او ناراحت باشد و تلاش می‌کند به گونه‌ای فردی را که ناراحت کرده راضی کند، مثلاً تلفن می‌زند که از دلش در آورد، در دل چنین فردی رحمت است.
«أَوْ تَرْفَعُ لَهُمْ عِنْدَكَ دَرَجَةً» یا به واسطه‌ی آن خیر درجه‌ی آنان را بالا می‌بری.
«أَوْ تُعْطِيهِمْ بِهِ خَيْراً مِنْ خَيْرِ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ أَنْ تُوَفِّرَ حَظِّي وَ نَصِيبِي مِنْهُ» یا خیر دنیا و آخرت آن‌ها را زیاد می‌کنی. شخصی علاوه بر آخرت در دنیا هم موفق است، مثلاً همه‌ی رفت و آمدش بین مؤمنین است و دائم در حال ذکر است. این‌ها به این سادگی به دست نمی‌آید.
«وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ بِأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ وَ الْحَمْدَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ حَبِيبِكَ وَ صِفْوَتِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ الْأَبْرَارِ الطَّاهِرِينَ الْأَخْيَارِ صَلاَةً لاَ يَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا إِلاَّ أَنْتَ وَ أَنْ تُشْرِكَنَا فِي صَالِحِ مَنْ دَعَاكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ مِنْ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ وَ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا وَ لَهُمْ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ» (۳)
«خداوندا! به خاطر اين‌كه سلطنت و سپاس از آن توست و معبودى جز تو نيست از تو درخواست مىكنم كه درود فرستى بر محمد -صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم- كه بنده و رسول و دوست و برگزيده و بهترين خلق توست و بر آل او كه نيكان و پاكان و برگزيدگاناند، درودى كه جز خودت كسى شمارش آن را نتواند. و از تو مىطلبم كه ما را در كار شايسته هر كسى از بندگان مؤمنت كه امروز دست دعا به سوى تو دارد شريك گردانى، اى پروردگار عالميان، و از تو مىطلبم كه ما و آنان را مورد آمرزش خود قرار دهى، به راستى تو بر هر كارى توانايى.»
«وَ أَسْأَلُكَ اللَّهُمَّ بِأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ وَ الْحَمْدَ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ» خدایا از تو سوال می‌کنم، و این سؤال دلیل دارد و دلیل آن این است که «لک الملک و الحمد» باید از کسی که صاحب ملک و حمد است سوال کنیم، نه از کسی مثل خودمان.
«أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ حَبِيبِكَ وَ صِفْوَتِكَ وَ خِيَرَتِكَ مِنْ خَلْقِكَ، وَ عَلَى آلِ مُحَمَّدٍ الْأَبْرَارِ الطَّاهِرِينَ الْأَخْيَارِ صَلَاةً لَا يَقْوَى عَلَى إِحْصَائِهَا إِلَّا أَنْتَ»این صلوات گفته شد برای این درخواست که «وَ أَنْ تُشْرِكَنَا فِي صَالِحِ مَنْ دَعَاكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ مِنْ عِبَادِكَ الْمُؤْمِنِينَ، يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ» خدایا از تو می‌خواهیم که ما را در این امور گفته شده با مؤمنان شریک کنی. امام سجاد-علیه‌السلام- چه راهی برای مؤمن باز کرد! این عبارت‌ها خیلی عجیب است.
در مورد روزه‌‌ی ماه مبارک رمضان امام فرموده است:
«اللَّهُمَّ وَ مَنْ رَعَى هَذَا الشَّهْرَ حَقَّ رِعَايَتِهِ، وَ حَفِظَ حُرْمَتَهُ حَقَّ حِفْظِهَا، وَ قَامَ بِحُدُودِهِ حَقَّ قِيَامِهَا، وَ اتَّقَى ذُنُوبَهُ حَقَّ تُقَاتِهَا، أَوْ تَقَرَّبَ إِلَيْكَ بِقُرْبَةٍ أَوْجَبَتْ رِضَاكَ لَهُ، وَ عَطَفَتْ رَحْمَتَكَ عَلَيْهِ، فَهَبْ لَنَا مِثْلَهُ مِنْ وُجْدِكَ، وَ أَعْطِنَا أَضْعَافَهُ مِنْ فَضْلِكَ، فَإِنَّ فَضْلَكَ لَا يَغِيضُ، وَ إِنَّ خَزَائِنَكَ لَا تَنْقُصُ بَلْ تَفِيضُ، وَ إِنَّ مَعَادِنَ إِحْسَانِكَ لَا تَفْنَى، وَ إِنَّ عَطَاءَكَ لَلْعَطَاءُ الْمُهَنَّا» (دعای ۴۵ صحیفه‌ی سجادیه/ هنگام وداع با ماه رمضان/ فراز ۵۰)
«خدایا! ماه رمضان گذشت و تعدادی از بندگانت تمام عبادت‌ها و اعمال را درست انجام دادند، نفس‌های‌شان تسبیح بود، گناه نکردند. خدایا! حالا که ماه رمضان تمام شده است، هر ثوابی که به آن‌ها داده‌ای به ما هم بده.» آقایانی که می‌گویند تنبل بار می‌آیید، اگر می‌توانند به امام سجاد-علیه‌السلام- ایراد بگیرند. این یک شناخت و نگاه توحیدی است که امام سجاد-علیه‌السلام- آن را به ما آموزش می‌دهد.
یکی از بندگان صالح خدا امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- است. من فکر می‌کنم نظر امام سجاد-علیه‌السلام- این است که خدایا! ما را در اعمال امام زمانمان شریک کن.
«وَ أَنْ تَغْفِرَ لَنَا وَ لَهُمْ، إِنَّكَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ» خدایا ما را ببخش و این تقاضای ما نابه‌جا نیست، زیرا تو بر همه چیز قادری. هیچ‌کس جز خدا چنین قدرت بخششی ندارد.
«اَللَّهُمَّ إِلَيْكَ تَعَمَّدْتُ بِحَاجَتِي وَ بِكَ أَنْزَلْتُ الْيَوْمَ فَقْرِي وَ فَاقَتِي وَ مَسْكَنَتِي وَ إِنِّي بِمَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ أَوْثَقُ مِنِّي بِعَمَلِي وَ لَمَغْفِرَتُكَ وَ رَحْمَتُكَ أَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبِي فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَوَلَّ قَضَاءَ كُلِّ حَاجَةٍ هِيَ لِي بِقُدْرَتِكَ عَلَيْهَا وَ تَيْسِيرِ ذَلِكَ عَلَيْكَ وَ بِفَقْرِي إِلَيْكَ وَ غِنَاكَ عَنِّي فَإِنِّي لَمْ أُصِبْ خَيْراً قَطُّ إِلاَّ مِنْكَ وَ لَمْ يَصْرِفْ عَنِّي سُوءاً قَطُّ أَحَدٌ غَيْرُكَ وَ لاَ أَرْجُو لِأَمْرِ آخِرَتِي وَ دُنْيَايَ سِوَاكَ»(۴)
«خدايا در نيازهايم تنها تو را قصد مىكنم و امروز فقر و تنگدستى و بيچارگىام را تنها به درگاه تو آورده‌ام و اميد من به آمرزش و رحمت تو بيش از اميدم به عمل خودم مىباشد و به تحقيق مغفرت و لطف تو بيش از گناهان من است، پس بر محمد و آل او درود فرست و بر آوردن هر حاجتى كه من دارم را خود به عهده بگير به خاطر قدرتى كه بر رفع حاجات دارى و اين امر بر تو آسان است و به خاطر نيازمندى من به تو و بى‌نيازى تو از من. همانا من به هيچ خيرى نرسيدهام جز به توفيق تو و هيچ‌كس جز تو نتواسته است بدىاى را از من دور كند و من در امور آخرت و دنيايم جز به تو اميد ندارم.»
«اللَّهُمَّ إِلَيْكَ تَعَمَّدْتُ بِحَاجَتِي» خدایا حاجتم را نزد تو آورده‌ام «وَ بِكَ أَنْزَلْتُ الْيَوْمَ فَقْرِي» امروز روز عزیزی است، فقرم را نزد تو آورده‌ام «وَ فَاقَتِي» پائین‌تر از فقر، فاقه‌ام را نزد تو آورده‌ام «وَ مَسْكَنَتِي» پائین‌تر از فاقه، مسکنتم را نزد تو آورده‌ام «وَ إِنِّي بِمَغْفِرَتِكَ وَ رَحْمَتِكَ أَوْثَقُ مِنِّي بِعَمَلِي» پائین‌تر از مسکنت این است که به مغفرت و رحمت تو بیش از عمل خود تکیه دارم «وَ لَمَغْفِرَتُكَ وَ رَحْمَتُكَ أَوْسَعُ مِنْ ذُنُوبِي» یکی از اعمال من گناه است که مغفرت تو بر گناهان من چیره و مسلط است.
«فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ تَوَلَّ قَضَاءَ كُلِّ حَاجَةٍ هِيَ لِي بِقُدْرَتِكَ عَلَيْهَا» خدایا! خود متولی حاجت‌هایم شو و آن‌ها را برآورده کن که من چیز زیادی نخواسته‌ام، چرا که تو قادری «وَ تَيْسِيرِ ذَلِكَ عَلَيْكَ» این کار برای تو خیلی آسان است. در واقع این کار هیچ‌گاه برای خدا سخت نبوده که آسان شود، آسانی معنای خود را دارد. یعنی تو این کار را روان انجام می‌دهی «وَ بِفَقْرِي إِلَيْكَ، وَ غِنَاكَ عَنِّي» تو به من هیچ احتیاجی نداری «فَإِنِّي لَمْ أُصِبْ خَيْراً قَطُّ إِلَّا مِنْكَ» هیچ خیری جز آن‌چه تو بخواهی به من نمی‌رسد «وَ لَمْ يَصْرِفْ عَنِّي سُوءاً قَطُّ أَحَدٌ غَيْرُكَ»
امیرالمومنین-علیه‌السلام- در اثبات خداوند به این دو امر احتجاج کرده و می‌فرماید: چه کسی گره‌ها را باز می‌کند و چه کسی همت‌ها را نقض می‌کند «عَرَفْتُ اللَّهَ سُبْحَانَهُ بِفَسْخِ الْعَزَائِمِ وَ حَلِّ الْعُقُودِ وَ نَقْضِ الْهِمَم»
«وَ لَا أَرْجُو لِأَمْرِ آخِرَتِي وَ دُنْيَايَ سِوَاكَ» در امر آخرت و دنیایم به کسی جز تو امید ندارم.
«اَللَّهُمَّ مَنْ تَهَيَّأَ وَ تَعَبَّأَ وَ أَعَدَّ وَ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ نَوَافِلِهِ وَ طَلَبَ نَيْلِهِ وَ جَائِزَتِهِ فَإِلَيْكَ يَا مَوْلاَيَ كَانَتِ الْيَوْمَ تَهْيِئَتِي وَ تَعْبِئَتِي وَ إِعْدَادِي وَ اسْتِعْدَادِي رَجَاءَ عَفْوِكَ وَ رِفْدِكَ وَ طَلَبَ نَيْلِكَ وَ جَائِزَتِكَ» (۵)
«خداوندا اگر كسى براى گرفتن صله و عطا و به اميد بخشش و احسان خود را مهيا سازد و به سوى بندهاى از مخلوقاتت برود، اينك من در اين روز، اى آقاى من، خود را آماده و مهيا ساخته كه به سوى تو آيم به اميد عفو و بخشش و در طلب عطا و جائزه تو.»
«اللَّهُمَّ مَنْ تَهَيَّأَ وَ تَعَبَّأَ وَ أَعَدَّ وَ اسْتَعَدَّ لِوِفَادَةٍ إِلَى مَخْلُوقٍ رَجَاءَ رِفْدِهِ وَ نَوَافِلِهِ وَ طَلَبَ نَيْلِهِ وَ جَائِزَتِهِ» خدایا! هر کسی آماده شده که سراغ مخلوقی برود تا مساله‌اش حل شود. مثلاً کسی چند تلفن می‌زند و می‌گوید مساله‌اش را با آن‌ها حل می‌کنم یا یک صاحب امضاء می‌شناسد که کارش را حل کند.
«فَإِلَيْكَ يَا مَوْلَايَ كَانَتِ الْيَوْمَ تَهْيِئَتِي وَ تَعْبِئَتِي وَ إِعْدَادِي وَ اسْتِعْدَادِي رَجَاءَ عَفْوِكَ وَ رِفْدِكَ وَ طَلَبَ نَيْلِكَ وَ جَائِزَتِكَ» اما ما به سراغ تو می‌آییم.
«اَللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ لاَ تُخَيِّبِ الْيَوْمَ ذَلِكَ مِنْ رَجَائِي يَا مَنْ لاَ يُحْفِيهِ سَائِلٌ وَ لاَ يَنْقُصُهُ نَائِلٌ فَإِنِّي لَمْ آتِكَ ثِقَةً مِنِّي بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ وَ لاَ شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ إِلاَّ شَفَاعَةَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ سَلاَمُكَ» (۶)
«خدايا پس بر محمد-صلى‌الله‌عليه‌و‌آله- و آل او درود فرست و در اين روز، اميد مرا نا اميد مساز اى كسى كه درخواست گدا او را رنجور نمىسازد و عطايش چيزى از او كم نمىكند و به راستى من به سوى تو نيامده‌ام از باب اين‌كه به عمل شايسته انجام يافتهام اطمينان دارم و نه از باب اميد به شفاعت مخلوقى از مخلوقاتت به جز شفاعت محمد-صلى‌الله‌عليه‌و‌آله- و اهل‌بيت او-علیهم‌السلام- كه درود تو بر او و بر آنان باد.»
«اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ لَا تُخَيِّبِ الْيَوْمَ ذَلِكَ مِنْ رَجَائِي» خدايا! بر محمد-صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم- و خاندانش درود بفرست و امروز مرا از اميدم نوميد مكن. خدایا! حال که امروز، روز فراوانی است مرا هم جز آنانی قرار بده که بهره‌مند هستند.
«يَا مَنْ لَا يُحْفِيهِ سَائِلٌ» اى كسي كه درخواست درخواست كنندهاى او را به رنج نمي‌اندازد!
ای کسی که سائلی را بر نمی‌گرداند! «وَ لَا يَنْقُصُهُ نَائِلٌ» و عطا و بخششى، توانگرى او را كم نمي‌کند.«فَإِنِّي لَمْ آتِكَ ثِقَةً مِنِّي بِعَمَلٍ صَالِحٍ قَدَّمْتُهُ» من به اتكاى عمل صالح خود نزد تو نيامده‌ام. من ادعایی ندارم که چیزی آورده‌ام و در قبالش چیزی می‌خواهم «وَ لَا شَفَاعَةِ مَخْلُوقٍ رَجَوْتُهُ إِلَّا شَفَاعَةَ مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَيْتِهِ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ سَلَامُكَ» و به شفاعت هيچ مخلوقى، جز شفاعت محمد -صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم- و اهل‌بيت او-عليهم‌السلام- اميد نبستهام.
«أَتَيْتُكَ مُقِرّاً بِالْجُرْمِ وَ الْإِسَاءَةِ إِلَى نَفْسِي أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الَّذِي عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخَاطِئِينَ ثُمَّ لَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى عَظِيمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ» (۷)
«من به سوى تو آمده‌ام در حالی كه به جرم و گناه خود نسبت به خودم معترفم، به سوى تو آمده‌ام در حالی كه اميدوارم به عفو عظيم تو كه با آن از خطاى خطاكاران در مىگذرى، و هرگز ايستادگى طولانى آنان بر گناهان بزرگ مانع از اين نمىشود كه تو با رحمت و مغفرت با آنان بر خورد كنى.»
«أَتَيْتُكَ مُقِرّاً بِالْجُرْمِ وَ الْإِسَاءَةِ إِلَى نَفْسِي» بارالها، به درگاه تو آمده‌ام در حالى كه به جرم خود و ستمى كه در حق خود روا داشتهام اقرار می‌کنم. آن‌چه من آورده‌ام و با ارزش است اقرار به جرم است که من خودم را مجرم می‌دانم و می‌دانم که بد کرده‌ام. «أَتَيْتُكَ أَرْجُو عَظِيمَ عَفْوِكَ الَّذِي عَفَوْتَ بِهِ عَنِ الْخَاطِئِينَ» آمده‌ام و به آن عفو عظیمی که تو با آن از گناهکاران می‌گذری، امیدوارم. «ثُمَّ لَمْ يَمْنَعْكَ طُولُ عُكُوفِهِمْ عَلَى عَظِيمِ الْجُرْمِ أَنْ عُدْتَ عَلَيْهِمْ بِالرَّحْمَةِ وَ الْمَغْفِرَةِ» گرچه آنان مدتى طولانی سرگرم گناه و تباهكارى بودهاند، اما تو باز هم رحمت و مغفرت خويش از آنان دريغ نمىدارى.
«فَيَا مَنْ رَحْمَتُهُ وَاسِعَةٌ وَ عَفْوُهُ عَظِيمٌ يَا عَظِيمُ يَا عَظِيمُ يَا كَرِيمُ يَا كَرِيمُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عُدْ عَلَيَّ بِرَحْمَتِكَ وَ تَعَطَّفْ عَلَيَّ بِفَضْلِكَ وَ تَوَسَّعْ عَلَيَّ بِمَغْفِرَتِكَ» (۸)
«پس اى كسى كه رحمتش وسيع و گذشتش بزرگ است، اى بزرگ و اى بزرگ، اى كريم و اى كريم، بر محمد-صلى‌الله‌عليه‌و‌آله- و آل او درود فرست و با رحمتت به من توجه كن و با فضلت با من مهربان باش و باران آمرزشت را بر من افزون فرما.»
اى خداوندى كه درياى رحمتت پهناور است و عرصه‌ی عفو و بخشايشت عظيم است، اى خداى بزرگ، اى خداى بزرگ، اى خداى بخشنده، اى خداى بخشنده، بر محمد -صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم- و خاندانش درود بفرست و رحمت خود نصيب من كن و به فضل خود بر من مهربان باش و مرا از آمرزش خويش بهره‌مند ساز.