فراز7-6
فراز 7و6
اللَّهُمَّ فَكَمَا جَعَلْتَ قُلُوبَنَا لَهُ حَمَلَةً، وَ عَرَّفْتَنَا بِرَحْمَتِكَ شَرَفَهُ وَ فَضْلَهُ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ الْخَطِيبِ بِهِ، وَ عَلَى آلِهِ الْخُزَّانِ لَهُ، وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ يَعْتَرِفُ بِأَنَّهُ مِنْ عِنْدِكَ حَتَّى لَا يُعَارِضَنَا الشَّكُّ فِي تَصْدِيقِهِ، وَ لَا يَخْتَلِجَنَا الزَّيْغُ عَنْ قَصْدِ طَرِيقِهِ.(6)
اللَّهُمَّ فَكَمَا جَعَلْتَ قُلُوبَنَا لَهُ حَمَلَةً،
ما به برکت ولایت امیرالمومنین-علیه‌السلام-، حامل قرآن شده‌ایم. چون این ولایت را پذیرفته‌ایم، خدا در وجود ما قرار داد که حامل قرآن باشیم. ما باید به این نورانیت خودمان واقف باشیم؛ چنان‌که خداوند این را، به پیامبرش تذکر می‌دهد، که «انت الرسول». ما هم گاهی اوقات، باید به خودمان بگوییم که تو طلبه،ای. اگر فهمیدیم، که طلبه‌ایم، آن را بی‌خود خرج نمی‌کنیم و در معاشرت و … مراقبیم.
گروهی از زنان ژاپنی به ایران آمده بودند، وقتی وارد فرودگاه امام (ره)شدند و ما را با عمامه دیدند، دیدیم که غالب آن‌ها، روسری‌هایشان را درست می‌کنند؛ این نشان می‌دهد که این عمامه چقدر ارزش دارد. هر کس از من نصیحت می‌خواهد، به او می‌گویم که قدر خودت را بدان. مثل این‌که حضرت عباس-علیه‌السلام- مقام عباس بودن را نبیند و بخواهد سلمان و مقداد شود!
عَرَّفْتَنَا بِرَحْمَتِكَ شَرَفَهُ وَ فَضْلَهُ
ما می‌دانیم که قرآن چیست؛ لذا هرگاه، فرصتی حاصل شد، دو سه تا آیه بخوانیم، قل هو الله بخوانیم، انا انزلناه بخوانیم، مگر نفرمودند که اگر سوره قدر بخوانید از نور ما بهره‌مند می‌شوید، چرا نمی‌خوانید؟!
فصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ الْخَطِيبِ بِهِ، وَ عَلَى آلِهِ الْخُزَّانِ لَهُ
ما به برکت پیامبر-صلی‌الله‌علیه‌واله- به این نعمات رسیده‌ایم، والا این نعمات برای عرش است؛ ایشان مانند آسانسور و نردبان، ما را به این نعمات عرشی رساند. عده‌ای در این دنیا محبت معاویه-علیه‌اللعنه- را پیدا می‌کنند؛ لذا علاقه‌مند به فوتبالیست‌ها و هنرپیشه‌ها می‌شوند، علاقه‌مند به قمار و … می‌شوند؛ مگر این‌که این آسانسور و نردبان باشد!!
«و اعتصموا بحبل الله» ما را به عرش ببرد و ما از آن‌جا خبر دار شویم. امام حسن مجتبی-علیه‌السلام- فرمود بگویید: «اللهم صل علی محمد و آله» ؛ آل را هم ضمیمه کردند و صرفا نام پیامبر را کافی ندانستند.
و اجْعَلْنَا مِمَّنْ يَعْتَرِفُ بِأَنَّهُ مِنْ عِنْدِكَ حَتَّى لَا يُعَارِضَنَا الشَّكُّ فِي تَصْدِيقِهِ
اعتراف به این‌که قرآن از جانب خداوند است، نیاز به جعل دارد؛ باید در وجودمان یک اعتراف درونی ایجاد شود، چنان‌که اعتراف دارید این شخص، پدرتان است و آن مادرتان؛ به همان عقل اعتراف کنید که این قرآن از طرف خداست؛ لذا آن را از دست ندهیم و از حظ و مزه‌ای که قرآن دارد، بهره‌مند شویم .
برنج خام، خوردن ندارد؛ اما اگر دم کشید، اصلا خورشت نمی‌خواهد و اگر حظش را بردید و در وجودتان حالت غذائیت پیدا کرد و خوردید، دیگر آن را رها نمی‌کنید.
اگر دوست داریم با امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- حرف بزنیم باید قرآن بخوانیم. قرآن خواندن، تکلم با خود خداست و امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- هم قرآن می‌خوانند و با خدا حرف می‌زنند. اگر قرآن خواندید، به شما اجازه می‌دهند که صدای امام زمان -عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- را هم بشنوید.
آخرین برنامه‌تان -بعد از دیدن برنامه‌های تلویزیونی- گوش کردن به تلاوت قرآن (ولو در حد دو سه آیه) باشد و به قرآن ختم کنید تا خسارت نباشد.
و لَا يَخْتَلِجَنَا الزَّيْغُ عَنْ قَصْدِ طَرِيقِهِ.
آقای سروش راجع به قرآن گفته است؛ که خیالات و برداشت‌های شخصی پیامبر-صلی‌الله‌علیه‌واله- است. نگویید این اتفاق و گمراهی، برای ما نمی‌افتد! افتاده است (چنان که برای سروش افتاد). سروش را شما نمی‌شناسید. در گذشته درس نهج‌البلاغه داشت، از دهانش معنویت می‌ریخت، اما این شد.!!
من در سبزوار اقوام دکتر شریعتی را دیدم گفتند، دکتر قبل رفتن به فرانسه مورد اعتماد بود و ما پشت سرش نماز می‌خواندیم؛ اما وقتی برگشت, همه اهالی گفتند او یهودی شده است و دیگر او را نپذیرفتند.
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ يَعْتَصِمُ بِحَبْلِهِ، وَ يَأْوِي مِنَ الْمُتَشَابِهَاتِ إِلَى حِرْزِ مَعْقِلِهِ، وَ يَسْكُنُ فِي ظِلِّ جَنَاحِهِ(7)
همه این نعمات را مدیون محمد و آل محمد هستیم؛ ما را از آن حفره‌ای که نزدیک بود در آن بیفتیم حفظ کردند. هلکات درّه‌ای است که ته آن دیده نمی‌شود، ما هم(علی شفا) بودیم؛ یعنی لب پرتگاه بودیم که اگر در آن می‌افتادیم، نجاتی برای ما نبود. الان هم همان‌طور است، اگر ما را رها کنند تمام راه‌ها را گم می‌کنیم، می‌رویم سراغ مثنوی و معنوی؛ مانند این‌که می‌گوید پیتزا خوب است، آبگوشت چیست؟ ما وقتی قدیم به مشهد می‌رفتیم، بسیاری از رفقا را آن‌جا می‌دیدیم,؛ اما الان اصلا آن‌ها را آن‌جا نمی‌بینیم.
سید روحانی 85 ساله‌ای را در حرم حضرت امیرالمومنین-علیه‌السلام-، مقابل ضریح مقدس دیدم؛ می‌گفت: به من فهمانده‌اند که وقتی از خانه بیرون می‌روی، قرآن را هفت دور روی سرت بگردان و بعد بیرون برو. یعنی اوضاع خیلی خاص است.
شما وارد هر فضایی که بشوید برای شما جا باز می‌کنند؛ پول, اقتصاد و … بگذارید این فضا در معنویات برای شما باز شود.
قرآن را که می‌خوانید، یک دستی هم از آن بیرون می‌آید و دست شما را می‌گیرد؛ چنان‌که در جریان دفن حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- دو دست بیرون آمد، لذا قبر هم دست دارد؛ خدا هم دست دارد.
دیگر هیچ چیزی برای ما سوال نیست؛ هر چه قرآن می‌فرماید برای ما مقبول است.
گر گدا کاهل بود تقصیر صاحب‌خانه چیست؟ اگر در خانه اهل باشید، یک صلوات بفرستید، پول توجیبی شما را می‌دهند و زندگیتان را اداره می‌کنند؛ همین معیشتی که مردم این‌قدر برایش تلاش می‌کنند، برای شما از اولیات می‌شود و این‌قدر اذیت نمی‌شوید و … .
و اجْعَلْنَا مِمَّنْ يَعْتَصِمُ بِحَبْلِهِ
در روایت دارد که معصوم را معصوم نامیدند چون #معتصم به قرآن است؛ دائما به قرآن معتصم هستند.
الان به برکت مشاهد اهل بیت-علیهم‌السلام- خدا چه حکومتی را برای آن‌ها فراهم کرده است. اگر ایشان زنده بودند، دشمنان مزاحم ایشان می‌شدند، اما الان به مشاهد ایشان کار ندارند؛ حضرات هم، مانند زمان حیاتشان، کارشان را انجام می‌دهند و مشکل مردم را حل می‌کنند ؛ این معجزه است.