نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

تکبر

سوالفردی عالِم را می بیند ولی تکبرش به او اجازه نمی دهد که از او سؤال کند و یا با او وارد صحبت شود. خودش هم از این تکبر ، رنج می برد ؛ درمان یک چنین تکبری چیست ؟
اصلا همین یک بلاست.
در مورد دعا همین است ، علت اینکه دعاهای ما کم است ، استغاثه مان به پروردگار کم است ، برای تکبر است.
شیطان هم تکبر ورزید؛
ما هم اگر تکبر بورزیم امرمان نسبت به امر پروردگار همین جور می شود.
شما احتیاج داری ، نیاز داری ،باید خودت را بشکنی بروی سؤالت را بپرسی.
اگر این کار را نکنی ، خود این ، یک عقوبت است ، عقوبت تکبر را داری می کشی ؛ یعنی محروم می شوی از یک عالِم ، محروم می شوی از یک آدم خدوم ، محروم می شوی از این فامیل.
حضرت فرمود ：( اَکْرِم الشریف ) پرسیدند ：شریف چه کسی است ؟ حضرت فرمود：آدم پول دار.
آدم پول دار را احترام کنید.
چرا ؟ به خاطر اینکه وقتی به این آدم پول دار احترام کردید ،دلش رقیق شد ، به چهار تا فقیر یک چیزی می دهد.
زمینه را باید فراهم کرد.
حضرت فرمود：دو نفر که با هم مصافحه می کنند خدا دستش را می گذارد وسط دست این دو نفر.
بعد فرمود ：(تعبیر حضرت است ) کف دست خدای متعال به طرف کسی است که اول دستش را آورده.
خدا که دست ندارد که کف دست داشته باشد ،
تعبیر است ؛ یعنی رحمت پروردگار.
حالا لازم نیست که آدم از زیاد شروع کند ؛ از کم (شروع کند )خدمت یک عالم برود بنشیند ،آن ته مجلس بنشیند ،نزدیک ننشیند ، ولی این غرورش را بشکند.
علم در تواضع است.
حضرت فرمودند ：( به بلندی آب نمی رسد ، هر چه قدر زمین پست باشد آب به آن می رسد. )
لذا آنهایی که علم در وجودشان قرار می گیرد ، آدم های متواضع هستند. آدم های متکبر عِلم در وجودشان جای نمی گیرد.
می آیند مشغول می شوند ، به یک مطالبی که فکر می کنند علم است.
پنجاه سال ،شصت سال ، کتاب هایی را ورق می زنند فکر می کنند مشغول علم هستند.خدامحرومشان می کند از آن علم واقعی.