فراز17-24
فراز17-24
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْفَظْنَا مِنْ بَيْنِ أَيْدِينَا وَ مِنْ خَلْفِنَا وَ عَنْ أَيْمَانِنَا وَ عَنْ شَمَائِلِنَا وَ مِنْ جَمِيعِ نَوَاحِينَا، حِفْظاً عَاصِماً مِنْ مَعْصِيَتِكَ، هَادِياً إِلَى طَاعَتِكَ، مُسْتَعْمِلًا لِمَحَبَّتِكَ.»(17)
«خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست، و ما را از پیش رو، و پشت سر و طرف راست و جانب چپ و از تمام سمت و سویمان، حفظ کن، حفظی که ما را از نافرمانیت باز دارد، و به فرمانبرداریت راهنمایی کند و برای محبتت به کار گیرد.»
در (دعاهای) صحیفه باید از این نکته استفاده کنیم که:
ائمه-علیهمالسلام- در صدد تعلیم این مطلب به ما هستند که شما هر آنچه را احتیاج داری و میخواهی, باید از خدا بخواهی و در خواست کنی؛ یعنی گمان نکنید که رزاق بودن خدا و علیم و مدبر بودن او کافی است و نیازی به درخواست ما نیست؛ بلکه خداوند تدبیرش را در این درخواست ما قرار داده است و این درخواست ما کار انجام میدهد.
همچنین به ما آموختهاند که ابتدای درخواستمان صلوات بفرستیم.
مستعملا …
خدایا این اطاعت و اجتناب ما, به محبت ما نسبت به تو و محبت تو نسبت به ما سوق داده شود.
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ وَفِّقْنَا فِي يَوْمِنَا هَذَا وَ لَيْلَتِنَا هَذِهِ وَ فِي جَمِيعِ أَيَّامِنَا لِاسْتِعْمَالِ الْخَيْرِ، وَ هِجْرَانِ الشَّرِّ، وَ شُكْرِ النِّعَمِ، وَ اتِّبَاعِ السُّنَنِ، وَ مُجَانَبَةِ الْبِدَعِ، وَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ، وَ النَّهْيِ عَنِ الْمُنْكَرِ، وَ حِيَاطَةِ الْإِسْلَامِ، وَ انْتِقَاصِ الْبَاطِلِ وَ إِذْلَالِهِ، وَ نُصْرَةِ الْحَقِّ وَ إِعْزَازِهِ، وَ إِرْشَادِ الضَّالِّ، وَ مُعَاوَنَةِ الضَّعِيفِ، وَ إِدْرَاكِ اللَّهِيفِ»(18)
«خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست، و ما را در این روز و شبمان، و در تمام ایاممان برای این امور موفّق بدار: به کارگیری خیر و دوری از شر و شکر نعمتها و پیروی از روشهای نیک و دوری از بدعتها و امر به معروف و نهی از منکر و پاسداری از اسلام و کم کردن و خوار ساختن باطل و یاری و گرامی داشت حق و راهنمایی گمراه و کمک کردن به ناتوان و پناه دادن به درمانده و گرفتار.»
در این فراز, امام فهرستی از وظایف را برای ما ردیف (عنوان) میکند. اگر از ما پرسیدند که وظیفه شما در غیبت چیست؛ باید این موارد را برشمریم.
خیلی از شرّها در شهرهاست.
ارشاد الضال(هدایت گمراهان) یکی از وظایف ماست.
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْهُ أَيْمَنَ يَوْمٍ عَهِدْنَاهُ، وَ أَفْضَلَ صَاحِبٍ صَحِبْنَاهُ، وَ خَيْرَ وَقْتٍ ظَلِلْنَا فِيهِ»(19)
«خدایا! بر محمّد و آلش درود فرست، و امروز را فرخندهترین روزی که تا کنون شناختهایم، و برترین همنشینی که با او همراه بودهایم و بهترین زمانی که در آن به سر بردهایم قرار ده.»
خدایا این روز پنجشنبه را برای ما مبارکترین روز قرار بده. اگر خدا این روز را مبارک کند, یکی از اموری که میتواند در آن اتفاق میافتد, ملاقات حضرت است. هیچ بعید نیست این امر رخ دهد زیرا این وعده به ما داده شده است و افراد زیادی حضرت را میبینند.
خدا این روز را بهترین مصاحب ما قرار بده تا با ما راه بیاید و یکی از روزهای خاطرهانگیز زندگی ما باشد.
«وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَرْضَى مَنْ مَرَّ عَلَيْهِ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ مِنْ جُمْلَةِ خَلْقِكَ، أَشْكَرَهُمْ لِمَا أَوْلَيْتَ مِنْ نِعَمِكَ، وَ أَقْوَمَهُمْ بِمَا شَرَعْتَ مِنْ شرَائِعِكَ، وَ أَوْقَفَهُمْ عَمَّا حَذَّرْتَ مِنْ نَهْيِكَ.»(20)
«ما را از میان تمام آفریدههایت، از خشنودترین کسانی که شب و روز بر آنها گذشته، و شاکرترین کسانی که نعمتهایت را به آنان دادهای و مستقیمترین آنان در عرصهگاه آیینهایی که وضع کردهای و خویشتندارترین مردمی که از نافرمانی بیمشان دادهای قرار ده.»
خدایا ما را جزء راضیترین افراد که از امروز و امشب بهره بردهاند, قرار ده.
«اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ كَفَى بِكَ شَهِيداً، وَ أُشْهِدُ سَمَاءَكَ وَ أَرْضَكَ وَ مَنْ أَسْكَنْتَهُمَا مِنْ مَلائِكَتِكَ وَ سَائِرِ خَلْقِكَ فِي يَوْمِي هَذَا وَ سَاعَتِي هَذِهِ وَ لَيْلَتِي هَذِهِ وَ مُسْتَقَرِّي هَذَا، أَنِّي أَشْهَدُ أَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، قَائِمٌ بِالْقِسْطِ، عَدْلٌ فِي الْحُكْمِ، رَءُوفٌ بِالْعِبَادِ، مَالِكُ الْمُلْكِ، رَحِيمٌ بِالْخَلْقِ.»(21)
«خدایا! قاطعانه تو را گواه میگیرم، و تو از نظر گواه بودن کافی هستی و آسمان و زمینت و فرشتگانی که میان آسمان و زمینت ساکن کردهای، و دیگر آفریدههایت را در امروزم و این ساعتم و این شبم، و این جایگاهم گواه میگیرم، که من شهادت میدهم که همانا تویی خدا؛ که خدایی جز تو نیست،
پایۀ قسط، عادل در حکم، مهربان به بندگان، مالک هستی، رحیم به آفریدههایی.»
وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ و خِيَرَتُكَ مِنْ خَلْقِكَ، حَمَّلْتَهُ رِسَالَتَكَ فَأَدَّاهَا، وَ أَمَرْتَهُ بِالنُّصْحِ لِأُمَّتِهِ فَنَصَحَ لَهَا(22)
«و شهادت میدهم که محمد، بنده و فرستاده و برگزیدهات، از میان آفریدههای توست. رسالتت را برعهدهاش گذاشتی و او حق آن رسالت را ادا کرد و حضرتش را به خیرخواهی برای امتش دستور دادی، و او برای امت خیرخواهی کرد.»
انی اشهد انک …
این گواهی و شهادت اگر قبول شود, خیلی بزرگ است.
«اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، أَكْثَرَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ، وَ آتِهِ عَنَّا أَفْضَلَ مَا آتَيْتَ أَحَداً مِنْ عِبَادِكَ، وَ اجْزِهِ عَنَّا أَفْضَلَ وَ أَكْرَمَ مَا جَزَيْتَ أَحَداً مِنْ أَنْبِيَائِكَ عَنْ أُمَّتِه»(23)
«خدایا! بر محمد و آلش درود فرست، بیش از آنچه بر احدی از آفریدههایت درود فرستادهای، و از جانب ما بهترین چیزی که به یکی از بندگانت دادهای، به او عنایت کن، و از ناحیۀ ما برترین و کریمانهترین پاداشی که به یکی از پیامبرانت از طرف امتش دادهای، به او بده.»
«إِنَّكَ أَنْتَ الْمَنَّانُ بِالْجَسِيمِ، الْغَافِرُ لِلْعَظِيمِ، وَ أَنْتَ أَرْحَمُ مِنْ كُلِّ رَحِيمٍ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ الْأَخْيَارِ الْأَنْجَبِينَ.»(24)
«همانا تو بسیار احسان کنندهای؛ احسان کننده به نعمتهای تنومند، و آمرزندهای؛ آمرزندۀ گناه بزرگ، و تو از هر مهربانی مهربانتری، پس بر محمد و آل پاکیزه و پاکش که نیکوکاران برگزیدهاند، درود فرست.»