نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

فراز5

فراز5
«اَللَّهُمَّ إِنَّكَ إِنْ صَرَفْتَ عَنِّي وَجْهَكَ الْكَرِيمَ أَوْ مَنَعْتَنِي فَضْلَكَ الْجَسِيمَ أَوْ حَظَرْتَ عَلَيَّ رِزْقَكَ أَوْ قَطَعْتَ عَنِّي سَبَبَكَ‏ لَمْ أَجِدِ السَّبِيلَ إِلَى شَيْ‏ءٍ مِنْ أَمَلِي غَيْرَكَ وَ لَمْ أَقْدِرْ عَلَى مَا عِنْدَكَ بِمَعُونَةِ سِوَاكَ فَإِنِّي عَبْدُكَ وَ فِي قَبْضَتِكَ نَاصِيَتِي بِيَدِك»(5)
«پروردگارا، اگر روى كريم خويش را از من برگردانى يا از فضل و احسان بزرگ محرومم دارى يا روزيت را بر من دريغ نمايى، يا اگر وسيله و سبب رحمتت را از من قطع كنى‏ جز تو راهى به سوى چيزى از آرزويم نمى‌‏يابم، و توان رسيدن به آن‌چه نزد تو است به كمك غير تو ندارم، زيرا، من بنده تو و در مشت توام، موى پيشانى من در دست تواناى تو است.»

امام-علیه‌السلام- تربیت دینی را به ما نشان می‌دهد. در دین و اخلاق دینی فرد باید بداند که رزق و برکاتی که بر انسان نازل می‌شود از طرف پروردگار است. اگر گناهی مرتکب شد استغفار کند، در برابر نعمت‌ها حمد کند، فقط از خدا بخواهد، انسان راه دیگری ندارد. ما بنده‌‌ی پروردگاریم و ناصیه‌مان در دست اوست. هیچ حرکتی، هیچ تغییر حالتی، هیچ عفوی، هیچ سروری دست ما نیست. هر اتفاقی که می‌افتد بر اساس یک جریان است.
اگر سهم شما این است که نشسته‌اید و کلام اهل‌بیت-علیهم‌السلام- را می‌شنوید، یا در مجلس روضه شرکت می‌کنید این رزق شماست که سهم هر کس نمی‌شود. ساعتی که بیدارتان می‌کنند، ساعتی که می‌خوابانندتان، ساعتی که به شما اجازه می‌دهند برای عبادت بیدار شوی، رغبتی که در دل شما ایجاد می‌شود، علمی که به شما داده می‌شود و … همه و همه در دست خداست.
چه کسی می‌تواند بگوید من از سلطنت خدا خارج می‌شوم؟ همه چیز تحت قبضه‌ی قدرت خداست. خداوند متعال زمان را نگاه می‌دارد، در اموری زمان طولانی می‌شود و در اموری کوتاه، اما مردم توجه نمی‌کنند. این مطالب را به خودتان تلقین کنید.
خداوندا! من از خودم هیچ ندارم، دستم خالی است، نفع و ضررم دست خودم نیست، به ضعف خود اعتراف دارم.
ما اشتباه می‌کنیم که گمان می‌کنیم قدرت داریم. ممکن است قدرت ما در یک لحظه از بین برود. ما مسکین و مستجیر هستیم. مسکین هنوز راهی برای ادامه دارد، اما مستجیر هیچ راهی ندارد. مسکنت را قبول کرده و علاوه بر آن به او ضرر و حقارت هم رسیده. خدایا به تو پناه می‌بریم.