فراز9-6
فراز 9-6
«اَللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُمَا صَوْتِي وَ أَطِبْ لَهُمَا كَلاَمِي وَ أَلِنْ لَهُمَا عَرِيكَتِي وَ اعْطِفْ عَلَيْهِمَا قَلْبِي وَ صَيِّرْنِي بِهِمَا رَفِيقاً وَ عَلَيْهِمَا شَفِيقاً»(6)
«خداوندا، صدايم را در محضر آنان ملايم كن، و گفتارم را بر آنان خوشايند فرما، و خويم را نسبت به آنان نرم كن، و قلبم را بر آن‌ها مهربان ساز، و مرا نسبت به هر دو خوش‌رفتار و دل‌سوز قرار ده.»
خیلی قدر پدر و مادرهایتان را بدانید. خوشحال باشید که زنده هستند. این‌طور نباشد که مثل بنده، بعد از این‌که آن‌ها را از دست دادم متوجه شوید که چه نعمتی بوده‌اند. به آن‌ها سر بزنید، حالشان را بپرسید، از آن‌ها دلجویی کنید، مشکلاتشان را حل کنید.
«اَللَّهُمَّ خَفِّضْ لَهُمَا صَوْتِي وَ أَطِبْ لَهُمَا كَلاَمِي» خدایا! کلامم را برای ایشان گویا قرار بده «وَ أَلِنْ لَهُمَا عَرِيكَتِي» وقتی به ذهن انسان خطور می‌کند که به ایشان زنگ بزند، احساس سنگینی نکند، نگوید کار دارم، عذر نیاورد. از هیچ ناحیه‌ای به اندازه‌ی ناحیه‌ی پدر و مادر به انسان خیر نمی‌رسد، حتی از ناحیه‌ی خدا، چون خداوند متعال آن‌ها را مجرا قرار داده است. یعنی اگر والدین به نوعی از ما اعلام رضایت درونی کنند، خداوند همه‌ی امور ما را حل می‌کند. «وَ اعْطِفْ عَلَيْهِمَا قَلْبِي» خدایا! قلب مرا به سوی آن‌ها معطوف کن. حداقل روزی 3 یا 4 بار یاد ایشان باشیم. اگر این‌چنین نباشد بدانید که قلبتان دچار قصاوت شده است.
«وَ صَيِّرْنِي بِهِمَا رَفِيقاً وَ عَلَيْهِمَا شَفِيقاً» با آن‌ها رفیق و خوش‌رفتار باشم، خود را فدای آن‌ها کنم.
«اَللَّهُمَّ اشْكُرْ لَهُمَا تَرْبِيَتِي وَ أَثِبْهُمَا عَلَى تَكْرِمَتِي وَ احْفَظْ لَهُمَا مَا حَفِظَاهُ مِنِّي فِي صِغَرِي» (7)
«خداوندا به آن‌ها به پاس تربيت من جزاى نيكو عنايت فرما و در مقابل آن‌كه مرا گرامى داشتند جزاى خير عطا فرما، و هر رنجى را در كودكى نسبت به من تحمل كردهاند در حق ايشان منظور كن.»
پدر و مادر برای ما زحمت کشیده‌اند، ما را تربیت کرده‌اند، لقمه‌ی حرام نخورده‌اند. اگر پدر و مادر هنگام انعقاد نطفه یاد خدا نبوده و بسم‌الله نگفته باشند، وقتی بچه بزرگ شد نمی‌تواند بگوید «یا حسین». پدر و مادر خودشان را به خاطر ما از بین بردند، برای تربیت ما سوختند و ساختند. خداوندا! تو برای ایشان جبران کن.
«اَللَّهُمَّ وَ مَا مَسَّهُمَا مِنِّي مِنْ أَذًى أَوْ خَلَصَ إِلَيْهِمَا عَنِّي مِنْ مَكْرُوهٍ أَوْ ضَاعَ قِبَلِي لَهُمَا مِنْ حَقٍّ فَاجْعَلْهُ حِطَّةً لِذُنُوبِهِمَا وَ عُلُوّاً فِي دَرَجَاتِهِمَا وَ زِيَادَةً فِي حَسَنَاتِهِمَا يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ» (8)
«خداوندا اگر از جانب من آزارى به آنان رسيده يا از من كار ناخوشايندى ديدهاند يا حقى از آنان به وسيله‌ی من از بين رفته همه را موجب پاك شدن آنان از گناهانشان و مايه‌ی رفعت مقامشان و افزونى حسناتشان قرار ده، اى كه بدي‌ها را با چندين برابر به خوبى تبديل مىكنى.»
«اَللَّهُمَّ وَ مَا مَسَّهُمَا مِنِّي مِنْ أَذًى أَوْ خَلَصَ إِلَيْهِمَا عَنِّي مِنْ مَكْرُوهٍ أَوْ ضَاعَ قِبَلِي لَهُمَا مِنْ حَقٍّ فَاجْعَلْهُ حِطَّةً لِذُنُوبِهِمَا» پدر و مادر آن‌قدر برای ما زحمت و ناراحتی کشیدند که پیر شدند، مریض شدند. بعضی بچه‌ها خیلی پدر و مادر را اذیت کرده‌اند. از خدا بخواهیم اذیت شدن‌هاشان، ضایع شدن حقوق‌شان و … را موجب پاک شدن‌شان قرار دهد.
«وَ عُلُوّاً فِي دَرَجَاتِهِمَا وَ زِيَادَةً فِي حَسَنَاتِهِمَا يَا مُبَدِّلَ السَّيِّئَاتِ بِأَضْعَافِهَا مِنَ الْحَسَنَاتِ» از یکی از دوستان در کربلا پرسیدم که این‌جا به یاد پدرت هستی؟ گفت که امکان ندارد عملی انجام دهم و به یاد او نباشم؛ همه‌ی اعمال من برای پدرم است، خودم هیچ سهمی برای خودم قائل نیستم. من با این حرف او علت توفیقاتش را متوجه شدم. هنوز از عتبات نیامده بود که به زیارت امام رضا-علیه‌السلام- رفت، هنوز از مشهد نیامده رفت عمره، در برگشت از عمره مجددا رفت عتبات. چه‌طور چنین اتفاقی برای یک فرد می‌افتد! فردی که عوام است و درآمد آن‌چنانی هم ندارد. اگر کسی به جایی برسد از طریق پدر و مادرش است؛ به خصوص پدرش، چون پدر جایگاه خاصی نزد خدا دارد.
نمازی است که اگر پدر در حق فرزندش بخواند هر دعایی برای او کند، مستجاب است و معمولا کمتر کسی موفق می‌شود این نماز را بخواند. شب دوشنبه، دو رکعت نماز بخواند، رکعت اول حمد و 13 مرتبه سوره‌ی تکاثر، رکعت دوم حمد و 11 مرتبه سوره‌ی تکاثر، بعد از نماز 400 صلوات دارد که 300 عدد آن بعد نماز فرستاده می شود و 100 عدد آن پس از برآورده شدن حاجت.
«اَللَّهُمَّ وَ مَا تَعَدَّيَا عَلَيَّ فِيهِ مِنْ قَوْلٍ أَوْ أَسْرَفَا عَلَيَّ فِيهِ مِنْ فِعْلٍ أَوْ ضَيَّعَاهُ لِي مِنْ حَقٍّ أَوْ قَصَّرَا بِي عَنْهُ مِنْ وَاجِبٍ فَقَدْ وَهَبْتُهُ لَهُمَا وَ جُدْتُ بِهِ عَلَيْهِمَا وَ رَغِبْتُ إِلَيْكَ فِي وَضْعِ تَبِعَتِهِ عَنْهُمَا فَإِنِّي لاَ أَتَّهِمُهُمَا عَلَى نَفْسِي وَ لاَ أَسْتَبْطِئُهُمَا فِي بِرِّي وَ لاَ أَكْرَهُ مَا تَوَلَّيَاهُ مِنْ أَمْرِي يَا رَبِ» (9)
«الهى اگر در گفتار با من از اندازه بيرون رفته‌اند يا در عملى نسبت به من زياده‌روى نمودهاند يا حقى را از من ضايع كردهاند يا از وظيفه پدرى و مادرى در باره من كوتاهى نمودهاند، من اين حق خود را به آنان بخشيدم و آن را مايه‌ی احسان بر آن‌ها قرار دادم و از تو مىخواهم كه وزر و وبال آن را از دوش آنان بر دارى زيرا كه من نسبت به خود، آنان را متهم نمىكنم و آنان را در مهربانى در حق خودم سهل انگار نمىدانم و از آن‌چه در بارهام انجام دادهاند ناراضى نيستم اى پروردگار من.»
خدایا! اگر پدر و مادر زمانی به من تعدی کردند، حرف زور و ناحق گفتند، من از آن‌ها گذشتم و از تو می‌خواهم که آثارش را از آن‌ها برداری.
اگر پدر یا مادرتان از دنیا رفته‌اند آن‌ها را در کارهای خیر خود شریک کنید. آقای بهجت-رحمه‌الله‌علیه- یک شبانه‌روز برای مادرشان نماز می‌خواندند و یک شبانه روز برای پدرشان. این کار بر من سخت آمد. بعدها در روایتی دیدم که امام باقر-علیه‌السلام- فرموده‌اند: ما هر شبانه روز دو رکعت نماز برای پدر و مادرهایمان می‌خوانیم و دو رکعت هم برای فرزندانمان.