فراز67-66
فراز 66و67
«اللّهُمّ هَذَا يَوْمُ عَرَفَةَ يَوْمٌ شَرّفْتَهُ وَ كَرّمْتَهُ وَ عَظّمْتَهُ، نَشَرْتَ فِيهِ رَحْمَتَكَ، وَ مَنَنْتَ فِيهِ بِعَفْوِكَ، وَ أَجْزَلْتَ فِيهِ عَطِيّتَكَ، وَ تَفَضّلْتَ بِهِ عَلَى عِبَادِكَ» (66)
«خدایا روز عرفه است، روزى كه به آن شرافت و كرامت و عظمت بخشيدهاى، و در آن رحمت خودت را منتشر ساختهاى و با عفوت در اين روز، بر بندگان خود منت گذاشتهاى و عطيهات در اين روز را نيكو قرار دادهاى و به واسطه‌ی اين روز بر بندگانت تفضل فرمودهاى.»
امام سجاد-علیه‌السلام- روز عرفه را برای ما معرفی می‌کند تا آن را بشناسیم وگرنه ما که شناختی از روز عرفه نداشتیم؛ همان‌طور که اگر اهل‌بیت-علیهم‌السلام- به ما خبر نمی‌دادند که روز جمعه روز رحمت و غفران پروردگار است از این امر اطلاعی نداشتیم، اهمیت مابین‌الطلوعین را نمی دانستیم، ساعت غروب را نمی‌شناختیم. حضرت روز عرفه را این طور معرفی می‌کنند: «اللّهُمّ هَذَا يَومُ عَرَفَةَ يَومٌ شَرّفتَهُ وَ كَرّمتَهُ وَ عَظّمتَهُ» روز عرفه در مکه وجود دارد، در عرفات، جای دیگری وجود ندارد. عرفه مربوط به مکان است و اعمالی دارد که حاجیان باید آن‌ها را انجام دهند. اعتبار خواندن دعای عرفه در کربلا هم به این دلیل است که خود ائمه-علیهم‌السلام- گفته‌اند که خداوند ابتدا به زوّار سیدالشهدا-علیهم‌السلام- نظر می‌کند و سپس به حاجیان در صحرای عرفات. اگر ما در مکان‌های دیگر دعای روز عرفه را می‌خوانیم، امید داریم که ثواب و برکات به ما هم برسد، در واقع رجاءً دعا را می‌خوانیم.
عرفه روزی است که «نَشَرتَ فِيهِ رَحمَتَكَ» این امر خیلی مهم است. ما در حال حاضر درکی از رحمت خدا نداریم! رحمت الهی مثل تولد است، مثل روزی است که انسان متولد می‌شود. روز تولد چه‌قدر مهم است! روز ازدواج چه‌قدر مهم است! عرفه روزی است که رحمت خدا شامل حال کسی می‌شود. یک نفر عقلش کامل می‌شود، یک نفر عنوانی پیدا می‌کند.
«وَ مَنَنتَ فِيهِ بِعَفوِكَ» عفو خدا شامل حال انسال می‌شود. ما اگر بتوانیم به شب و روز جمعه معرفت پیدا کنیم، به این معنا که حداقل یک بار در عمر خود موفق شویم از غروب پنجشنبه تا شام جمعه مواظبت کنیم، بار خود را می‌بندیم. این ساعات، ساعات بسیار مهمی است. صد سوره‌ی قدر، هم شب جمعه و هم جمعه شب بخوانیم، غسل جمعه انجام دهیم، صد صلوات بفرستیم، نماز جعفر طیار بخوانیم، دعای کمیل بخوانیم.
خیلی مهم است مبنای انسان این باشد که این زمان را مواظبت کند.
« وَ أَجزَلتَ فِيهِ عَطِيّتَكَ، وَ تَفَضّلتَ بِهِ عَلَى عِبَادِكَ» این تفضل خداست.
«اللّهُمّ وَ أَنَا عَبْدُكَ الّذِي أَنْعَمْتَ عَلَيْهِ قَبْلَ خَلْقِكَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِكَ إِيّاهُ، فَجَعَلْتَهُ مِمّنْ هَدَيْتَهُ لِدِينِكَ، وَ وَفّقْتَهُ لِحَقّكَ، وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِكَ، وَ أَدْخَلْتَهُ فِي حِزْبِكَ، وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالَاةِ أَوْلِيَائِكَ، وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِكَ» (67)
«و خدايا من بندهاى از بندگان توأم كه قبل از خلقت و پس از آفريدنم به من نعمت عطا كردهاى و مرا از كسانى قرار دادهاى كه به سوى دينت هدايتشان كردى و مرا نسبت به اداء حق خودت توفيق دادهاى و با ريسمان محكم خودت مرا حفظ نمودهاى و در حزب خود داخلم نمودهاى و در جهت دوستى با دوستان و دشمنى با دشمنانت ارشادم كردهاى.»
«اللّهُمّ وَ أَنَا عَبدُكَ الّذِي أَنعَمتَ عَلَيهِ قَبلَ خَلقِكَ لَهُ وَ بَعدَ خَلقِكَ إِيّاهُ» خدایا! من آن بنده‌ی تو هستم که قبل از این‌که او را خلق کنی و بعد از آن، نعمت‌ها را برای این بنده در نظر گرفتی.
«فَجَعَلتَهُ مِمّن هَدَيتَهُ لِدِينِكَ» او را انتخاب کردی و برای دینت هدایتش کردی.
«وَ وَفّقتَهُ لِحَقّكَ» به او توفیق دادی در مسیر حق قرار بگیرد.
«وَ عَصَمتَهُ بِحَبلِكَ» او را به ریسمان خود معتصم کردی، نگذاشتی جای دیگر برود.
«وَ أَدخَلتَهُ فِي حِزبِكَ» او را در حزب خود داخل کردی.
«وَ أَرشَدتَهُ لِمُوَالَاةِ أَولِيَائِكَ، وَ مُعَادَاةِ أَعدَائِكَ» این بخش این فراز خیلی مهم است. از این فراز خیلی استفاده کنید. خودِ خداوند متعال مدافع حق است، یک سر سوزن به باطل و کسی که باطل باشد کمک نمی‌کند. به خاطر بسپارید که اگر یک سر سوزن در کسی باطل باشد، خداوند کمکش نمی‌کند و ما هیچ موقع خالی از حتی ذره‌ای باطل نیستیم، پس ما هیچ‌وقت از طرف خداوند منصور نخواهیم بود، چون همیشه ظالم بودن در ما وجود دارد، معصیتی به گردن ما هست.
برای این‌که این جریان برای مؤمن حل شود، خداوند حقّی به نام امام معصوم قرار داده که تمام حق است، نصرت خدا شامل حال ائمه-علیهم‌السلام- است که حق‌اند. به ما هم گفته شده به معصومین-علیهم‌السلام- تمسک پیدا کنید و ما چون به حق متصل هستیم، نصرت می‌شویم. به اعتبار این‌که معصوم نصرت می‌شود، نصرت شامل حال ما هم می‌شود، والّا به خودی خود ما باطلیم. به همین دلیل است که دعای ما مستجاب نمی‌شود، اما اگر امام معصوم دعا کند مستجاب است. لذا به ما گفته شده اول و آخر دعای خود صلوات بفرستید، چون پیامبر -صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم- حق است و خداوند استجابت را برای او حتمی کرده است.
«الحَمدُ لِلّه الَّذی جَعَلنا مِن المُتَمَسِّکین بِوِلایَةِ أمیرالمُؤمِنین وَ الأئِمَّة المَعصومین» ما به این استدلال به دنبال معصوم هستیم. اگر دنبال معصوم نرویم، از آن حق بهره‌مند نخواهیم بود.