فراز43-37
فراز43-37
«السَّلامُ عَلَيْكَ غَيْرَ مُوَدَّعٍ بَرَما وَ لا مَتْرُوكٍ صِيَامُهُ سَأَما.»(۳۷)
«سلام بر تو که وداع با تو از روی دلتنگی، و ترک روزه‌ی تو بخاطر خستگی و ملال نباشد.»
(السَّلامُ عَلَيْكَ غَيْرَ مُوَدَّعٍ بَرَما)：
با ماه رمضان از روی دلتنگی، وداع می‌کنیم.
(وَ لا مَتْرُوكٍ صِيَامُهُ سَأَما)：
نه این‌که روزه ما را خسته کرده باشد و ما با کراهت داریم از آن جدا می‌شویم!!.
«السَّلامُ عَلَيْكَ مِنْ مَطْلُوبٍ قَبْلَ وَقْتِهِ، وَ مَحْزُونٍ عَلَيْهِ قَبْلَ فَوْتِهِ.» (۳۸)
«سلام برتو که پیش از آمدنت تو را می‌طلبیدیم و پیش از رفتنت بر دوریت اندوهگین هستیم.»
(السَّلامُ عَلَيْكَ مِنْ مَطْلُوبٍ قَبْلَ وَقْتِهِ)：
وداع می‌کنیم با ماه رمضان آن ماه رمضانی که مطلوب من بود و منتظر آمدنش بودم.
(وَ مَحْزُونٍ عَلَيْهِ قَبْلَ فَوْته)：
عادتی که به تو کرده بودیم و برکاتی که برای ما داشتی، قبل از رفتنت ما را محزون کرد.
«السَّلامُ عَلَيْكَ كَمْ مِنْ سُوءٍ صُرِفَ بِكَ عَنَّا، وَ كَمْ مِنْ خَيْرٍ أُفِيضَ بِكَ عَلَيْناَ.» ( ۳۹ )
«سلام بر تو که به خاطر تو چه بسیار بدی‌ها از ما دور شد و چه بسیار خیرات که بر ما فرود آمد.»
(السَّلامُ عَلَيْكَ كَمْ مِنْ سُوءٍ صُرِفَ بِكَ عَنا)：
سلام بر تو به برکت تو بدی‌ها از ما دور شد.
(وَ كَمْ مِنْ خَيْرٍ أُفِيضَ بِكَ عَلَيْناَ)：
چقدر خیرات که سرازیر شد، مثل بیداری سحرها، مثل خواندن قرآن.
«السَّلامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى لَيْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِى هِىَ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ.»(۴۰)
«سلام بر تو و بر شب قدر که از هزار ماه برتر است.»
خداحافظی می‌کنیم با ماه رمضانی که در آن شب قدر بود.
«السَّلامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَحْرَصَنَا بِالْأَمْسِ عَلَيْكَ، وَ أَشَدَّ شَوْقَنَا غَدا إِلَيْكَ.» ( ۴۱ )
«سلام بر تو که دیروز نسبت به تو چقدر حریص بودیم، و فردا چه بسیار به تو مشتاق می‌گردیم.»
(السَّلامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَحْرَصَنَا بِالْأَمْسِ عَلَيْكَ)：
چقدر مشتاق به دیدنت بودیم.
(وَ أَشَدَّ شَوْقَنَا غَدا إِلَيْكَ)：
و شوق ما بیشتر خواهد شد در استقبالی که از تو خواهیم داشت.
«السَّلامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى فَضْلِكَ الَّذِى حُرِمْنَاهُ، وَ عَلَى مَاضٍ مِنْ بَرَكَاتِكَ سُلِبْنَاه.» ( ۴۲)
«سلام بر تو و بر فضیلت تو که ما از آن محروم شدیم، و برکت‌های گذشته‌ات، که از ما سلب گشت.»
(السَّلامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى فَضْلِكَ الَّذِى حُرِمْنَاهُ)：
سلام بر ماه رمضان و برفضیلت‌هایی که از آن محروم شدیم.
(وَ عَلَى مَاضٍ مِنْ بَرَكَاتِكَ سُلِبْنَاه)：
آن برکاتی که از ما سلب شد.
«اللَّهُمَّ إِنَّا أَهْلُ هَذَا الشَّهْرِ الَّذِى شَرَّفْتَنَا بِهِ، وَ وَفَّقْتَنَا بِمَنِّكَ لَهُ حِينَ جَهِلَ الْأَشْقِيَاءُ وَقْتَهُ، وَ حُرِمُوا لِشَقَائِهِمْ فَضْلَهُ.» ( ۴۳ )
«بارخدایا، ما اهل این ماه هستیم که ما را شرافت بخشیدی، و به احسانت به ما توفیق ادراک آن را عطا فرمودی، آن‌گاه که نگون بختان وقت آن را نشناختند، و به خاطر شقاوتشان از فضیلت آن بی‌بهره ماندند.»
(اللَّهُمَّ إِنَّا أَهْلُ هَذَا الشَّهْرِ الَّذِى شَرَّفْتَنَا بِهِ)：
خدایا ما اهلیت داریم و بخاطر ماهی که با ما بود شرافت پیدا کردیم.
(وَ وَفَّقْتَنَا بِمَنِّكَ لَهُ حِينَ جَهِلَ الْأَشْقِيَاءُ وَقْتَهُ)：
و به ما توفیق داده شد آن چیزی که به ما دادی را درک بکنیم، به خلاف این‌که آن‌هایی که شقی بودند آمدن و رفتن این ماه را نفهمیدند.
( وَ حُرِمُوا لِشَقَائِهِمْ فَضْلَهُ)：
و بخاطر شقاوتشان از فضیلت این ماه محروم شدند.