فراز11-10
فراز 10و11«أَنْتَ الَّذِى فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَابا إِلَى عَفْوِكَ، وَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ، وَ جَعَلْتَ عَلَى ذَلِكَ الْبَابِ دَلِيلا مِنْ وَحْيِكَ لِئَلا يَضِلُّوا عَنْهُ، فَقُلْتَ – تَبَارَكَ اسْمُكَ -: تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحا عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَاتٍ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ.»( ۱۰ )
«تویی که برای بندگانت دری به سوی عفو خود گشوده‌ای، و آن را توبه نام نهاده‌ای، و بر آن باب نشانه‌ای از وحی خود را قرار داده‌ای، تا آن را گم نکنند، پس تو _که نامت خجسته و مبارک است_ گفتی: به سوی خدا توبه کنید، توبه‌ای بی‌پیرایه، امید است که پروردگارتان زشتی‌های شما را بپوشاند، و شما را به بهشت‌هایی در آورد که نهرها زیر آن جاری است.»
خدایا! تو آن پروردگاری هستی که دری به نام توبه را برای ما گشودی، و اگر خدا توبه را به ما نمی‌گفت و این در بسته می‌ماند و ما مطلع نمی‌شدیم آثار گناهان روی ما باقی می‌ماند. خداوند متعال یک بابی به نام عفو دارد که با (اسئلک) آن را به ما نمی‌دهد، بلکه با (استغفرالله) آن را شامل ما می‌کند.
( فَقُلْتَ – تَبَارَكَ اسْمُكَ -: تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحا عَسَى رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ )：
در قرآن آمده که اگر یک توبه‌ی نصوح بکنی، شاید پروردگار شما گناهانتان را بردارد. خدا هم که شاید ندارد، شاید خدا حتمی است.
( وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَاتٍ تَجْرِى مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ )：
و شما را داخل بهشت قرار می‌دهد.
«يَوْمَ لا يُخْزِى اللَّهُ النَّبِيَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ، نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمَانِهِمْ، يَقُولُونَ: رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا، وَ اغْفِرْ لَنَا، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ. فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ ذَلِكَ الْمَنْزِلِ بَعْدَ فَتْحِ الْبَابِ وَ إِقَامَةِ الدَّلِيلِ؟»( ۱۱ )
«در آن روز که خداوند پیامبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله- و آنان را که به او ایمان آورده‌اند خار نمی‌کند، در حالی که نورشان پیشاپیش آنان و جانب راستشان را فرا گرفته می‌گویند: پروردگارا! نورمان را برای ما کامل فرما، ما را بیامرز، که تو بر هر چیز توانایی. پس آن‌که از وارد شدن به آن خانه بعد از گشوده شدن و اقامه برهان غفلت ورزد، چه عذری خواهد داشت؟»
خداوند متعال کسانی که به او و رسولش ایمان آوردند را خار نمی‌کند و درحالی آن‌ها را وارد صحرا می‌کند که ( نُورُهُم یَسْعی )： نورشان در جلوی آن‌ها دارد می‌رود.
( رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا، وَ اغْفِرْ لَنَا، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ. فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ ذَلِكَ الْمَنْزِلِ بَعْدَ فَتْحِ الْبَابِ وَ إِقَامَةِ الدَّلِيلِ؟ )：
و می‌گویند: پروردگارا نور ما را کامل کن.
حالا چه کسی می‌تواند با بودن چنین بابی این در را به روی
خودش ببندد و غافل باشد و استفاده نکند؟!!!