نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

فراز8

فراز ۸
«اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَعْدِنِي عَلَيْهِ عَدْوَى حَاضِرَةً، تَكُونُ مِنْ غَيْظِي بِهِ شِفَاءً، وَ مِنْ حَنَقِي عَلَيْهِ وَفَاءً.»(۸)
«بار خدایا بر محمد و آل او درود بفرست و هم اینک مرا در برابر خصمم یاری رسان تا شعله‌ی خشم مرا خاموش و داد مرا از دشمنم بستاند. خدایا در برابر دشمن، مرا کمک کن تا خشمی که در من ایجاد شده است با انتقامی که می‌گیرم آرام شود و داد مرا هم از او بگیر.»

ما باید بفهمیم که این معارف را چگونه وارد زندگی‌مان بکنیم؛ در زندگی چگونه خدا نصرتمان می‌کند و … ؟
اولش این است که این کمک‌هایی را که خدا به ما کرده و می‌کند ببینیم؛ الان لحظه به لحظه خدا به ما امداد می‌رساند؛ چه بسیار افرادی که الان مریض هستند یا مجبورند گدایی کنند یا تهمت به آن‌ها زده شده است یا مظلومند یا دوست دارند طلبه باشند و با عافیت زندگی کنند و نمی‌توانند؛ اما خدا به ما این نعمت‌ها را داده است. ما این نعمت‌ها را نمی‌بینیم. ما هر گوشه زندگی‌مان را که نگاه می‌کنیم، گویا ده بیست نفر مامور برنامه‌ریزی خاصی هستند که خانواده ما اداره شود و ما این‌جا باشیم. الان بسیاری در بیمارستان‌ها مشکل مغزی و قلبی و … دارند و ما و خانواده‌مان سالم هستیم. اولین چیزی که باید در نظر داشته باشیم, این است که بفهمیم خدا به ما کمک و نعمت داده است.
مثلا همین‌که وقتی ما در جلسه‌مان جمع می‌شویم، علم به هم تحویل می‌دهیم، آن هم چه علمی! صحیفه سجادیه و … پاک‌ترین پول، زن امانت‌دار که اهل خیانت نیست و … .
من فکر می‌کنم که اگر بتوانیم زوایای این نعمت‌ها را در ذهن‌مان خوب باز کنیم و بررسی کنیم، طوری می‌شویم که گویا اگر دستمان را دراز کنیم خدا یک نعمتی را در دست ما قرار می‌دهد. الان بقدری نعمت‌ها پشت سر هم به ما می‌رسد که ما فقط آخرین آن‌ها را به یاد داریم؛ چه بسیار بلاها از ما دفع شده است. نقصان ما این بی‌توجهی‌مان به نعمت‌هایی است که خدا به ما داده است.
من اولا برای خودم باید دعا کنم که مشکلاتم حل شود. اکثر دعاها فردی است، در صحیفه غالبا حضرت راجع به خودش دعا می‌کند. پس این‌که هنگام دعا برای خودمان این به ذهن می‌رسد که چرا برای دیگران دعا نکنم، وسوسه شیطان است. اصل دعا کردن برای خودمان است و وظیفه ما این است که فقط برای خودمان دعا کنیم؛ حالا به مناسبت برای جمع هم دعا کنیم. شاید مردم بخواهند گناه کنند و هدایت نشوند اگر کسی به ما التماس دعا داشت، معلوم می‌شود که خدا اجازه داده است که ما برای او دعا کنیم زیرا فرموده است که برای برادرانتان دعا کنید. من به بچه‌هایم گفته‌ام که بین من و شما هیچ چیزی نیست اگر (خطا بروید) من با شما خداحافظی می‌کنم.
آقای اشتهاردی به آن فرد که گفته بود چرا آشیخ مثل امیرالمومنین-علیه‌السلام- بیل نمی‌زنی؛ گفته بود چون حضرت علم لدنی داشت؛ من چون ندارم باید مطالعه کنم و شما هم باید خرج مرا بدهی تا بتوانم برایت منبر روم.