فراز12-26
فراز26-12
«وَ الَّذِينَ عَلَى أَرْجَائِهَا إِذَا نَزَلَ الْأَمْرُ بِتَمَامِ وَعْدِكَ.»(۱۲)
«و درود فرست بر فرشتگانی که چون فرمان تو به انجام وعده‌ات در رسد بر کرانه‌های آسمان‌ها گمارده شوند.»
صحبت از فرشته‌ها شد که هر فرشته‌ای برای چه کاری است؟ فرشته‌هایی را خدا موکل کرده و آن‌ها را قرار داده تا امرش را در آسمان‌ها انجام دهند. و این‌ها فرشته‌هایی هستند که وقتی امر خدا جاری می‌شود ؛
( إِذَا نَزَلَ الْأَمْرُ بِتَمَامِ وَعْدِكَ وعدک)：
تام و تمام آماده‌ی اطاعت هستند تا آن امر را انجام بدهند. باید بدانید که در دستگاه پروردگار تشکیلات دارد، حساب و کتاب دارد، دستور دارد، امر و نهی دارد، فعل و انفعالات دارد. تاثیر این فعل و انفعالات در همین عالم است. لذا در این عالم کسی تاثیر ندارد، الان فرض کنید رئیس جمهور هزار بار این طرف و آن طرف بدود می‌تواند آب در بیاورد؟ نه، در آن عالم خلقِ آب می‌شود. می‌تواند نان در بیاورد؟ نه.
«وَ خُزَّانِ الْمَطَرِ وَ زَوَاجِرِ السَّحَاب.»( ۱۳ )
«و خزانه داران باران و به حرکت در آورندگان ابرها.ِ»
الان همه آدم‌ها جمع شوند توی وزارت نیرو، می‌توانند رعد و برقی داشته باشند که خدا دارد؟ نه کسی نمی‌تواند رعد و برق و باران را خلق کند.خدا ایجاد رعد و برق می‌کند. برای ابرها زجر دارد و ابرها را پراکنده می‌سازد. پس یک تشکیلاتی هست سعی کنید این تشکیلات را گاهی ببینید. حواستان از این عالم منقطع بشود و این‌جا را بزرگ نشمارید. گمان نکنید که افراد این عالم دارند کار انجام می‌دهند! نگویید الان دارند رتق و فتق می‌کنند. کسی این‌جا رتق و فتق نمی‌کند!. مثل این‌که بگوییم این کارتون را بگذار این‌جا، آن کارتون را بگذار آن‌جا. کار این‌ها همه این است. ولی در آن عالم این نیست؛ آن‌جا خلق است، عالم امر است.
«وَ الَّذِى بِصَوْتِ زَجْرِهِ يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُودِ، وَ إِذَا سَبَحَتْ بِهِ حَفِيفَةُ السَّحَابِ الْتَمَعَتْ صَوَاعِقُ الْبُرُوقِ.» ( ۱۴ )
«و آن فرشته‌ای که در اثر فریاد زجرش غرش رعدها شنیده می‌شود و آن‌گاه که ابرهای خروشان را شناور می‌سازد شعله‌های برق می‌جهد.»
( وَ الَّذِى بِصَوْتِ زَجْرِهِ )：
آن فرشته‌هایی که با صدا و فریادشان
(يُسْمَعُ زَجَلُ الرُّعُود)：
باعث ایجاد رعد و برق می‌شوند.
(وَ إِذَا سَبَحَتْ بِهِ حَفِيفَةُ السَّحَابِ الْتَمَعَتْ صَوَاعِقُ الْبُرُوقِ)：
فرشته‌هایی که برق و حرارت‌شان چنان به ابرها اصابت می‌کند که باعث می‌شود آن ابرهایی که قرار است باران بیاورند، از آن حالت ابر بودن به بارش تبدیل شوند.
آن فرشته‌هایی که در رحِم نقاشی می‌کنند. آن فرشته‌هایی که روزی می‌دهند. و آن فرشتگانی که سلامتی را می‌آورند.
«وَ مُشَيِّعِي الثَّلْجِ وَ الْبَرَدِ، وَ الْهَابِطِينَ مَعَ قَطْرِ الْمَطَرِ إِذَا نَزَلَ، وَ الْقُوَّامِ عَلَى خَزَائِنِ الرِّيَاحِ، وَ الْمُوَكَّلِينَ بِالْجِبَالِ فَلَا تَزُولُ.»(۱۵)
«و فرشتگان بدرقه کننده‌ی برف و تگرگ، و فرشتگانی که همراه نزول قطره‌های باران فرود می‌آیند، و فرشتگانی که بر خزائن بادها گمارده شده‌اند، و بر فرشتگان وکلای کوه‌ها تا همچنان بر جای مانند.»
(وَ مُشَيِّعِي الثَّلْجِ وَ الْبَرَدِ)：
و فرشته‌هایی که برف و تگرگ را همراه خود می‌آورند . برف و تگرگ ایجاد است، خلق است و فرشته می‌خواهد.
(وَ الْهَابِطِينَ مَعَ قَطْرِ الْمَطَرِ إِذَا نَزَل)：
فرشته‌هایی همراه قطرات می‌آیند که خودشان برکت می‌شوند. یعنی خودِ آن باران بابرکت و پرخیر بشود.
مثل فرشته‌هایی که همراه باران می‌آیند به خانه‌ی کعبه، ریخته می‌شوند به صحن امیرالمومنین-علیه‌السلام- ، یا در قم می‌بارند تا آن باران برکت بشود.
(وَالْقُوَّامِ عَلَى خَزَائِنِ الرِّيَاحِ)：
آن فرشته‌هایی که خزینه‌دار باد هستند.
پس آن‌جا تشکیلاتی دارد. رئیس دارد، معاون دارد، اجازه صادر می‌شود. بعد از این‌که اجازه صادر می‌شود سهم دارد. لذا شما می‌روید جایی که باد با سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت ۱۱۰ ، ۱۵۰ ، ۲۰۰ ، ۳۰۰ کیلومتر است. از این‌جا به بعد می‌شود سونامی. فرشته است دیگر، ما چون این اعتقادات را داریم و این‌ها را به فرشته‌ها نسبت می‌دهیم نگاهمان فرق می‌کند با آن‌هایی که کور نگاه می‌کنند و اعتقادی به این مطالب ندارند.
آن آقا آمد یک ذره تربت سیدالشهدا-علیه‌السلام- را ریخت در رودخانه‌ی قم که طغیان کرده بود و آب فروکش کرد!!
(وَ الْمُوَكَّلِينَ بِالْجِبَالِ فَلَا تَزُول)：
فرشته‌هایی که موکل کوه‌ها هستند تا کوه‌ها نریزند. آن‌جایی که می‌بینید رانش کوه شده با اجازه‌ی همین فرشته‌ها است همین‌جوری نیست. حساب و کتاب دارد. همه‌ی کوه‌ها، یک مشت شن هستند.
«وَ الَّذِينَ عَرَّفْتَهُمْ مَثَاقِيلَ الْمِيَاهِ، وَ كَيْلَ مَا تَحْوِيهِ لَوَاعِجُ الامْطارِ وَ عَوالِجُها.»(16)
«و بر فرشتگانی که وزن آب‌ها و پیمانه‌ی باران‌های پر آب و رگبارهای متراکم را به آنان آموخته‌ای.»
(وَ الَّذِينَ عَرَّفْتَهُمْ مَثَاقِيلَ الْمِيَاهِ):
فرشته‌هایی که وزن و مثقال آب را می‌دانند، ثقل آب را می‌دانند، اندازه آب را می‌دانند.
( وَ كَيْلَ مَا تَحْوِيهِ لَوَاعِجُ الْأَمْطَارِ وَ عَوَالِجُهَا )：
کیل، پیمانه، مقدار آبی که متراکم یا رفته است، را می‌دانند.
«وَ رُسُلِكَ مِنَ الْمَلَائِكَةِ إِلَى أَهْلِ الْأَرْضِ بِمَكْرُوهِ مَا يَنْزِلُ مِنَ الْبَلَاءِ وَ مَحْبُوبِ الرَّخَاءِ.» ( ۱۷ )
«و بر فرشتگانی که فرستادگان تو به سوی ساکنان زمین‌اند که بلا و گرفتاری ناخوشایند و گشایش خوشایند برایشان آورند.»
فرشته‌هایی که در زمین نقمت و رحمت را ارسال می‌کنند. می‌دانند کجا باید آب تبدیل به سیل و نقمت شود و کجا باید تبدیل به رحمت و برکت شود.
«وَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ، وَ الْحَفَظَةِ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ، وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ أَعْوَانِهِ، وَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ، وَ رُومَانَ فَتَّانِ الْقُبُورِ، وَ الطَّائِفِينَ بِالْبَيْتِ الْمَعْمُورِ، وَ مَالِكٍ، وَ الْخَزَنَةِ، وَ رِضْوَانَ، وَ سَدَنَةِ الْجِنَان.» ( ۱۸ )
«و بر سفیران بزرگوار و نیکوکار، فرشتگان بزرگواری که اعمال مردمان را حفظ و آن‌ها را می‌نویسند، و فرشته مرگ و یاورانش، منکر و نکیر، و رومان که مردگان را در گورها بیازماید، طواف کنندگان بیت معمور، مالک، خازنان دوزخ، رضوان، خدمت‌گزاران و کلیدداران بهشت.»
(وَ السَّفَرَةِ الْكِرَامِ الْبَرَرَةِ)：
فرشتگانی که از طرف خداوند متعال رحمت می‌آورند.
(و الْحَفَظَةِ الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ )：
و فرشته‌هایی که اعمال را می‌نویسند.
(وَ مَلَكِ الْمَوْتِ وَ أَعْوَانِهِ)：
ملک‌الموت و اعوانش، حالا ببینید این فرشته چقدر یار دارد!
(وَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ)：
فرشته منکر و نکیر
(و رُومَانَ فَتَّانِ الْقُبُورِ)： فرشتگانی که وارد قبر می‌شوند و میت را آن‌جا امتحان می‌کنند و سوال می‌پرسند.
(وَ الطَّائِفِينَ بِالْبَيْتِ الْمَعْمُور)：
و فرشتگانی که اطراف خانه کعبه هستند.
(وَ مَالِكٍ، وَ الْخَزَنَةِ، وَ رِضْوَانَ، وَ سَدَنَةِ الْجِنَانِ)：
و فرشتگانی که در قسمت رضوان هستند، فرشتگانی که کلیددار کعبه و مالک آن‌جا هستند و فرشتگانی که خازن دوزخ هستند.
«وَ الَّذِينَ لا يَعْصُونَ اللَّهَ ما أَمَرَهُمْ، وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُون.»(۱۹)
«و فرشتگانی که از فرمان خدا سرپیچی نمی‌کنند و اوامر خداوند را به نیکی امتثال می‌نمایند.»
از خصوصیات این فرشتگان این است که اصلاً اشتباه نمی‌کنند و عصیان ندارند.
«وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ: سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ.»(20)
«فرشتگانی که به بهشتیان می‌گویند: سلام بر شما در برابر صبر و پایداریتان، وارد بهشت شوید، چه پایان نیک و عاقبت خوشی.»
فرشتگانی که برای استقبال از مومن هستند و به آن‌ها سلام می‌کنند.
«وَ الزَّبَانِيَةِ الَّذِينَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ: خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ ابْتَدَرُوهُ سِرَاعاً، وَ لَمْ يُنْظِرُوهُ.» ( ۲۱ )
«نگهبانان دوزخ که چون به آنان گفته می‌شود: مجرم را بگیرید و به زنجیر کشید سپس او را در آتش افکنید، به سرعت او را می‌گیرند و هیچ مهلتش ندهند.»
فرشتگانی که برای جهنم هستند و باید شخص گناه‌کار را به غل و زنجیر بکشند و بی‌محابا این کار را انجام بدهند.
«وَ مَنْ أَوْهَمْنَا ذِكْرَهُ، وَ لَمْ نَعْلَمْ مَكَانَهُ مِنْكَ، و بِأَيِّ أَمْرٍ وَكَّلْتَهُ.»(۲۲)
«و همین‌طور بر تمام فرشتگانی که نامی از آن‌ها بیان نکردیم و مقام و موقعیت‌شان را نزد تو نمی‌دانیم و از کاری که آن‌ها را بدان گمارده‌ای بی‌خبریم.»
فرشتگانی که ما اصلا نمی‌دانیم و از اسمشان بی‌خبریم که در چه مکانی و برای چه کاری آن‌ها را خدا قرار داده است.
«وَ سُكَّانِ الْهَوَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ الْمَاءِ وَ مَنْ مِنْهُمْ عَلَى الْخَلْقِ.»(۲۳)
«و بر فرشتگان ساکن هوا و زمین و آب، و هر کس از ایشان که در کار آفریدگانند.»
آن فرشته‌هایی که در هوا هستند، در زمین هستند، در آب هستند، و آن‌هایی که در کار خلق مامورند.
«فَصَلِّ عَلَيْهِمْ يَومَ يَأْتِي كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ.»( ۲۴ )
«بر همه‌ی آنان درود فرست در روزی که هر کس همراه با دو فرشته می‌آید، که یکی او را می‌راند و دیگری گواه بر اوست.»
صلوات و رحمت و درود خدا بر آن فرشتگان باشد در روزی که هر کسی با یک شاهدی از فرشتگان وارد قیامت می‌شود.
«وَ صَلِّ عَلَيْهِمْ صَلَاةً تَزِيدُهُمْ كَرَامَةً عَلَى كَرَامَتِهِمْ وَ طَهَارَةً عَلَى و طهارتهم.» ( ۲۵ )
«بر ایشان درود و رحمت فرست، درودی که بر بزرگواری و پاکیزگی‌شان بیفزاید.»
صلوات خداوند بر آن فرشتگانی که با کرامت و طهارت، دارند کار خدا را انجام می‌دهند.
«اللَّهُمَّ وَ إِذَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ وَ رُسُلِكَ وَ بَلَّغْتَهُمْ صَلَاتَنَا عَلَيْهِمْ فَصَلِّ عَلَيْنَا بِمَا فَتَحْتَ لَنَا مِنْ حُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِمْ، إِنَّكَ جَوَادٌ كَرِيمٌ.»(26)
«بارالها! آن‌گاه که بر فرشتگانت و فرستادگانت درود و رحمت می‌فرستی و درود ما را به ایشان ابلاغ می‌کنی، پس به پاس آن گفتار نیکی که در حق ایشان بر زبان ما جاری ساختی، بر ما نیز درود و رحمت نثار فرما، که تو بخشنده و بزرگواری.»
خدایا همان‌طور که به آن‌ها صلوات می‌فرستی
(عَلَى مَلَائِكَتِكَ وَ رُسُلِك): و به آن‌ها صلوات ما را می‌رسانی.
(فَصَلِّ عَلَيْنَا): در حق ما هم این رحمت را انجام بده.
(بِمَا فَتَحْتَ لَنا): بگشای به سوی ما
(مِنْ حُسْنِ الْقَوْلِ فِيهِم): که ذکر ما هم پیش آن‌ها با رحمت برده بشود.
إِنَّكَ جَوَادٌ كَرِيمٌ.