مصیبت‌زده‌ی امام حسین-علیه‌السلام-
سوال: در بیان بزرگان، تعبیر مصیبت‌زدگی برای سیدالشهداء-علیه‌السلام- زیاد دیده می‌شود. این تعبیر یعنی چه و چه‌طور می‌شود مصیبت زده‌ی امام حسین-علیه‌السلام- شد؟
جواب: ما در ظاهر هیچ ارتباط و شأنیتی با اهل‌بیت-علیهم‌السلام- نداریم، اما در باطن ارتباط داریم؛ مانند رابطه‌‌ی قطره و دریا. لذا امام صادق-علیه‌السلام- فرمودند: «شيعتنا منّا خلقوا من فاضل طينتنا و عجنوا بنور ولايتنا»(منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه (خوئى)/ ج14/ ص/103) چون ما از زیادی گِل ایشان خلق شده‌ایم، فرمودند «یحزنون لحزننا و یفرحون لفرحنا» پاره‌ای از وجود آن‌ها هستیم، لذا وقتی حادثه‌ی بزرگی مانند کربلا اتفاق افتاده است، سنگینی مصیبت آن روی دوش ما هم هست. ما برای پدران‌مان چنین عزاداری نکرده‌ایم، اما برای اباعبدلله-علیه‌السلام- این‌طور عزاداری می‌کنیم؛ برخی دو ماه برای سیدالشهداء-علیه‌السلام- سیاه می‌پوشند.
پس ما مصیبت‌زده هستیم و خدا برای این مصیبت‌زدگی اجر قائل است؛ «جلّت و عظمت مصیبتک فی السماوات علی جمیع اهل السماوات»؛ این مصیبت حتی برای ملائکه‌ی آسمان هم هست، در بین کرّوبین و انبیاء هم بوده است؛ لذا خداوند لطف کرده و ما را هم بهره‌مند نموده است.
مثلا فردی که پدرش فوت کرده است، اجازه می‌دهد که برخی بستگان مثل داماد و عروس و یا شریک و رفیقش در مراسم ختم، جلوی در بایستند؛ این افراد هر چند صاحب عزا نیستند، اما مصیبت‌زده محسوب می‌شوند. در جریان اهل‌بیت-علیهم‌السلام- این حالت در اعلی مرتبه اتفاق می‌افتد.