زمان غیبت فرصت استثنایی تربیت
بسم الله الرحمن الرحیم
در مورد جریان امام عصر_عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف_و زمان غیبت، خدای متعال مقصدی را دنبال می‌کنند تا ما خودمان را با خواست او تطبیق دهیم.
و دلیل اینکه خداوند از زمان غیبت به همین شکل راضی هست بخاطر وجود برکاتی است که مستقیما برای استفاده‌ی مؤمن در زمان غیبت قرار داده؛ یکی از برکات این است که ظهور امام زمان_عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف_به زمان غیبت ارتباط پیدا می‌کند.
این نکته را دقت کنید؛ غیر از اینکه خود غیبت آثار و برکاتی دارد، جریان خود ظهور هم با غیبت گره خورده است. لذا اگر زمان غیبت به این شکل نمی‌بود، جریان ظهور به شکل خیلی پیچیده‌ای تبدیل می‌شد!
در زمان غیبت حضرت_علیه‌السلام_، یک فرصت استثنایی به عنوان تخفیف برای رشد و تربیت مؤمن گذاشته شده است که دیگر این فرصت برای او پیش نمی‌آید. در زمان غیبت، خدا بی‌حساب هدایت می‌کند، بی‌حساب می‌بخشد، رشد می‌دهد و موانع را بر می‌دارد، ولی در زمان ظهور این جور نیست و خدا سخت‌گیر است!
در قرآن هر موقع معجزه‌ای اتفاق افتاده و مردم از آن معجزه استفاده نکردند، خدا عذاب فرستاده!
خدا زمان غیبت را برای رشد مؤمن قرار داد و در زمان غیر غیبت، مؤمن رشد نمی‌کند! لذا رشد ما در این زمان است نه زمانی دیگر.
در روایت دارد که؛
(وَ قَدْ عَلِمَ أَنَّ أَوْلِيَاءَهُ لَا يَرْتَابُونَ وَ لَوْ عَلِمَ أَنَّهُمْ يَرْتَابُونَ مَا غَيَّبَ حُجَّتَهُ عَنْهُمْ طَرْفَةَ عَيْنٍ.)
خدا مىداند كه دوستانش شك نمىكنند و اگر مىدانست شك مىكنند يك چشم به هم زدن حجت خود را از آنها نهان نمىداشت.
(اصول‌کافی/ج۲/ح۱)
پس اگر علم خدا به این تعلق می‌گرفت که ظهور بهتر است، یک چشم به هم زدن امام زمان_علیه‌السلام_را غایب نمی‌کرد! پس زمان غیبت، فرصت است.
خیلی از حرام‌هایی که ما خواسته و ناخواسته می‌خوریم، اگر در زمان ظهور بود هر یک لقمه‌اش ما را مرتد یا کافر می‌کرد!
ولی الان در زمان غیبت خدا اثر وضعی را از لقمه‌ی حرام برداشته یعنی کسی با خوردن لقمه حرام گمراه نمی‌شود بلکه آثار دیگری دارد؛ مثلا تنبیه و توبیخ می‌شود. اگر این‌جور نمی‌بود، یک نفر هم هدایت و نمازخوان نمی‌شد! پس چون ما نمی‌دانیم لقمه‌ی حرام به خورد ما داده شده یا نه و ندانسته چیزهای شبهه‌ناک خوردیم،
خدا هم اثر وضعی را از لقمه برداشته است.
در نطفه هم همین‌طور، اگر پول‌هایی که داریم در زمان غیبت رد و بدل می‌کنیم، در زمان ظهور بود نطفه‌ها، نطفه‌های حرام می‌شد! ائمه_علیهم‌السلام_این را هم برداشتند. مثلا کسی که خمس نمی‌دهد، اگر در زمان غیر غیبت باشد و بچه‌ای از او بدنیا بیاید، دیگر حلال‌زاده نخواهد بود! ولی همین بچه در زمان غیبت، به عنایت امام زمان_عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف_حلال زاده است. ببینید خدا در زمان غیبت چه تخفیف‌های عجیب و غریبی برای مؤمن قرار داده است! در زمان حضور ائمه_علیهم‌السلام_و در زمان غیر غیبت، اگر کسی خمس و زکات نمی‌داد بچه‌هایش حرام‌زاده می‌شدند.
گناهان در زمان غیبت، با اندک پشیمانی زود و راحت بخشیده می‌شوند ولی در زمان حضور به هیچ وجه گناه به این آسانی بخشیده نمی‌شود.
در زمان غیبت هدایت مردم چندین برابر زمان پیغمبراکرم_صلی‌الله‌علیه‌وآله_است، یعنی مردم از طریق غیبت هدایت داده می‌شوند و اصلا احتیاجی به راهنمایی و این ارشادهای ظاهری هم ندارند.
اینهایی هم که ما می‌گوییم فقط تذکر است، ما کسی را نمی توانیم هدایت بکنیم، مردم از طریق باطن هدایت می شوند؛
(وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءَ الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ.)
و همه را پيشوايانى ساختيم كه به امر ما هدايت مى‌كردند. و انجام دادن كارهاى نيك و برپاى داشتن نماز و دادن زكات را به آنها وحى كرديم و همه پرستنده ما بودند. (انبیاء/۷۳)
حضرت قدرتی دارد که افراد را از عالم غیب هدایت می کند و این در هیچ زمانی نبوده! افراد به اندک چیزی گمراه می‌شدند.
یکی دیگر از خصوصیات زمان غیبت این است که تکلیف شما نسبت به امام زمان عجل الله راحت است. وظیفه‌ی شما اطاعت از مرجع تقلید است، یعنی تبعیت از مرجع تقلید، تبعیت از امام زمان_علیه‌السلام_حساب می‌شود. مرجع تقلید هم که سخت نگرفته، آسان گرفته، مرجع تقلید وکیل امام زمان_علیه‌السلام_است.
لذا در زمان غیبت عملِ به رساله به عنوان یک تخفیف برای رشد و تربیت شماست.
یکی دیگر از خصوصیات زمان غیبت این است که حضرت لباس غیبت به تن دارند. غیبت نه به این معنا که پشت دیوار و غایب است، نه! حضرت بین ما هستند و در تمام جلساتی که به اسم ائمه_علیهم‌السلام_باشد شرکت می‌کنند و حتما در تشکیل جلسه دخالت دارند و باعث برکت آن می‌شوند.
مؤمن باید امام زمانش را ببیند، اگر نبیند گمراه می‌شود. در بعضی نقل‌ها است که اگر امام زمانش را نبیند کور می‌شود! ولی قرار است که اگر حضرت را هم دیدند، نشناسند چون در همین نشناختن یک خیر است. ما اگر امام زمان_علیه‌السلام_را می‌شناختیم، به وظیفه‌ی خودمان نمی‌توانستیم عمل کنیم.
همین که حضرت بین ما هستند، دارد اثرش را می‌گذارد. چیزی که در زمان غیبت از ما خواستند، این است که بدانیم امام زمانمان زنده است.
در روایات است که اگر کسی به سه تا چیز معتقد باشد، خود خدا ایمان این فرد را حفظ می‌کند. شما یقین داشته باشید هیچ کدام از ما نمی‌توانیم یک ساعت ایمانمان را حفظ کنیم! اگر خدا قلب ما را رها کند، ظرف یک ساعت گمراه می‌شویم. اینقدر شک و تردید و خیالات در ما هست که خودمان، خودمان را گمراه می‌کنیم، تمام شد.
اگر می‌بینی بعد یک ماه دوباره به جلسه آمدی، باز هم نام امام حسین_علیه‌السلام_را می‌گویی و خدا را قبول داری به این دلیل است که قلبت به دست خود خداست. لذا دارد که در زمان غیبت بگویید: (يا اَللَّهُ يا رَحْمنُ يا رَحِيمُ يا مُقَلِّبَ القُلُوبِ ثَبِّتْ قَلْبِي عَلي دِينِکَ)؛ ای خداوند! ای رحمان! ای مهربان! اي دگرگون کننده‌ی دل‌ها! ثابت کن قلبم را برای دینت.
(کمال‌الدین/ج۲/ص۳۵۱)
چرا؟ چون در زمان غیبت ایمان روی هیچ چیز نیست.
خود خدا در زمان غیبت عهده‌دار ایمان مؤمن است و مؤمن هیچ نگرانی برای ایمانش ندارد، چون خدا ایمانش را نگه داشته است. حتی ممکن است مؤمن توی گناه، زنا، قتل و دزدی برود اما ایمانش را از دست نمی‌دهد، و این معجزه‌ی خداست!
سابق اینجوری نبوده، اگر کسی دزدی می‌کرد، ایمانش هم می‌رفت. ولی الان ممکن است طرف مؤمن باشد اما مبتلا به دزدی و یا حتی مبتلا به بدترین گناه کبیره باشد ولی به ایمانش دست نخورده، این از معجزات زمان غیبت است که جای دیگری هم نیست.
دقت کنید! من مؤمن را دارم می‌گویم نه این که بگویم هر دزدی با ایمان است، نه! دزد، دزد است.
پس اگر کسی معتقد باشد امام زمان_علیه‌السلام_زنده است و یک روز تشریف می‌آورند و ظهور خواهند کرد، این فرد کامل‌ترین ایمان را دارد. این حرف خیلی عجیب است! کامل‌ترین ایمان این نیست که کسی نماز شب می‌خواند یا فلان کارهای عجیب و غریب عبادی را انجام می‌دهد یا قرآن را فلان جور تلاوت می‌کند، نه! حضرت فرمودند: کامل‌ترین ایمان این است که بداند امام زمان_عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف_زنده است و تشریف می‌آورند. این عقیده را کسی به غیر از مؤمن نمی‌تواند داشته باشد.
الآن بهائیت این را از دست داده‌اند. بهائیت و صوفیه از فِرق شیعه بوده‌اند که از شیعه جدا و کافر شدند، از امام و دین خروج کردند و به این معنا اعتقاد به امام زمان_علیه‌السلام_ندارند، در لفظ می‌گویند ولی اعتقاد ندارند.
در زمان غیبت ما به هیچ وجه با امام زمان_علیه‌السلام_ارتباط نداریم، کاملا ارتباط از این طرف قطع است و هر کس می‌گوید ارتباط دارم دروغگو است! از آن طرف حضرت توجه می‌کنند، در زمان غیبت ما تابع نائب امام زمان_علیه‌السلام_هستیم یعنی اگر کسی تبعیتش را از مرجع تقلید ثابت کند به این صورت که هر چه مرجع به او می‌گوید قبول و عمل کند، این بالاترین تبعیت را از امام زمان_علیه‌السلام_دارد، چون ارتباط با امام زمان_علیه‌السلام_قطع است، حضرت به هیچ کس حتی مرجع تقلید هم، یک تکلیف شرعی نمی‌گوید؛ نه در خواب و نه در بیداری. حضرت به هیچ کس یک فتوا نمی‌گوید، به هیچ کس در زمان غیبت یک علم را یاد نمی‌دهد؛ همه‌ی راه‌ها بسته است جز از همین طریقی که خودش گذاشته است. اگر هم کارهایی را انجام دهد بصورت ناشناس خواهد بود که علما به آن اجماع می‌گویند.
حضرت داخل می‌شود و جامعهی مؤمنین را هماهنگ جلو می‌برد؛ از طرف حضرت یک فکر به جامعهی مؤمنین القاء می‌شود، لذا جامعهی مؤمنین در زمان غیبت به عنایت امام زمان_علیه‌السلام_گمراه نمی‌شود، چون دوران تخفیف است.
در زمان غیبت بین ما و حضرت چیست؟
(أَتَوَجّه)؛ توجه به حضرت است. این را از تو می‌خواهند که قلبا به یاد امام زمان_علیه‌السلام_باشی. هر چقدر در طول روز در قلبت یاد امام زمان_علیه‌السلام_کردی به همان مقدار ایمانت بالاست. اگر دیدی در روزی که گذشت از ایشان هیچ یاد نکردی روز خسران مؤمن است! از ما فقط یاد کردن می‌خواهند.
من یاد پدرم می‌افتم، یاد اسکناس می‌افتم، یاد کلید و ماشین و بدهی‌ام می‌افتم، یاد امام زمان_علیه‌السلام_هم باید بیفتم! حضرت از ما این را می‌خواهند.
دوم: توسل به حضرت است؛
ما در مشهد آقای امامی کاشانی را زیارت کردیم یکی از رفقا داستانی را از ایشان نقل کردند که یکی از عرفا، به آقای امامی کاشانی گفته بود که ذکر یونسیه بردارید، (این را عرفا جعل کردند و به همدیگر می‌گویند ذکر یونسیه! منشأ هم ندارد) آقای امامی کاشانی می‌گویند: مشغول ذکر یونسیه بودم که یک آقای کاسب‌کار، اهل مشهد، به ایشان می‌گوید که؛ امام زمان_علیه‌السلام_را خواب دیده و حضرت فرمودند این ذکر یونسیه را کنار بگذار و به من متوسل شو تا کار شما حل شود، بعد ایشان گفت در خواب به آقا گفتم: اگر من این را به آقای امامی کاشانی بگویم از من قبول نمی‌کند! حضرت فرمودند: به او دو نشانه بگو؛ یکی قرآنی که برای حرز همراهش هست، یک ورق کم دارد! آقای امامی کاشانی می‌گوید وقتی او آمد دفتر من، قرآن را تطبیق کردیم و دیدیم یک ورق ندارد!
حضرت یک چیز دیگر هم فرموده بود که در زمان غیبت ما احتیاجی به ذکر یونسیه نداریم. ما در همه‌ی امورمان باید توجهمان به امام زمان_علیه‌السلام_باشد حتی در خواندن زیارت عاشورا و جامعهی کبیره.
در را باز کردی از خانه خواستی بیرون بروی، توجهت به امام زمان_علیه‌السلام_باشد، سر سفره که می‌نشینی به حضرت توجه داشته باش، سفره‌ی امام زمان_علیه‌السلام_باز توی خانه‌ات پهن می‌شود. اگر دیدی سلامت هستی، یا همسری خوب داری باید از امام زمان_علیه‌السلام_تشکر کنی. اگر خدا فرزند صالح به تو داده، باید تشکر کنی و این زمینه باید فراهم بشود که بفهمی سر سفره‌ی امام زمان_علیه‌السلام_هستی؛
(بِیُمنِهِ رُزِقَ الوَریٰ وَ بِوُجودِهِ ثَبَتَتِ الاَرضُ وَ السَّماء.) (زاد‌المعاد/ص۴۲۲؛ مفاتیح‌الجنان/دعای عدلیه)؛ به برکت وجود امام زمان_علیه‌السلام_، موجودات روزی داده می‌شوند و بخاطر امام زمان_علیه‌السلام_است که زمین و آسمان سر جایشان هستند.
این چیزهایی که به شما گفتم، اگر رعایت کنید جز اولیاءالله می‌شوید.
امروز یک گروهی برای تهیه‌ی یک فیلم مستند از آقای بهجت_رحمة‌الله‌علیه_منزل ما آمدند، به آنها گفتم: یکی از کارهایی که آقای بهجت_رحمة‌الله‌علیه_کرد این بود که کمر عرفان را شکست، هی عرفان عرفان کردند.
آقای بهجت_رحمة‌الله‌علیه_گفتند: عرفان همین انجام واجبات و ترک محرمات است. همین که اعمالتان را انجام بدهید، زیارت عاشورا و جامعه بخوانید، سینه بزنید و برای امام حسین_علیه‌السلام_گریه کنید عارف می‌شوید، اینها عرفان است.
آقای بهجت_رحمة‌الله‌علیه_درِ عرفان را تخته کرد. یکی از شاگردهای ایشان از خود آقای بهجت_رحمة‌الله‌علیه_شنیدند که گفتند: اگر به رساله عمل کنید، عارف می‌شوید.
راجع به عرفان چه درست کردند؟!
ما می‌خواهیم عارف بشویم! بعد می‌بینی یکسری با عرفان‌هایی که الان مدام دارد می‌آید، دکان باز کردند!
آقا اگر به زن و بچه‌ات برسی، حلال و حرام هم مواظبت کنی جزء اولیاء خدا هستی، به اندازه‌ی خودت همین را عمل کن؛
آنجایی که داری حرف می‌زنی درست حرف بزن، اگر کاسبی داری، درست کاسبی کن، اگر وضو می‌گیری، اگر نماز می‌خوانی، بالأخره هر وظیفه‌ای که داری آن را درست انجام بده.
خدا همین را از شما می‌خواهد چیز دیگری نمی‌خواهد! آدم نباید که شق‌القمر کند! دستورات خدا به همین سادگی است و آدم باید وظیفه‌اش را بفهمد.
آقای بهجت_رحمة‌الله‌علیه_به همه تسبیح نشان می دادند و می‌گفتند: این تسبیح را از خودتان دور نکنید. دست ایشان همیشه تسبیح بود، یعنی ذکر بگویید.
یکی دیگر از کارهای ایشان، این بود که موقع نماز ۷- ۸ تا انگشتر دستشان می‌کرد که به مردم بفهماند بدون انگشتر نباشید؛ حضرت فرمود: از نشانه های مؤمن این است که در دستش انگشتر است.
بر تربت امام حسین_علیه‌السلام_نماز می‌خواند و (بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم) را بلند می‌گفتند.
به همین سادگی حرف‌ها را زدند.
همان‌طور که گفتیم؛ از چیزهای مهم در زمان غیبت، توسل به امام زمان_عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف_است. اگر شما در مستحبات هیچ کاری انجام ندادی، روزی یک بار به امام زمان_علیه‌السلام_سلام بده، بگو (السَّلامُ عَلیْکَ یَا صاحِبَ‌الزَّمان)، خیالت راحت باشد که آن روز بالاترین کار را انجام دادی چون بیعتت را با امام زمان_علیه‌السلام_قطع نکردی؛ بیعت همین است لذا بگو: (یَا صَاحِبَ‌الزَّمان)؛ اصلاً اعتقادات همین است و باید این را ثابت کنی.
تو اتوبوس نشستی، می‌خواهی بلند شوی بلند بگو: ( یَا صَاحِبَالزّمَان)؛ بگذار ده نفر دیگر هم بشنوند؛ مردم دارند گمراه می‌شوند، به جای امام زمان_علیه‌السلام_رفتند چوگو را گرفتند و می پرستند! یکی رفته آن آدم کثیف را از چاپالاق‌تپه گیر آورده و می‌پرستد! الان هزار جور مرام درست شده است.
شما بگو: ( یا صَاحِبَالزّمَان)؛ اعتقادت را نشان بده، اسم بچه‌هایت را هم‌نام امام زمان_عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف_بگذار، یک تابلو با نام (یا صَاحِبَ‌الزَّمَان) (یا مهدی) را در خانه‌ات نصب کن، بگو من عقیده‌ام را در خانه آوردم و بالای سرم نصب کردم.
دارم آخرین حرف‌ها را به شما می‌زنم!
حرف‌ها همین است! یک موقع فکر نکنید باید دنبال چیز دیگری بگردید، گول نخورید! همین چیزی که شما الان دارید به بهترین شکل انجام می‌دهید در آن شک نکنید، اینها آخرین کاری هست که شما دارید انجام می‌دهید و سخت به آن بچسبید.
یک موقع اگر به جمکران نرسیدی، در خانه‌ات نماز امام زمان_علیه‌السلام_را بخوان، صدمرتبه بگو (ایَّاکَ نَعْبُدُ وَ اِیَّاکَ نَسْتَعِین)، ایستاده هم نتوانستی نشسته بخوان، از این راحت‌تر می‌شود!؟
مسئله‌ی دیگری که در زمان غیبت وجود دارد فایده‌هایی است که خدا می‌خواهد شما در این زمان از آنها بهره‌مند شوید؛
پیامبراکرم_صلی‌الله‌علیه‌وآله_فرمودند: خوشا به حال کسانی که در زمان غیبت هستند، زیرا هر کارشان ۵۰ برابر اصحاب پیغمبر ثواب دارد و ۳۱۳ نفر در زمان غیبت درست می‌شوند.
چه زمان خوبی است که ۳۱۳ یار حضرت در همین زمان دارند درست می‌شوند و آثارش را هم در این نسل می‌بینیم؛
حالت‌ها، هوشیاری‌ها، نگاه‌ها، قیافه‌ها، قشنگ مشخص است و نشان می‌دهد که چیزهای دیگری دارد اتفاق می‌افتد، در همین قضایا است که آدم باید متوجه این اتفاق باشد، در همین بستر و زمینه‌ها اگر حوصله‌اش را داری یک صفحه قرآن بخوان، یک سفره برای امام زمان_علیه‌السلام_بینداز، ماه رمضان در خانه‌ات افطاری بده، اگر نمی‌توانی در مسجد خرما پخش کن. استاد ما می‌گفت: یا افطاری بده یا برو افطاری بخور، این جوری نباشد توی خانه تنهایی تنهایی….
اقتضای زمان غیبت همین است، چون این فایده‌ها را دارد.
چرا گفته شده مدام (و عَجِّلْ فَرَجَه) بگویید؟ برای این که خدا می‌خواهد ما از فایده‌های انتظار بهره‌مند بشویم و جزء منتظران باشیم تا یک چیز فوق‌العاده به ما بدهد، حتی در زمان پیغمبر و انبیاء_علیهم‌السلام_گفته بودند شما هم منتظر باشید، یعنی برای آنها هم فایده داشته!
یا مثلا حتما نباید گناه کنی تا بگویی: (اسْتَغْفِرُالله)! گناه هم نکردی بگو: (استغفرالله)، چون توبه فایده دارد.
منتظر هم که باشی یک چیز اضافه از امام زمان_علیه‌السلام_به تو می‌رسد،
دقت کن! خود انتظار این فایده را دارد. در زمان غیبت و انتظار اگر این مسائل حل شد و مردم به یک عقل خاص و به یک درجه رسیدند که تحمل یک روز یا یک هفته زندگی با امام زمان_علیه‌السلام_را پیدا کنند، ایشان می‌آیند.
الان ما تحمل یک روز زندگی با حضرت را نداریم! من می‌گویم تحمل یک ساعتش را هم ندارم! بالأخره حضرت که بیاید، امر به باطن در دستش است و حکم می‌کند آقای فلانی خانمت را طلاق بده و او مال شما نیست!
خطبه‌ی عقدتان درست خوانده نشده! یا خطبه‌ی طلاق درست جاری نشده!
الان ولی اینجوری نیست همه‌ی عقدها و طلاق‌ها درست است.
یا مثلا حکم می‌کند آقا! این خانه مال شما نیست، تخلیه کن! اما حضرت در زمان غیبت همه‌ی اینها را از ما برداشته تا هدایت بشویم.
در این زمان فقط توجه و توسل، و درِ خانه‌ی مرجع تقلید رفتن است. به دفتر مرجع تقلیدت زنگ بزن بگو من حاجت دارم یا مریض دارم، دعا کنید. ببین چقدر زود اجابت می‌شود، چون مرجع تقلید واسطه است.
همسر یکی از علما که از شاگرد اول‌های آقای گلپایگانی_رحمة‌الله‌علیه_بود، مریض می‌شود، آقایی به ایشان می‌گوید بیماری خانم شما طولانی شده، آقای گلپایگانی را نهار منزل دعوت کنید، تا ایشان برای خانمت دعا کند و دیگر بیماری او تمام بشود. آقای گلپایگانی را دعوت می‌کنند و بعد از خوردن ناهار و …. ایشان می‌روند! بعد او به خانومش گلایه می‌کند که چرا پیش آقا برای دعا کردن نیامدی؟ گفت: من رفتم از مقدار گلی را که به نعلین آقا چسبیده بود برداشتم و استشمام کردم، خوب شدم!
خدا همه چیز را توی مرجعیت قرار داده، ما اصلا نمی‌دانیم مرجعیت چیست؟!
در قضیه‌ی تحریم تنباکو، میرزای شیرازی_رحمة‌الله‌علیه_قسم خورد که امروز، استعمال تنباکو و توتون را من ننوشتم! این نوشته‌ی حضرت بوده و ایشان به نام میرزا پخش کردند!
ابن‌فهدحلی_رحمة‌الله‌علیه_مرجع تقلید است، توی باغش داشت بیل می‌زد یهودی آمد گفت: کجای تو به علما می‌خورد که ادعا می‌کنی عالم هستی؟!
گفت: ازانبیای بنی‌اسرائیل مقاممان بالاتر است چون از علمای امام زمان_علیه‌السلام_هستیم. یهودی گفت: حضرت موسی، یک عصا داشت وقتی می‌انداخت، اژدها می‌شد، از تو چنین چیزی برمی‌آید که انجام بدهی؟! ابن‌فهد_رحمة‌الله‌علیه_می‌گوید: بله از منم برمی‌آید ولی انجام نمی‌دهم چون برایتان خوب نیست! یهودی می‌گوید: نمی‌توانی انجام بدهی! و دو سه بار این را تکرار می‌کند؛ ابن‌فهد می‌گوید: خودت خواستی و بیلی که دستش بود را می‌اندازد و تبدیل به اژدها می‌شود و دنبالش می‌کند و او پا به فرار می‌گذارد! و دوباره بیل را می‌گیرد.
این مرجعیت است.
مرجع تقلید پشتش به امام زمان_علیه‌السلام_گرم است، حلال و حرام خدا را می‌گوید. مگر کسی جرأت دارد و می‌تواند بگوید چیزی حلال یا حرام است؟! امام زمان_علیه‌السلام_این اجازه را به او داده که بگوید حلال یا حرام، بقیه‌اش با خود حضرت است! شما چه کار دارید که آقا چرا این فتوا را داد یا چرا این فتوا با آن فتوا اختلاف دارد!؟ اصلاً اختلاف را امام زمان_علیه‌السلام_دوست دارد؛ در زمان غیبت ما به برکت اختلاف زنده‌ایم، اگر دشمن در ما اختلاف نبیند به ما حمله می‌کند! هر چه قدر دشمن در ما اختلاف ببیند، ساکت می‌شود، این فایده‌ی اختلاف است!
دشمن می‌گوید: اینها اختلاف دارند و خودشان، خودشان را از بین می‌برند. او دیگر نمی‌داند اختلاف‌های ما از این نوع نیست که بخواهیم به جان همدیگر بیفتیم! اگر هم اختلافی پیش می‌آید یک زمینه درست می‌شود.
حضرت فرمود: (اِخْتِلافُ اُمّتِی رَحْمَة) (معانی‌الاخبار/ص۱۵۷)
چند کلمه‌ی کلیدی راجع به ماه رمضان عرض کنم که بیشتر استفاده کنیم. آقایان علما به شب قدر امیدوار هستند، همین‌طور که به نیمه‌شعبان امیدوار بودند و معتقدند که نیمه‌شعبان امسال نتایج و برکات خودش را نشان می‌دهد. ماه رمضان امسال هم همین‌طور است. برای اینکه بهره‌ی بیشتری ببریم به این چند نکته دقت کنید:
۱_قبل از ماه رمضان حساب و کتاب‌هایتان را صاف کنید، اگر از کسی چیزی در خانه‌ی شماست حتی یک خودکار، دفتر، به او بدهید، زندگی‌تان را وارسی کنید ببینید چه هست. حساب و کتابتان را با خدا صاف کنید. طوری وارد ماه رمضان بشوید که دیگر هیچ چیزی به گردن شما نباشد. شب ماه رمضان نیت یک ماه روزه ماه رمضان را که می‌خواهید بگیرید بکنید، این را هم به خدا بگویید که هرچیزی که به من حرام شده، انجامش نمی‌دهم. خودتان را به (اناانزلنا) بچسبانید، امسال سوره‌ی قدر را زیاد بخوانید، جزء اعمال است که هر شب هزار تا (اناانزلنا) خوانده شود. صد تا سوره‌ی دخان هم دارد. اگر از هزار تا (انا انزلنا) ده تا می‌توانی بخوانی، ده تا را بخوان و بگو هر شب سهم من از هزار تا (انا انزلنا) ده تاست ولی این ده تا را هرشب بخوان، نکند یک شب ترک کنی! اگر سهم شما یک دانه است بگو یک (اناانزلنا) می‌توانم بخوانم ولی هر شب بخوان.
سوره‌ی (اناانزلنا) همه چیز است؛
هر چیزی که فکر کنید از خدا، از امام زمان_علیه‌السلام_، از دین، از شب قدر می‌خواهد برسد، از (اناانزلنا) در می‌آید.
حضرت فرمود: در شام و روز جمعه هزار نفحه است، و هزار رحمت به روی شما می‌خواهد باز شود، لذا هرکس روز و شام جمعه صد (اناانزلنا) بخواند این نفحات به او می‌رسد.
سوره ی (اناانزلنا) اینقدر فایده دارد، خودت را به این سوره ببند، زبانت را به خواندن (انا انزلنا) عادت بده و در ماه رمضان از آن زیاد استفاده کن.
۲_ یک چیز دیگری که در ماه رمضان خیلی خوب است غسل‌های این ماه هست، انجام این غسل ها آثار مطلوبی روی شما می‌گذارد و وجودت را تغییر می‌دهد. روزهای فرد اگر دیدی حالش را داری و زمینه فراهم است، انجام بده. اگر هیچ کاری در ماه رمضان نکردی، لااقل غسل‌هایش را انجام بده.
۳_کسانی که می‌خواهند هم یک اوضاع مالی خوب پیدا کنندو هم نسلشان و هم خودشان عوض بشوند، سه شب قدر را تا صبح فرصت دارند اطعام بدهند، اگر پولی، چیزی می‌خواهی صدقه بدهی، در شب‌های قدر تا صبح فرصت داری به افراد متعدد کمک کنی، شب‌های قدر سری هستند. اگر کسی این شب‌ها را مواظبت کند خدا برای همیشه بی‌نیاز و کمکش می‌کند.
یک روز از ماه رمضان هم که شده در منزلتان افطاری بدهید، ولو شما درِ خانه یک آب‌سردکن بذار که موقع افطار حتی بعد از افطار تا سحر مردم بیایند آب بخورند، اینها کمک می‌کند که حالات معنوی ما تغییر کند.
۴_حرف آخر؛
ماه رمضان بهار قرآن است، باید قرآن زیاد خواند، الان تلویزیون توی برنامه‌ی‌سیما ختم قرآن دارد، آنهایی هم که سواد ندارند گوش کنند یا خود قرآن را ورق بزنند نگاه کنند، آنهایی هم که سواد دارند هر روز ختم قرآن بکنند، اگر نمی‌توانند هر هفت روز یک بار ختم کنند. ماه رمضان غیر از ماه‌های دیگر است، نیازی به تدبر در قرآن نیست. خود قرآن زیاد خواندن مطلوب است. اگر شما هم نمی‌رسی به افرادی که قرآن ختم می‌کنند یک مبلغی بده بگو برای پدر و مادرم، برای امام زمان_علیه‌السلام_ختم قرآن داشته باش. مطمئن باش خدای متعال عوض این را به تو برمی‌گرداند؛ گردونه و فایده را شما می‌برید.
پس جریان امام زمان_علیه‌السلام_و ماه رمضان این شد.
و‌صلی‌الله‌علی‌محمد‌و‌آله.