نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

۱۹۴* ما در تعبیر روایات لعن داریم. لعن یعنی همین توجه! شما در زیارت عاشورا باید صد تا لعن بگویی: ” اَللَّهُمَّ الْعَنْ أَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تَابِعٍ لَهُ عَلَي ذَلِكَ اَللَّهُمَّ الْعَنِ الْعِصَابَهَ الَّتِي جَاهَدَتِ الْحُسَيْنَ وَ شَايَعَتْ وَ بَايَعَتْ وَ تَابَعَتْ عَلَي قَتْلِهِ اَللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمِيعا
ً”وشایعت” مشایعت کردند ، «و بایعت» بیعت کردند «و اسرجت» زین گذاشت. ببین آن کسی را هم که زین گذاشت، لعن کنید. «و الجمت» آن که به اسب لجام زد، او را هم لعن کنید تا یادتان نرود این‌ها دشمن هستند. با صد تا لعن!