ولایت فقیه
سؤال: با فردی که با برخی از نظرات رهبری موافق نیست، اما مخالفت عملی هم ندارد چگونه برخورد کنیم؟
پاسخ: در زمان غیبت که امام زمان(عجل الله) به عنوان فردی که حرف آخر را در میان شیعیان باید بزند حضور ندارد، فقها نیابت عامه دارند و همه استعدادها را پاسخ می‌دهند. در گذشته بخشی از سوالات و نیازها را امام خمینی و بخشی را آیت الله اراکی و … جواب می‌دادند و امروز آقای وحید، آقای زنجانی، مقام معظم رهبری و … پاسخگو هستند. ایشان فقیه هستند و فقها نظر و استنباط دارند و خدا به ایشان کمک کرده و لذا مسائل را می‌فهمند. امام خمینی(ره) در زمان حیاتشان درباره موضوعی نظری داشتند که مورد نقد رهبری واقع شد. مرحوم امام هم پاسخ تندی به ایشان داد. بعدا برخی این مسأله را به عنوان مخالفت رهبری با امام خمینی مطرح کردند؛ اما امام آن را جبران کرد و فرمود ایشان مانند خورشید تابان می‌درخشد. این قضیه به ما می‌آموزد می‌شود فردی در عین حال که تابع و مقلد شما بوده، قبولتان دارد و دشمن شما نیست، به برخی از نظرات شما نقد داشته باشد.
مقام معظم رهبری فرمودند کرسی آزاد اندیشی دایر کنید؛ اما برخی در اجرای آن کوتاهی کردند. اگر این نظر را عملی می‌کردند، نتیجه انتخابات تهران این‌طور نمی‌شد.
شیعه استنباط دارد، مخطئه است نه مصوّبه؛ یعنی لازم نیست که همه نظرات مراجع تقلید مطابق واقع باشد. لذا حکم قاضی نافذ است و اگر درست قضاوت کند دو اجر می‌برد (یکی به‌خاطر خود قضاوت و دیگری برای درست رأی دادن)؛ اما اگر به‌رغم رعایت ضوابط، حکمش نادرست باشد، یک اجر (به‌خاطر نفس قضاوت) به او عطا می‌شود. لذا اگر کسی استنباط خاصی در مقابل نظر رهبری دارد، می‌تواند سؤال کند؛ اما نباید با رهبری مخالفت کند و اگر چنین کرد، علما باید در مقابلش بایستند تا این قدرتی که بعد از سالها برای شیعه حاصل شده است، از بین نرود. مقام معظم رهبری در مسأله کنترل جمعیت فرمودند: من هم خودم را مقصر می‌دانم. ایشان این مطلب را فرمود تا کسانی که در برخی مسائل صاحب رأی هستند، با استناد به سکوت کردن رهبری، از ابراز عقیده‌شان خودداری نکنند؛ بلکه تشخیصشان را اعلام کنند؛ اما به عنوان ارائه راه حل، نه به قصد مخالفت و تضعیف نظام.