نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

سوال: آیا چیزی با عنوان طب اسلامی در مقابل سایر طِبها داریم؟ چرا به آن پرداخته و گسترش داده نمی‌شود؟

پاسخ: نه، من اعتقاد ندارم که طب اسلامی داریم. ائمه(علیهم السلام) هم مأمور تاسیس و ترویج چنین قضیه‌ای نبوده، به آن دامن نزده‌اند؛ بلکه ایشان به امر هدایت پرداخته‌اند. درست است که اهل بیت(علیهم السلام) راجع به موضوعات مختلفی مانند سیاست، تجارت و … حرف زده‌اند، اما بحثشان هدایت بوده است. الم*ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فيهِ هُدىً لِلْمُتَّقين (البقرة: 1-2)؛ رسول اکرم(صلی الله علیه وآله) هم فرمود: «أَنَا نَذِيرُ أُمَّتِي‏ وَ أَنْتَ هَادِيهَا» (مائة منقبة من مناقب أمير المؤمنين و الأئمة، ص: 24)؛ یعنی یا علی تو هدایت‌کننده امت هستی. امام هدایت می‌کند. حال عده‌ای از حضرت درباره سردرد سوال کرده‌اند و امام با علم امامتش درمان آن را فرموده است. اگر شما بخواهید این روایات را جمع‌آوری کنید و نامش را طب اسلامی بگذارید، ایرادی ندارد؛ اما فقط همین مطالب ائمه(علیهم السلام) را مطرح کنید؛ نه این‌که طب دیگران مانند طب بوعلی سینا و رازی را هم مخلوط کنید که شراب را هم تجویز می‌کردند. ایشان در طبشان قائل به محدودیت نیستند و هر چیزی را جایز می‌دانند؛ اما ائمه(علیهم السلام) این کار را نمی‌کردند. اگر قرار شد طب اسلامی معرفی شود, باید همان مطالبی باشد که ائمه(علیهم السلام) فرموده‌اند. اما اگر از عنوان طب سنتی استفاده کنید که همان طب گیاهی است، اشکالی ندارد و شامل طب ائمه(علیهم السلام) هم می‌شود. الان طب اسلامی یک دکان شده است و خیلیها بخاطر جاذبه‌ای که دارد، دنبال آن می‌روند. آن آقای طلبه و عالم می‌خواهد از عنوان طلبگی و عالم بودنش استفاده کند و برای این طب جاذبه ایجاد کرده، به عنوان طبیب شناخته شود؛ در حالی‌که حتی اگر یکی از نسخه‌هایش تاثیر نداشته باشد، فرموده‌اند «الطبیب ضامن ولو کان حاذقا» (عوالي اللئالي العزيزية في الأحاديث الدينية، ج‏ 3، ص 615). در حدی باید وارد طب شد که جنبه دینی طلبه, تحت الشعاع بُعد طبابتش واقع نشود. اما اگر مشغول تهیه داروهای ترکیبی و معجونها شدید و یک شبکه تاسیس کردید کار درستی نیست.