نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

اثبات عقلی نقلی ولایت فقیه

سوال: آیا برای اثبات ولایت مطلقه فقیه منشأ حدیثی و نقلی وجود دارد یا اثباتش تنها با دلایل عقلی است؟

پاسخ: هم آیه داریم، هم روایت؛ اگر شأن ولی‌فقیه را مستقل فرض کنید بله هیچ کدام این‌ها نیست، ولی اگر شأن ولی‌فقیه را این بگیرید که در زمان غیبت است، می‌خواهد کار پیغمبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- و امام معصوم-علیه‌السلام-  را در جامعه ادامه بدهد، هست و نمی‌شود که پیغمبر اکرم تا یک جاهایی پیغمبر باشد یک جایی نباشد، مثلا کسی رئیس جمهور باشد اما در بخشی از وزارتخانه‌ها حرفش نافذ نباشد، امضایش را نخرند، چنین چیزی نمی‌شود، اگر رئیس جمهور است معلوم است که باید ریاست جمهوری‌ او در همه جا فراگیر باشد؛ اگر ما اصل نیابت عامه را در زمان غیبت برای فقیه ثابت کردیم که تا امروز هم هست، این دو مثقال را هم می توانیم ثابت کنیم، آقای بروجردی هم داشته، آن دو مثقال از کجاست؟ آقای بروجردی در آن تصرفاتی که داشته از کجا تصرف می‌کرد؟ به چه اجازه‌ای؟ امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- را که ندیده، نامه و توقیعی هم نیامده، از طرف رسول خدا هم نیامده! شیخ انصاری از کجا آن تصرفات را می‌کرد؟ میرزای شیرازی تحریم تنباکو را به چه اجازه‌ای صادر کرد، چیزی که حلال بود حرام کرد؟ اگر بخواهید رد کنید باید همه را رد کنید، اگر دو مثقال را قبول کردید دیگر دو مثقال نیست می‌شود چهار مثقال؛ یعنی مثلا یک فردی که در یک جایی دهدار است، حدود کارش ده است، و اگر بخشدار شد، بخش است، اگر فرماندار شد، حدود اختیاراتش شهرستان است، می‌شود استاندار، استان است؛ یک زمانی بود قدرت ما به اندازه یک ده بود، زمان میرزای قمی، یک زمانی شد علامه مجلسی، یک زمانی به شاه طهماسب اجازه دادند تصرف کند شاه بود، به سلطان خدابنده اجازه دادند گفتند شما شرعاً اجازه داری تصرف کنی، میرزای شیرازی حکم کرد:” الیوم استعمال توتون و تنباکو مبارزه یا محاربه با امام زمان علیه السلام است”. این قدرت کم کم توسعه پیدا کرد تا رسید به الان؛ ارتش و خزانه دولت در اختیار آمد، پس ولایت فقیه به این مقدار توسعه پیدا کرده است؛ مثل یک مرد که تا وقتی بچه ندارد فقط یک ولایتی بر همسرش دارد، بعد که صاحب فرزند شد بر بچه‌اش هم ولایت دارد و بعد هم نوه دار می شود و بابا بودنش و ولایتش توسعه پیدا می‌کند.

بنابراین ما اصل این مبنا را باید بحث کنیم که آیا نیابت عامه در زمان غیبت اجازه تصرف دارد؟ که می‌گوییم این واقع شده، یعنی اتفاق افتاده و کسی آن را انکار نکرده، فقط بحث توسعه‌ آن و بسطش هست؛ اگر شما این مقدار را قبول کردید، آن مقدار دوم هم مثل مقدار اول است؛ چه فرقی می‌کند؟! مگر این که دلیلی بیاید و برای ما بیان کند که آن توسعه دیگر در فلان موضع نیست، مثل جهاد ابتدایی، که آن را هم تازه همه آقایان نمی‌گویند؛ آیت الله بهجت” رحمه الله” یک موقع می‌فرمودند: فلان کشور کوچک اصلاً هزینه‌ای ندارد، بروید بگیرید، اصلاً جنگی هم نمی‌خواهد. پس مشکل این است که آن اصل در ذهن‌ها درست تبیین نشده که اشکال داریم، و الّا مطلقه بودن ولایت فقیه نه این است که باز است، بلکه در مقابل مقید است؛ پس ولایت فقیه در زمان غیبت مطلقه است، مطلقه هم نه به این معنا که هر کاری می‌تواند بکند، نه، در چهارچوب شرع است، در چهارچوب عدالت است، در آن چیزهایی است که شارع به او اجازه داده و از آن‌ها نمی‌تواند عدول کند.