نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

بسم الله الرحمن الرحیم

امام حسین-علیه‌السلام-؛ قَتيلُ العَبَرَة

یکی از برکات وجودی امام حسین-علیه السلام- این است که ما برای ایشان گریه کنیم.

یونس ‌بن ‌طبیان خدمت امام صادق-علیه السلام- رسید و عرض کرد: یابن‌‌رسول‌الله! من هر وقت اسم امام حسین-علیه السلام- را می‌شنوم ضربان قلبم زیاد می‌شود (تحمّل ندارم)؛ – ببینید چه شیعیانی بوده‌اند! – حضرت فرمود: هر وقت این‌طور شدی سه بار رو به قبله بگو: «صَلَّی اللّهُ عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِاللّه» تا آرام شوی.
بعضی از روایات ما مربوط به راویان خاص الخاصی مثل زراره و علی‌بن‌جعفر است که اهل‌‌بیت حرف‌های ویژه خودشان را به آنها می‌زدند. حضرت وقتی می‌بینند این شخص تا این حد آمادگی دارد، می‌فرمایند: هر وقت خواستی به کربلا بروی، غسل کن، لباس پاکیزه بپوش، در مسیر، حمد خدا را بگو و روبه‌روی حرم امام حسین-علیه السلام- پشت به قبله بایست و بگو: «السَّلامُ‌ عَلَيْكَ یا حُجَّةَ اللّه، السَّلامُ عَلَيْكَ يا قَتيلَ اللّهِ وَ اْبْنَ قَتيلِه، السَّلامُ عَلَيْكَ يا ثارَ اللّهِ وَ اْبْنَ ثارِهِ.» امام اشاره دارد به اینکه جریان امام حسين-علیه السلام- جریانی خاص است که هیچ‌کدام از ائمه آن را ندارند. نه پدر امام حسین-علیه السلام-داشته و نه فرزندان او دارند. سیدالشهداء-علیه السلام- می‌خواهد ظرفیت ما را ارتقاء دهد. دقت کنید! «قَتيلَ اللّهِ وَ اْبْنَ قَتيلِه» یعنی کشته خدا و پسرِ کشته خدا.
از یک طرف قتیل خدا و از طرف دیگر قتیل اشک‌ها. حضرت برای ما می‌گوید: «أنا قَتيلُ العَبَرَة»؛ یعنی من کشته شده اشک‌های شما هستم. امام حسین-علیه السلام- برای ما این ارتباط را می‌گوید که هر اندازه برای من گریه کنید، می‌توانید از قتیل بودنِ من استفاده ببرید. ببینید چقدر کار را برای ما ساده کرده‌اند. یعنی شما می‌توانید با یک اشک، به جریانی متصل شوید که اباعبدالله-علیه السلام- به آن متصل شده است. ببین مقامِ تو تا کجا بالا می‌رود! لذا تأکید زیاد اهل‌‌بیت به اشک ریختن است.
بعضی‌ها نمی‌دانند جلسات اهل بیت را چگونه اداره کنند. همه برنامه‌های این جلسات بهانه است تا شرکت‌کنندگان فقط اشک بریزند. باید کسانی که در دنیا برای حسین-علیه السلام- گریه می‌کنند، آنقدر زیاد شوند تا زخم‌های بدن آن حضرت به وسیله آنها التیام یابد؛ البته به جز یک زخم. حضرت فرمود: همه زخم‌های من با اشک‌های شما التیام پیدا می‌کند مگر یک زخم که آن سینه من است.
یکی از اصحاب، پیامبر-صلی الله علیه و آله و سلم-را در خواب دید که شیشه‌ای پر از خون در دست دارد. از ایشان پرسید: شیشه را از چه چیزی پر کرده‌اید؟ حضرت فرمود: از خون حسین و اصحاب حسین! بعد پرسید: یا رسول‌الله! این خون را کجا می‌برید؟ حضرت گفت: از آسمان‌ها و از لوح و قلم عبور کرده‌ام، از عرش و کرسی و از هفتاد هزار عالمِ وجود – که ما نمی‌دانیم آنها چیست – گذشتم تا به سدرة المنتهی رسیدم، آنجا خدای متعال شخصاً خون حسین و اصحاب او را از من تحویل گرفت.

ارتقای مقام‌ها به‌وسیله امام حسین-علیه السلام-
بدانید برای چه کسی گریه می‌کنید و لباس سیاه می‌پوشید! اینها را مجانی و ارزان نفروشید. این مقامات فقط در قیامت معلوم می‌شود. رسول خدا-صلی الله علیه و آله و سلم-فرمود: ما انبیاء با بعثتی که انجام داده‌ایم، ساختمانی برای هدایت بشر درست کرده‌ایم که حسین-علیه السلام- نگهداری از این هدایت را برعهده گرفت. اباعبدالله-علیه السلام-، هم نبوت و هم ولایت را نگه داشت. سپس حضرت فرمود: من ثمره بعثت همه انبیاء را – که همین خونی است که قرار بود ریخته شود – جمع کردم و پیش خدا بردم (مانند باغبانی که درختی را می‌کارد و آن را آب می‌دهد تا میوه‌اش را جمع کند و برای انسان مهمی ببرد). لذا در روایت است که پیامبر-صلی الله علیه و آله و سلم-و فاطمه زهرا-سلام الله علیها- به‌وسیله امام حسین-علیه السلام- مقام گرفته‌اند. من و تو نیز به‌وسیله آن حضرت مقام گرفته‌ایم! پس آن را از دست ندهیم.
اگر در عالم وجود، فضیلتی وجود دارد مربوط به کربلا است؛ وگرنه بنی‌امیه همه فضائل را شستند و بردند. حاکم اسلامی شراب می‌خورد. میمون‌بازی و سگ‌بازی می‌کرد. دیگر حکمی از احکام اسلام باقی نمانده بود. حسین-علیه السلام- در یک ظلمات کبرا نور آورد و بشریّت را از جاهلیت مجدد نجات داد. لذا شما با هر بار گریه کردن، مقام می‌گیرید. سید بحرالعلوم را دیدند که با سر و پای برهنه به وسط دسته عزاداری مخصوصی که در نجف بود دوید و به سر و صورت می‌زد و حسین حسین می‌گفت! گفتند: سید این چه حالتی است؟ گفت: در دسته‌ای که مهدی_ عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف _ این‌طور می‌رود من چگونه نروم؟

گریه بر امام حسین-علیه السلام-؛ نشانه اتصال به منبع قوی هدایت
امام زمان_ عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف _ با کسی تعارف ندارد. این حالات از ایشان عادی نیست. حضرت در زیارت ناحیه مقدسه می‌فرمایند: ای حسین! زمان بین من و تو فاصله انداخت و در رکاب تو نبودم. حالا از فرائضِ من این است که صبح و شام بر تو گریه کنم. امام این جملات را بی‌حساب نمی‌گوید. لذا اگر دیدی قلبت می‌جوشد و از چشمانت اشک می‌آید، بدان به یک منبع قوی هدایت، متصل هستی.
در روایت آمده است که رسول‌الله-صلی الله علیه و آله و سلم-نشسته بودند، شخصی به دیدنشان آمد، امام حسین-علیه السلام- نیز که چهار، پنج، ساله بود، داخل آمد. حضرت فرمود: «السَّلام‌ُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللّه.» آن شخص تعجب کرد که پیامبر-صلی الله علیه و آله و سلم-یک بچه را با کنیه خطاب کرده و سلام می‌کند! حضرت فرمودند: تعجب کردی!؟ بعد فرمودند: «مَرْحَباً بِکَ یا اباعَبْدِاللّه یَا زَیْنَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرَضِینَ.» آن شخص پرسید: یا رسول‌الله! مگر به جز شما زینتی برای آسمان و زمین هست؟ ایشان فرمودند: مرا وادار کردی چیزی را بگویم که در حالت عادی نمی‌گویم. وقتی به معراج رفتم همه عوالم را طی کردم؛ دیدم که در سمت راست عرش چنین نوشته است: «اِنَّ الحُسَیْن مِصْباحُ الهُدی وَ سَفينَةُ النَّجاة»؛ تو چه می‌فهمی که حسین من کیست؟
یکی از اصحاب می‌گوید: دیدم پیامبر-صلی الله علیه و آله و سلم-یک دستش را زیر سر و دست دیگرش را زیر چانه امام حسین-علیه السلام- گذاشت و لب‌های مبارکش را روی لب‌‌‌های او قرار داد و فرمود: «اِنَّ الحُسَیْن مِصْباحُ الهُدی و سَفينَةُ النَّجاة»
گریه‌های خود را ذخیره نگه دارید؛ یکی از بزرگان گریه می‌کرد اشک‌هایش را به زیر گلو و صورتش می‌مالید تا ذخیره شود. امام حسین-علیه السلام- فرمود: اتصال شما با من به وسیله همین اشک است. «بُکاءُ الحُسَيْن وَجَب الجَنَّة» یعنی با همین اشک‌ها بهشتی می‌شوید.
رسول الله-صلی الله علیه و آله و سلم-می‌فرمود: «حُسَيْنٌ مِنِّي وَأَنَا مِنْ حُسَيْنٍ» یعنی بدانید که حبّ حسین چیست؟ اینکه می‌گوید: حسین از من است، یعنی حسین از اجزا و از وجود من است. سپس حضرت ادامه می‌دهد و می‌فرماید: «أَحَبَّ اللَّهُ مَنْ أَحَبَّ حُسَيْنًا» هر کس حسین مرا دوست بدارد خدا او را دوست می‌دارد (محبوب خدا می‌شود).
شما با چه کاری می‌توانید این اندازه به خدا نزدیک شوید؟ این نمازها و روزه‌ها و اعمال ما، کدام یک تا این حد ما را به خدا نزدیک می‌کند؟ نماز ما با نماز پیامبر-صلی الله علیه و آله و سلم-و علی-علیه السلام- یکی می‌شود؟ زهد و جهاد علی-علیه السلام- را می‌توانیم داشته باشیم؟ هیچ کدام!
پس نجات ما در چیست؟ نجات ما در این است که گریه کنیم. گریه ما ظرف درست می‌کند. جابربن‌عبدالله‌ انصاری اولین زائر امام حسین-علیه السلام- در اربعین است. هر جا داستان یا روایتی از او دیدید به سادگی از کنارش عبور نکنید. جابر آدم معمولی نیست. او می‌گوید: یک روز شنیدم امام باقر-علیه السلام- فرمود: جابر! ما به شما احتیاج داریم که پیش ما بیایید. رفتم خدمت حضرت و نشستم. امام فرمود: داستان لوح ولایت و لوح سبز را برای ما می‌گویید؟ جابر گفت: روز ولادت امام حسین-علیه السلام- در خانه حضرت زهرا-سلام الله علیها- بودم، وقتی حسین-علیه السلام- متولد شد، فاطمه زهرا-سلام الله علیها- با نشاط بود و گفت: جابر می‌دانی چرا ما خوشحالیم؟ گفتم: یا فاطمه! علت چیست؟ حضرت فرمود: حسین که به دنیا آمد، پیامبر-صلی الله علیه و آله و سلم-لوحی به رنگ سبز زمردی برایم هدیه آورد که خط آن طلایی رنگ بود. این هدیه را جبرئیل برای حضرت زهرا-سلام الله علیها- آورد تا مقدمه‌ای شود که پیامبر-صلی الله علیه و آله و سلم-داستان کربلا را برای او بگوید. چون داستان، سنگین است، خدا می‌خواهد با این هدیه، زهرای اطهر-سلام الله علیها- آرام باشد تا جبرئیل بتواند آن را بگوید. پیامبر-صلی الله علیه و آله و سلم-می‌خواهد قضیه کربلا را هنگامی که فاطمه-سلام الله علیها- به حسین-علیه السلام- شیر می‌دهد، به او بگوید. – وقتی مادر به بچه شیر می‌دهد اگر خبر بدی بشنود ممکن است شیرش خشک شود – رسول خدا-صلی الله علیه و آله و سلم-داستان کربلا و شهادت امام حسین-علیه السلام- را که با عطش کشته می‌شود، به فاطمه-سلام الله علیها- می‌گوید، اما چون آن لوح، وعده‌ای است به فاطمه-سلام الله علیها- که مهدی_ عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف _، فرزند تو، می‌آید و انتقام حسین-علیه السلام- را می‌گیرد، فاطمه-سلام الله علیها- با این خبر و وعده ،خوشحال می‌شود و بعد شیر می‌دهد.

کربلا؛ میعادگاه همه انبیاء
وقتی امام حسین-علیه السلام- تصمیم می‌گیرد که به کربلا برود، ابن‌عباس به او ایراد می‌گیرد. او حق دارد؛ چون از ماجرا خبر ندارد و دارد با عقلش قضاوت می‌کند. واقعیت این است که سیدالشهداء-علیه السلام- می‌داند تمام انبیاء منتظر این واقعه هستند.
خوش به حال کسانی که لیست کربلایشان امضا شده و کربلایی شده‌اند. امام صادق-علیه السلام- فرمودند: روز و شب نمی‌گذرد مگر اینکه یک پیامبر و یک ملک مقرّب حتما در بارگاه اباعبدالله-علیه السلام- مشغول زیارت هستند. یعنی واجب است که به نوبت، ملک مقرب و یا نبیّ مرسلی هر روز و شب زائر حسین-علیه السلام- باشند.

اتصال با امام حسین-علیه السلام-؛ شرط رسیدن به مقامات معنوی
شخصی می‌گفت: شب جمعه به کربلا رفتم و دیدم که جمعیت موج می‌زند. گفتم: خدایا! من همه مردم نجف و کربلا را می‌شناسم، این جمعیت از کجاست؟ یادم آمد که شب جمعه، همه اولیاء الله، پیامبران و ملائکه زائر حسین-علیه السلام- هستند. به اینجا می‌آیند تا مقام بگیرند. اگر می‌خواهی مقام بگیری اتصالت را با امام حسین-علیه السلام- قطع نکن؛ هرچند اگر زیارت مختصر روزانه‌ای مثل «صَلَّی‌اللّهُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللّه» باشد. همین بس است.
چرا ظرف وجودی ما با یک سلام به امام حسین-علیه السلام- تغییر می‌کند؟ نگو من آلوده‌ام و سلام کردنم فایده ندارد. جوابِ آن طرف، مهم و مرغوب است. نگاه آن طرف مهم است. رحمت آن طرف مرغوب است. لقب سیدالشهداء-علیه السلام- «رَحْمَةً لِلْعالَمِین» است. آن حضرت، تربیت‌ کننده عالم وجود است؛ و عالم وجود، اتصال بین زمین و آسمان است. حضرت فرمود: شما حسین-علیه السلام- را نشناختید. ای اهل کوفه! ای اهل عراق! بی‌‌لیاقتی کردید. حسین-علیه السلام- در آسمان‌ها معروف است. شما او را در زمین نشناختید؟!
حال اگر حسین-علیه السلام- را دوست داشته باشیم، نسبت میان ما به عنوان ظرف و آن مقامات معنوی به عنوان مظروف، حسینی می‌شود. حضرت فرمود: هر کس محبوبش حسین-علیه السلام- شد، محبوب خدا می‌شود. وجودش به ظرف جدیدی تبدیل می‌شود. این ظرفی که حسین-علیه السلام- ایجاد کرده، طهارت به‌وجود می‌آورد. جوان‌هایی را می‌بینیم که اگر غیر از ماه محرم می‌دیدیم فکر می‌کردیم یهودی یا ارمنی هستند؛ ولی در محرم دیدیم که برای اباعبدالله-علیه السلام- عزاداری می‌کنند. از این موضوع فهمیدم که قلب‌ها در دست حسین-علیه السلام- است، سیدالشهداء-علیه السلام- قلب شیعیان را رها نمی‌کند.
اگر می‌خواهی از این سمت به مقام برسی، هر جا که رفتی، هر زیارتگاهی که بودی، وقت نماز، در مسجد و هیئت و… «السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللّه» یادت نرود. علمای گذشته یک بار رفتن به کربلا در عمر را واجب می‌دانستند؛ بعدها که سخت شده، این وجوب را برداشتند.
ظرفی که به حسین-علیه السلام- متصل شده، برای هدایت لیاقت پیدا کرده و آماده شده است. لذا اگر دارید نماز می‌خوانید نماز شما با نماز کسی که حسین-علیه السلام- را دوست ندارد، خیلی فرق دارد. شیطان نیز با کسی که قلبش به حسین-علیه السلام- متصل است کار دارد؛ نه با کسی که حبّ حسین-علیه السلام- در قلبش نیست. به همین دلیل است که نماز خواندن برای من و شما سخت‌تر است. نماز صبح سخت‌تر است. کسی که حسین-علیه السلام- را دوست داشته باشد و نماز را در اول وقت بخواند غوغا می‌کند. علت پیروزی‌های اخیر فلسطینی‌ها نیز همین است که حماس به آنها رمز یا حسین را یاد داده است.