بسم الله الرحمن الرحیم
زمان غیبت، برای تربیت و رشد (محرم)
«الحَمْدُ لله رَبِّ العالَمین الصَّلوةُ وَالسَّلامُ علیٰ سَیِّدِنا وَنَبِیِّنا وحَبیبِ قُلوبِنا وَطَبیبِ نُفوسِنَا وَشَفِیعِ ذَنوبِنا اباالقاسِمِ المُصْطَفیٰ مُحَمَّد و آلِهِ الطّاهَرین الْمِعْصومینَ المُکَرَّمین؛
اللّهُمَّ الْعَنْ أبَاالشُّرُورِ وَ أتْباعَهُ فِی کُلِّ لَحْظَهٍ مِنَ الأزَلِ إلَی الأبَدِ، بِعَدَدِ ما أحاطَ بِهِ عِلمُک؛
اَللّهُمَّ اِنّا نَرْغَبُ اِلَیْکَ فى دَوْلَةٍ کَریمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الاِْسْلامَ وَ اَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفاقَ وَ اَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنا فیها مِنَ الدُّعاةِ اِلى طاعَتِکَ وَ الْقادَةِ اِلى سَبیلِکَ وَ تَرْزُقُنا بِها کَرامَةَ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ»
صلواتی برای امام عصر-علیه‌السلام- مرحمت کنید.
خداوند متعال تمام مایحتاجی که یک گیاه برای رویش نیاز دارد را از طریق زمین و آب و آفتاب برای آن فراهم می‌کند و کشاورز بذر را می‌پاشد و کار دیگری لازم نیست. زمین استعداد دارد، آب هم آمادگی دارد، آفتاب هم که دارد به گیاه می‌تابد. برای هدایت هم خدا همین کار را کرده و بستر قرار داده و ما الان در بستر هدایت هستیم، اصلا احتیاجی به کار اضافه نیست. من گاهی تعجب می‌کنم که بعضی از آقایان و خانم‌ها، دغدغه دارند که برای تربیت فرزندان‌مان چکار کنیم! یا می‌گویند ما فلان کتاب را برای انعقاد نطفه خواندیم و یا مثلا خانم چقدر دستور انجام داده تا فرزند خوبی داشته باشد! الان مگر پدر و مادرهای شما این کارها را انجام دادند که شما بچه‌هیئتی شدید؟ یا گرایش‌های درونی شما را مگر مادرتان جهت داده است؟ معلوم است که نه، شما همین که آدم خوب و معتقدی باشید و توسل داشته باشید کافی است، مابقی آن با خداست. این مطلب خیلی قوی هست؛ یعنی در دستگاه پروردگار، خدای متعال بیشتر از من و شما به این مطلب اهمیت می‌دهد که ما آدم خوب و مؤمنی باشیم، چون خدا اصل خوبی هست و اصل خوبی از خوبی خوشش می‌آید و از بدی بدش می‌آید و هیچ موقع راضی نمی‌شود که ما به طرف بدی برویم.
چطور ممکن است خدایی که اصلِ خوبی است، اصلِ خیر است، اصلِ تقوا است زمانی که شما بخواهید به سمت خوبی و خیر و تقوا بروید قبول نکند و بگوید حالا برو، این‌طور نیست! همین الان اگر شیطان به این نتیجه برسد که دیگر شیطان نشود، خدا او را قبول می‌کند. پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- آمد نزد خدا واسطه شد که شیطان را ببخشد و او برگردد، دستور آمد که عیبی ندارد، همین الان شیطان برگردد و ما در عالم، شیطان نمی‌خواهیم. پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- رفت و با شیطان صحبت کرد و فرمود: اگر الان بروی و به قبر آدم-علیه‌السلام- سجده کنی خدا قبول می‌کند و تو را می‌بخشد. فکر می‌کنید چه شد؟ شیطان پذیرفت و تا کنار قبر آدم-علیه‌السلام- رفت، اما دومی ملعون، همان کسی که به خانه‌ی حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- لگد زد، شیطان را منصرف کرد و گفت تو آن موقع که آدم-علیه‌السلام زنده بود به او سجده نکردی و الان می‌خواهی بروی و به قبرش سجده کنی؟! و شیطان را برگرداند.
پس بستر برای خوبی و هدایت ما آماده است. خوب گوش بدهید داریم بحث اعتقادات را می‌گوییم!
وقتی مؤمن و سینه‌زن امام حسین-علیه‌السلام- می‌خواهد به‌دنیا بیاید، به امر پروردگار فرشته‌ای می‌آید و از عالم غیب یک قطره‌ای به نام مزن را در لیوان پدر می‌ریزد و این قطره با آبی که پدر می‌خواهد بخورد مخلوط می‌شود و این باعث می‌شود که مؤمن به‌دنیا بیاید و محبت امیرالمؤمنین-علیه‌السلام- در قلبش باشد، و إلّا این پدر چنین آدمی نیست که فرزندش مؤمن بشود و امیرالمؤمنین-علیه‌السلام- را دوست داشته باشد، خدا کمکش می‌کند، دو مثقال او جلو آمده، بقیه‌اش را خدا می‌آید. پس بستر برای رشد فراهم است.
یک بشارت به شما بدهم، خوب گوش کنید!
در این زمانی که ما هستیم و زمان غیبت است بستر برای تربیت، بهتر از زمان پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم- هست، تربیت بهتر از زمان امیرالمؤمنین-علیه‌السلام- دارد اتفاق می‌افتد.
در روایت دارد که «اَرْضیٰ ما یَکون» راضی‌ترین زمان، زمانی هست که خدا از مردم راضی بوده و هیچ زمانی به اندازهی زمان غیبت امام زمان-عجل‌الله‌تعالی- خدا از مردم و از مؤمن راضی نبوده است؛
«أَقْرَبُ مَا يَكُونُ الْعِبَادُ مِنَ اللَّهِ جَلَّ ذِكْرُهُ وَ أَرْضَی مَا يكونُ عنْهُمْ إِذَا افْتَقَدُوا حُجَّةَ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ وَ لَمْ يَظْهَرْ لَهُمْ وَ لَمْ يَعْلَمُوا مَكَانَهُ وَ هُمْ فِی ذَلِكَ يعلَمونَ أَنَّهُ لَمْ تبطلْ حُجَّةُ اللَّهِ جَلَّ ذِكْرُهُ وَ لَا مِيثَاقُهُ فَعِنْدَهَا فَتَوَقَّعُوا الْفَرَجَ صباحاً و مساءً»
امام صادق-علیه‌السلام- فرمودند: «زمانی که بندگان به خدا نزديک‌ترند و خدا از ايشان بيش‌تر راضی است، زمانی است که حجت خدای از ميان آنها مفقود شود و آشکار نگردد و جای او را هم ندانند و از طرفی هم بدانند که حجت و ميثاق خدای جل ذکره باطل نگشته و از ميان نرفته است و در چنین روزگاری (روزگار غیبت) هر صبح و هر شام منتظر فرج باشید.» (کافی/ج۱/ص۳۳)
ببینید این خیلی عجیب است! ظاهرا باید خدا از زمان پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- راضی باشد، اما این‌طور نیست و خدا در زمان پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- از خیلی‌ها ناراضی بود، در آن زمان به آنها پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- را داد، اما در این زمان به ما رضایتش را داد.
در قرآن و روایات داریم که خدای متعال
«استغفرالله» را به جای پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- گذاشت، اما متاسفانه ما خیلی به این ذکر اهمیت نمی‌دهیم.
یک «استغفرالله» به اندازهی پیغمبر آخرالزمان محمد مصطفی-صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم- برای شما کار انجام می‌دهد.
اگر یک جوان بگوید «استغفرالله»، انگار که رفته است نزد پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- و به ایشان گفته یا رسول‌الله! برای من دعا کن و پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- هم دستانش را بالا برده و برای او دعا کرده است.
خدای متعال هم که دعای پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- را رد نمی‌کند.
«استغفرالله» را خدا به جای پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- داده است و این برای ما خیلی هست.
زمانی هم که پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- حضور داشت بعید بوده ایشان را به این زودی پیدا کنند، یا در فلان شهر بودند و به راحتی نمی‌توانستند پیغمبر-صلی‌الله‌واله‌وسلم- را ببینند، ولی الان اگر شما یک «استغفرالله» گفتید انگار پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- را دیدید. گفتن یک «استغفرالله» که برای شما زحمتی ندارد، پس
چرا این ذکر را نمی‌گویید؟!
الان مادرها بهترین مادر هستند و رحم‌های خوبی دارند، دلیلش هم این است که بچه‌ها خوب هستند، پدر‌ها هم خوب هستند و «اصْلابِ الشَّامِخَة» (مفاتیح‌الجنان/زیارت وارث) در آنها تاثیر گذاشته است، «اَرْواحُکُم فِی الْاَرْواح» (مفاتیح‌الجنان/جامعه‌ی کبیره) چون روح ائمه-علیهم‌السلام- بین ما دارد موج می‌زند. هر کدام از ما که این‌جا نشستیم یک روح هم داریم و روح ائمه-علیهم‌السلام- هم با این ارواح هستند؛ لذا شما احساس معنویت می‌کنید، احساس می‌کنید الان باید یک کار انجام بدهید، یک تصمیم خوب بگیرید.
یک خبر مهم هم بدهم!
آن‌جا که می‌گوید «و عَلی الاَرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِنائِک»؛ یعنی ما نبودیم که با جسم‌مان حسین-علیه‌السلام- را یاری کنیم، ولی روح‌مان به کمک امام حسین-علیه‌السلام- رفت و در رکاب حضرت-علیه‌السلام- مجاهده کرد. برای همین است ما این‌قدر علاقه به کربلا داریم. اگر ارواح ما جا می‌ماند و در کربلا به کمک اباعبدالله-علیه‌السلام- نمی‌رفت و آن‌جا را نمی‌دید ما الان از کربلا هیچ چیز نمی‌فهمیدیم! در آن زمان جسم‌مان نبود اما روح‌مان بود «و عَلیَ الارواحِ الَّتی حَلَّت بِفِنائِک وَ اناخَت بِرِحلِک» (بحارالانوار/ج۴۵/ص۲۱۸)
پای رکاب بودیم، لذا امام حسین-علیه‌السلام- از ما راضی شد و به ما اجازه داد که در این زمان به دنیا بیاییم و نوکری ایشان را بکنیم.
جالب‌تر این‌که «والله لَنُورُ اَلْإِمَامِ فِي قُلُوبِ اَلْمُؤْمِنِينَ أَنْوَرُ مِنَ اَلشَّمْسِ اَلْمُضِيئَةِ بِالنَّهَارِ» « به خدا قسم نور امام در دل مؤمنان از نور خورشيد تابان در روز روشن‌تر است» (کافی/ج۱/ص۱۹۵)
نور امام زمان-عجل‌الله‌تعالی- در دل شما هست و شما متصل هستید، از این بالاتر دیگر چیست؟ شما با لفظ دارید می‌گویید امام زمان امام زمان، ولی وقتی اتصال واقعی نداشته باشید به چه درد می‌خورد که مدام بگویید یا صاحب الزمان؟! اما شما با حضرت-علیه‌السلام- و با نور امام-علیه‌السلام- که در قلب‌تان هست اتصال واقعی دارید. «والله لَنورُالاِمام» اگر امام صادق-علیه‌السلام- این را نمی‌گفت ما از کجا باید می‌فهمیدیم؟ حضرت-علیه‌السلام- می‌فرماید نور ما ائمه-علیهم‌السلام- در قلب شماست. آقایان! نور امام-علیه‌السلام- در قلب شماست، خانم‌ها! نور امام-علیه‌السلام- و نور حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- در قلب شماست و آن نور، شما را به این‌جا آورده و دارد به شما ایمان می‌دهد، دارد شما را حفظ می‌کند. اگر این نور به بقیه هم رسیده بود، مثل شما می‌شدند، پس تعجب نکنید که می‌گویند یزید! تعجب نکنید می‌گویند فلان! چون این نور را به آنها ندادند، اگر به آنها می‌دادند الان این‌جا می‌آمدند، اما چون در تاریکی مطلق ماندند باید بروند و سگ‌بازی کنند و می‌خواهند روسری را از سرشان بردارند، باید به آنها حق بدهید چون این نور را ندارند و در تاریکی مطلق هستند، لذا با شراب و موسیقی باید خودشان را سرپا نگه دارند، با بزک کردن و نشان دادن باید خودشان را نگه دارند، اگر این‌ها را از آنها بگیرید می‌بینید نمی‌توانند زنده بمانند!
اما مؤمن این‌طور نیست؛ مؤمن در اتصال نور است، «اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَكَةٍ زَيْتُونَةٍ لَا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيٓءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَىٰ نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ يَشَآءُ وَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ» (نور/۳۵)
شما چهارده معصوم-علیهم‌السلام- را دارید و برای همین است که به این‌جا کشیده شدید، پس بستر آماده است. یک مطلب دیگری هم بگویم که یاد بگیرید و جز اعتقادات‌تان بکنید، اگر شما مباحث اعتقادی را بلد باشید خوب است؛ سؤال می‌کنید فلانی که در آمریکا هست چه کار بکند و اگر این‌جا بود خوب بود. قصه اصلا این نیست، حضرت-علیه‌السلام- می‌فرماید: چون شما در آن عالم امتحان خودتان را خوب دادید و مؤمن شدید، خدا نخواست بیایید این‌جا و هرز بروید، لذا شما را در خانواده‌ای قرار داد که هم پدرتان و هم مادرتان مؤمن باشند.
اگر در آن عالم ایمان نمی‌آوردید، این‌جا هم خدا این کار را نمی‌کرد، خدا مواظبت کرد. چون امتحان‌تان را خوب پس دادید شما را در این عالم آورد و پدر و مادر خوب و مؤمن برای شما قرار داد. ببینید چقدر مهم و از روی حساب است.
یک مطلب دیگری هم هست؛ همه‌ی انبیا-علیهم‌السلام- و مؤمنینی که از دنیا رفتند، وقتی که تبدیل به خاک شدند خدا نگذاشت خاک این‌ها پراکنده بشود لذا همه‌ی آنها را در یک‌جا جمع کرد
دقت کنید دارم بحث اعتقادات می‌گویم؛
کفار هم که مردند خدا نگذاشت خاک‌شان پراکنده بشود و آنها را هم در یک‌جا جمع کرد. مؤمنینی مثل شیخ صدوق-رحمة‌الله‌علیه- و شیخ مفید-رحمة‌الله‌علیه- که بدن‌شان تبدیل به خاک شد، خدا از همان خاک برمی‌دارد و مؤمن خلق می‌کند و نمی‌گذارد هدر برود، پس شما ریشه دارید؛ «اِنَّ شیعَتَنا مِنّا خُلِقُوا مِنْ فاضِل طینَتِنا»
«شیعیان ما از ما هستند؛ از زیادی گِلِ ما خلق شده‌اند» (بحارالانوار/ج۵۳/ص۳۰۲)
گِل ائمه-علیهم‌السلام- هم در گِل ما هست و ما از زیادی گل آنها هستیم. حضرت-علیه‌السلام- فرمود: جنس روح شما مثل جنس جسم ماست. ببینید چقدر ما نزدیک به ائمه-علیهم‌السلام- هستیم و این برای ما خیلی باعث افتخار است که روح ما از جسم آن‌هاست. روح و جسم ائمه-علیهم‌السلام- خیلی باارزش و مقدس است و روح ما مخلوق از جسم امام-علیه‌السلام- است، قدر خودتان را بدانید.
پس بستر آماده است و شما باید بگویید حسین-علیه‌السلام- ، باید بگویید زهرا-سلام‌الله‌علیها- ، کار دیگری نباید بکنید باید بروید حرم امام رضا-علیه‌السلام- و بگویید «السَّلامُ عَلیٰکَ یا ثامِنُ الاَئِمِّه» ، باید اربعین به کربلا بروید، باید برای امام حسین-علیه‌السلام- خرج کنید، شما متوجه نیستید پول‌تان دارد کجا می‌رود. دستگاه امام حسین-علیه‌السلام- محتاج کمک شما نیست، شما محتاج این دستگاه هستید و من طبق روایت به شما بگویم که اگر برای امام حسین-علیه‌السلام- خرج نکنید یک جایی پول‌تان را خرج می‌کنید که دوست ندارید؛ پس برای این دستگاه پول بدهید تا مجبور نشوید در جایی خرج کنید که نمی‌خواهید؛ پر و پیمان هم بدهید.
در روایت دارد که به حضرت-علیه‌السلام- گفت: چه‌طور ما به دیگران ببخشیم؟ حضرت-علیه‌السلام- فرمود: مگر وقتی خدا می‌خواهد به تو چیزی بدهد حساب و کتاب می‌کند و لیاقتت را در نظر می‌گیرد؟ تو هم در بخشیدن و کمک کردن همین‌طور باش.
پس ببینید بستر برای تربیت و رشد آماده است و باید خودتان را برسانید، اگه خودتان را رساندید رشد می‌کنید؛ خودتان را به روضه برسانید. این چند شب که از محرم باقی مانده هر جا روضه هست بروید، از این در بیایید و از آن در بیرون بروید و بگذارید حال و هوای روضه به شما بخورد، هر جلسه‌ای برای خودش یک چیزی دارد، هر جا پرچم دیدید از زیر آن رد بشوید، یک چیزی در آن هست، ما نمی‌دانیم چه خبر است. خدا بستر را برای تربیت ما آماده کرده است و ما باید خودمان را در معرض بگذاریم.
بچه شیعه باید نماز صبح‌هایش را خوب بخواند نه آن وهابی! آن وهابی بی‌خود زحمت می‌کشد و چیزی به او نمی‌دهند و حالی‌اش نیست، برای شما قبول است و قبلا امام حسین-علیه‌السلام- قبولیِ نمازهایتان را تضمین کرده است. آن وهابی چه کسی را دارد که بتواند به واسطه‌ی آن یک چیزی از خدا بگیرد؟ معاویه و یزید-لعنة‌الله‌علیهما- پیش خدا قرب دارند؟ لعنت خدا بر یزید، بر پدرش، بر جدش، بر مادرش، بر خواهرش.
شما آمادگی دارید، پس چرا غافل هستید؟! روی خدا و امام زمان-علیه‌السلام- حساب باز کنید. این آقایان نورالشهدا قبلا ایستگاه صلواتی‌شان کجا بود؟ حرم حضرت معصومه-سلام‌الله‌علیها- و حرم امام رضا-علیه‌السلام- می‌آمدند و فکر می‌کردند چه کار بزرگی انجام می‌دهند، البته واقعا کار بزرگی هست من می‌دیدم این‌ها چقدر زحمت می‌کشیدند، خدا هم برای آنها جبران کرد و یک موکب شد ۹۹۱، به نام نورالشهدا! شما نمی‌دانید که وقتی آمدید این‌جا و سینه زدید خدا در نسل سومِ شما یک آقای بروجردی گذاشته، یک حضرت امام گذاشته، خدا حساب و کتاب دارد. پس خودتان را در معرض بگذارید تا رحمت خدا به شما برسد.
شما مثل یک بذر دارید در مزرعه‌ی امام حسین-علیه‌السلام- پاشیده می‌شوید و چیزی که امام حسین-علیه‌السلام- می‌خواهد در می‌آید. به دعای حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- رشد می‌کنید، آب و آفتاب و بقیه‌ی چیزها هم با خودشان هست، از ما چیزی نمی‌خواهند. خیلی مواقع ما را در خواب تربیت می‌کنند؛ در روایت هست که روحِ ما را مثل یک شعاع جدا می‌کنند و به کربلا و مکه و همه جا می‌برند، ولی صبح که بیدار می‌شوید هیچ چیز یادتان نیست، چرا؟ چون اگر یادتان باشد مغرور می‌شوید و ادعا می‌کنید ما کربلا رفتیم و برای همه تعریف می‌کنید، اما اگر ببینند شما برای کسی تعریف نمی‌کنید نشان‌تان می‌دهند.
چقدر امام زمان-علیه‌السلام- را در خواب دیدید اما یادتان نیست! اگر بفهمند که تعریف نمی‌کنیم نمی‌گذارند آن خواب هم یادمان برود، از روی مصلحت است که در دیگ را بستند و نمی‌گذارند باز باشد.
یک خواهش دارم از کسانی که آمدند در محرم رشد کنند؛
یک وعده از نمازهایتان را به جماعت بخوانید تا خدا شما را در نماز جماعت ببیند، به خصوص جوان‌ها، چرا؟ چون وقتی می‌بینند که یک جوان رعنا دارد به مسجد می‌رود، ده جوان دیگر هم به دنبال او به مسجد می‌روند، همان‌طور که اگر یک جوان به قمار‌خانه برود جوان‌های دیگر هم می‌روند! وقتی یک خانم با حجاب کامل بیاید ده خانم دیگر هم حجاب‌شان کامل می‌شود. ما عهد کردیم و به علما هم گفتیم هر جا یک خانم چادری دیدیم به خودمان واجب کردیم که برای این خانم یک صلوات بر محمد آل محمد بفرستیم.
وصلی‌الله‌علی‌محمدوآله.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
کرج؛ هیأت رزمندگان؛ نورالشهداء؛ محرم‌الحرام۱۴۴۰؛ شب‌ششم؛ ۹۷/۶/۲۴