نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- محور تولی و تبری

«أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ»
«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِين وَ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ عَلَى سَيِّدِنَا وَ نَبِيِّنَا وَ حَبِيبُ قُلُوبِنَا و طَبیبِ نُفوسِنا وَ شَفیعِ ذُنوبِنا أبوألقاسِمِ المُصطفی مُحَمَّدٍ وَ عَلی آلِهِ الطَّاهِرِين ألمَعصومین المُکرَّمین.»
«اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَةٍ كَرِيمَةٍ تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلامَ وَ أَهْلَهُ وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ وَ تَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ إِلَى سَبِيلِكَ وَ تَرْزُقُنَا بِهَا كَرَامَةَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ.»
«يَا مُمْتَحَنَةُ امْتَحَنَكِ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَكِ قَبْلَ أَنْ يَخْلُقَكِ فَوَجَدَكِ لِمَا امْتَحَنَكِ صَابِرَةً وَ زَعَمْنَا أَنَّا لَكِ أَوْلِيَاءُ وَ مُصَدِّقُونَ وَ صَابِرُونَ لِكُلِّ مَا أَتَانَا بِهِ أَبُوكِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ أَتَى (أَتَانَا) بِهِ وَصِيُّهُ‏ فَإِنَّا نَسْأَلُكِ إِنْ كُنَّا صَدَّقْنَاكِ إِلاَّ أَلْحَقْتِنَا بِتَصْدِيقِنَا لَهُمَا لِنُبَشِّرَ أَنْفُسَنَا بِأَنَّا قَدْ طَهُرْنَا بِوِلاَيَتِكِ‏.»
اگر این عبارات خوب معنا شود، جایگاه شما که به حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- اعتقاد دارید، نزد پروردگار متعال واضح می‌شود؛ درک می‌کنیم ‌که حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- چه لطف و محبتی به ما کرده است، چه جایگاهی برای ما نزد خداوند متعال به وجود آورده است، ما را مورد لطف خداوند قرار داده است؛ می‌فهمیم چه‌قدر ارزش دارد که مصیبت زده‌ی حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- باشیم.
همه‌چیز گِرد وجود ایشان است. هنگامی که پیغمبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- از ایشان تعریف می‌کنند، می‌فرمایند «ام‌ابیها»؛ وقتی امیرالمومنین-علیه‌السلام- می‌خواهند تعریف کنند، می‌فرمایند «بقیه‌النبوه»؛ امام صادق-علیه‌السلام- می‌فرمایند «درة التوحید»؛ امام باقر-علیه‌السلام- می‌فرمایند «برزخ نبوة و التوحید»؛ امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- می‌فرمایند «اسوة».
این مطلب بسیار مهمی است که فهم آن برای شیعه بسیار ضروری است و اگر شیعه به این درک نرسد از برکات محروم است؛ چرا که این‌جا معرفت تعیین کننده است، نه فقط دوست داشتن حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها-. ما همه حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- را دوست داریم ولی آن‌چه ما را از دیگران در این دوستی متمایز می‌کند این است که ما به واسطه‌‌‌ی رسول خدا و حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- امتحان می‌شویم، به این صورت که مهم‌ترین مساله برای ما این است که رسول خدا-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- را از خود راضی کنیم. اگر ایشان را راضی نکنیم جا می‌مانیم. این برای همه قابل درک و هضم است که ما حضرت را قبول داریم به دنبال رضایت ایشان هستیم و از ته دل می‌خواهیم که این اتفاق حاصل شود، ولی این رضایت به این وضوح نیست، رضایت ایشان به امر دیگری ارتباط داده شده است. نکته‌ی مهم این جاست که اگر ما می‌خواهیم که پیامبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- از ما راضی شود باید رضایت، دوستی، محبت و ولایت دختر ایشان حضرت فاطمه زهرا-سلام‌الله‌علیها- را به دست آوریم؛ این عجیب است، این همان سرّ است، همان امر مخفی! چرا که به صورت طبیعی وقتی خداوند پیغمبری را فرستاده ما باید او را دوست داشته باشیم، قبولش کنیم، دنبالش کنیم، ولی این کافی نیست! رضایت پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- گره خورده است به رضایت حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها-؛ این کار را سخت می‌کند؛ یعنی اگر نتوانیم محبت و رضایت صدیقه‌ی طاهره، حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- را کسب کنیم، رضایت رسول خدا-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- هم حاصل نشده است.
حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- در خطبه‌ای فرموده است «أَما کانَ رَسُولُ اللّهِ-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- أَبی یَقُولُ: اَلْمَرْءُ یُحْفَظُ فی وُلْدِهِ» «آیا پدرم پیامبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- نفرمودند: احترام هر شخص را با احترام به فرزندانش حفظ می‌کنند؟» (بحارالانوار/ج۲۹/ص۴۲۱) آیا نفرمودند: احترام به فرزند احترام به پدر است؟ اگر می‌خواهید پدری را خوشحال کنید، باید فرزندش را خوشحال کنید؛ این‌جا این فرزند، دختر معمولی نیست!
به مراحل خوب دقت کنید؛ خداوند متعال لطفی به ما کرده و امتیازی داده است؛ این امتیاز چیست؟ این است که حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- را جزو چهارده معصوم قرار داد و ولایتش را واجب کرد. سایر معصومین، پیغمبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- و ائمه-علیهم‌السلام- هستند، اما حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- نه پیغمبر است و نه امام، پس چرا جزو چهارده معصوم است؟ به این دلیل که وقتی ما حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- را جزو چهارده معصوم و قبل از آن جزو پنج تن دیدیم، خود به خود به این سمت هدایت می‌شویم که باید پنج تن را دوست داشته باشیم و یکی از پنج تن حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- هستند، پس باید ایشان را قبول داشته باشیم و ولایتشان را بپذیریم، نباید به ایشان بی‌اعتنا باشیم. این خانم، فقط دختر پیغمبر نیستند! امر مهم دیگری را در رابطه با پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- برای ما حل می‌کنند. پس این‌که خداوند ایشان را جزو چهارده معصوم قرار داده است، کار را برای ما راحت‌تر کرده است؛ یعنی ما به طور پیش‌فرض پذیرفته‌ایم که باید چهارده معصوم را دوست داشته باشیم، ولایتشان را قبول کنیم، اطاعتشان را واجب بدانیم. آیا اگر این موضوع را قبول کردیم کافی است؟ نه! موضوع دیگری هم باقی است و آن این است که ما باید کینه‌ی کسانی که با حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- دشمنی کردند را هم به دل داشته باشیم؛ کار سخت شد و این مبنای تبری است! اما خدا این‌جا هم کار را برای ما راحت کرد، به این صورت که نگذاشت دشمنی آن‌ها مخفی بماند، اجازه فرمود دشمنی آن‌ها بروز پیدا کند؛ دشمنان، فدک را غصب کنند! پشت در خانه‌ی حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- جمع شوند! آتش روشن کنند! حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- را بین در و دیوار قرار دهند! حضرت محسن-علیه‌السلام- را شهید کنند! قبر حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- مخفی باشد! در واقع خداوند به واسطه‌ی این افعال به ما کمک کرد که اشتباه نکنیم، دشمن را دشمن بداریم و بغض او را به دل بگیریم و این مبنای تبری است!
یعنی ما خود به خود حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- را پیدا کردیم، محبتش را به دل گرفتیم، دشمنش را هم دشمن دانستیم و مصیبت‌زده‌ی ایشان هم شدیم، این باعث شد که پیغمبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- از ما راضی شود؛ چرا؟ چون رضایت پیغمبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- به رضایت حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- معلق شد!

«خَرَجَ اَلنَّبِی-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- وَ هُوَ آخِذٌ بِيَدِ فَاطِمَةَ-عَلَيْهَااَلسَّلاَمُ- فَقَالَ: مَنْ عَرَفَ هَذِهِ فَقَدْ عَرَفَهَا وَ مَنْ لَمْ يَعْرِفْهَا فَهِی فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ وَ هِيَ بَضْعَةٌ مِنّی وَ هِی قَلْبِی وَ رُوحِی اَلَّتِي بَيْنَ جَنْبَیّ فَمَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِی وَ مَنْ آذَانِی فَقَدْ آذَى اَللَّهَ.» (بحارالأنوار/ج۴۳/ص۵۴) «روزى پيامبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- در حالى كه دست فاطمه-سلام‌الله‌علیها- را در دست گرفته بود فرمود: هر كس اين دختر را مى‌شناسد، كه مى‌شناسد و هر كس كه نمى‌شناسد بداند كه او فاطمه دختر محمّد پيامبر خداست، و او پاره‌اى از وجود من، قلب من و روح من است، پس هر كه او را آزار دهد مرا آزرده است و هر كه مرا بيازارد خدا را آزرده است.»
«مَنْ آذَاهَا فَقَدْ آذَانِی» ببینید! حضرت-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم- با همین جمله همه چیز را حل کرده است؛ هر کس فاطمه-سلام‌الله‌علیها- را اذیت کند، مرا اذیت کرده!
حضرت آقای بهجت-رحمه‌الله‌علیه- می‌فرمودند: که این معجزه در حدیث کساء است، هیج جای دیگر نیست! خداوند حدیث کساء را به صورت اعجاز قرار داده است که مراحلی که ذکر شد با خواندن حدیث کساء در شیعه تثبیت می‌شود؛ لذا توصیه شده است که زیاد حدیث کساء بخوانید. حدیث کساء تنها حدیث و دعایی است که در آن تصریح شده اگر جمعی از شیعیان آن را بخوانند ملائکه در آن مکان جمع می‌شوند، کاری هم ندارند که این‌ها چه کسانی هستند، بر ملائکه واجب است نازل شوند. حضرت آقای بهجت-رحمه‌الله‌علیه- می‌فرمودند: این معجزه‌ی حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- است، چون ایشان مستقیما از خداوند متعال نقل قول می‌کنند، همه‌ی جریان را خودشان می‌فرمایند، آن‌جایی که جبرائیل-علیه‌السلام- هم از خداوند اجازه می‌گیرند که ششمین نفر باشند، گفت‌و‌گوی بین خداوند و جبرائیل را هم حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- بدون واسطه نقل می‌فرمایند؛ اصلاً پیغمبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- به منزل حضرت فاطمه‌ی زهرا-سلام‌الله‌علیها- آمده است که حدیث کساء شکل بگیرد. آقای بهجت-رحمه‌الله‌علیه- می‌فرمودند: مقامات پنج تن-علیهم‌السلام- هیچ کجا مثل حدیث کساء بیان نشده است، جایگاه امیرالمومنین-علیه‌السلام- این‌جا معنا می‌شود «وَصِیّی وَ خَلیفَتِی وَ صاحِبَ لِوائی» مقام امام حسن-علیه‌السلام- این‌جا پیدا می‌شود، شفاعت امام حسین-علیه‌السلام- این‌جا مطرح می‌شود «شافِعَ اُمَّتی»، جبرائیل از پروردگار می‌پرسد اینان چه کسانی هستند زیر این عبا؟ ظاهرا خداوند متعال باید می‌فرمود پیغمبر است و دخترش، پیغمبر است و دامادش، پیغمبر است و نوه‌هایش، اما می‌فرماید:«فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها». حضرت فاطمه‌ی زهرا-سلام‌الله‌علیها- مقامی دارد، شناخت این مقام همان معرفت است که اگر این معرفت ذره‌ای خدشه‌دار شود، هیچ چیز از ولایت و امامت در وجود ما نمی‌ماند؛ یعنی ولایت پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- و امیرالمومنین-علیه‌السلام- هم در ما ساقط می‌شود، همه چیز به حضرت فاطمه‌ی زهرا-سلام‌الله‌علیها- ربط دارد.
یک مطلب دیگر این‌جا هست که حضرت فاطمه‌ی زهرا-سلام‌الله‌علیها- نسبت به ما مهربان‌تر است، چون نبی و امام، نبوت و امامت دست و پایشان را بسته است، ولی حضرت فاطمه‌ی زهرا-سلام‌الله‌علیها- نبی و امام نیست، پس دست و پایشان به نبوت و امامت بسته نیست. پیغمبر باید با قوانین نبوت جلو برود، امام باید با قوانین امامت جلو برود. آقای مرعشی-رحمه‌الله‌علیه- می‌فرمودند که امام‌زاده‌ها زودتر حاجت می‌دهند، به این علت که ایشان به لوح محفوظ کاری ندارند، ولی پیغمبر و امام به لوح محفوظ نگاه می‌کنند و اگر مصلحت نباشد، حاجت انسان را وساطت نمی‌کنند، لذا خیلی از حاجت‌ها می‌ماند! پس به امام‌زاده‌ها هجوم ببرید، کارهایتان را با امام‌زاده‌ها حل کنید، به خصوص در شهر قم که امام‌زاده‌های زیادی هستند؛ چهار امام‌زاده، پنج امام‌زاده، چهل‌اختران، شاه‌احمد‌بن‌قاسم، علی‌بن‌جعفر، شاه‌جمال، شاه‌ابراهیم؛ ما در قم بیش از ۳۰۰ اما‌م‌زاده دایم، هر کدام چیزی برای ما دارند، به خصوص حضرت معصومه-سلام‌الله‌علیها-. من به آقای مرعشی-رحمه‌الله‌علیه- گفتم ما که دیر آمدیم قم، دیر آمدیم حوزه، این راه خیلی سخت است، نه توانش را داریم و نه اراده‌اش را، نه شیطان می‌گذارد، نه نفس، کمک می‌خواهیم؛ ایشان فرمودند: رو‌به‌روی ضریح بنشینید، سرتان را هم پایین بیاندازید، بگذارید حضرت معصومه-سلام‌الله‌علیها- شما را شستشوی مغزی بدهند.
فاطمیه را خیلی بزرگ بشمارید، نگویید روزهایش زیاد است! بعضی‌ها می‌گویند آقا! همه‌اش جلسه؟ بله، اگر شما فکر می‌کنید زیاد است، پس جلسات برای شما نیست! ببینید چند درصد از مردم به روضه می‌روند! در خانه‌ی خود روضه بگیرید، سه روز، کسی را هم نمی‌خواهد دعوت کنید، خودتان باشید. چای را به نیت حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- دم کنید، غذا را به نیت حضرت زهرا-سلام‌الله‌علیها- درست کنید، یک روضه هم بخوانید، اگر نمی‌توانید از تلفن همراه خود یک مداحی پخش کنید، بگذارید امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- به این بهانه به خانه‌ی ما بیایند، ایشان صاحب‌عزا هستند، به روضه‌ی مادرشان می‌آیند! به خصوص حدیث کساء بخوانید تا آن لطف بالای سرتان فراهم شود.
السَّلامُ عَلَى السَّیِّدَةِ الْجَلیلَةِ الْجَمِیلَةِ، ذَاتِ الْأَحْزَانِ الطَّوِیلَةِ فِی الْمُدَّةِ الْقَلِیلَةِ، المَکسُورَةِ ضِلعُها، الْمَخْفِیَّةِ قَدرُها…

وصلی‌الله‌علی‌محمدوآله

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

هیئت حجت‌بن‌الحسن-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف-؛ شب‌جمعه؛ ۹۸/۱۰/۱۹؛ سیزدهم جمادی‌الاول ۱۴۴۱