نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

فاصله با یاران امام زمان-علیه السلام-

سوال: وقتی از مقامات یاران حضرت ولی‌عصر-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- و سطح بالایی که علما داشتند می‌شنوم و خودم را می‌بینم که درگیر ترک گناه هستم، احساس ناامیدی می‌کنم؛ یک مثالی هم زدند که حالا رد می‌شویم، از حضرتعالی درخواست کردند که راهنمایی کنید ما با این وضعیت چه باید بکنیم؟

جواب: خُب، آدم حد خودش را بداند. هوس زیادی هم خوب نیست! وقتی می‌بینم کلاسم این است دیگر هوس نکنم مثل شیخ مفید باشم، این می‌شود آرزو، چون آن‌جا هم تنبیه‌ام می‌کنند، روایت دارد، اگر کسی آرزوی بهشت کند و کاری برای بهشت رفتن نکند… خُب همین حرف را شما علیه خودت حجت بدان، اراده کن که یکی دو مثقال از این بهتر شوی، این‌که شما مدعی هستی که ما فاصله‌مان زیاد است درست است، اولاً این فاصله ناامید کننده نیست، چون امری که ما را به حضرت متصل می‌کند این‌ها نیست، چیزهای دیگر است! یعنی این نیست که این‌هایی که متصل به امام زمان شدند معصوم شدند، نه! ولی باید تلاش کرد، این زحمت باید کشیده شود که من خودم را یک مرحله‌‌ای بالاتر ببرم، وقتی که آرزویم این‌جاست، احسن تقویمم این است، سحر بلند شوم دو رکعت نماز بخوانم، نمازهایم را اول وقت بخوانم، بین‌الطلوعین داشته باشم، روزی یک صفحه قرآن بخوانم، یک خرده مواظب زبانم باشم، کارهایی انجام دهم، همین کارهایی که معمول است و می‌شود انجام داد، دو مثقال دو مثقال تغییر بدهم که آن‌ها هم یک توجهی داشته باشند.