نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

عمل ریاکارانه یا ترک عمل

سوال: انجام عمل با ریا بهتر است یا ترک عمل؟

 جواب: با ریا بهتر است، آقای مظاهری-حفظه‌الله- که الان در اصفهان هستند یک موقعی از رادیو بحث اخلاق می‌گفت، ایشان می‌گفت فرد به بهانه‌ی این‌که ریا است، نماز شب نمی‌خواند، می‌گوید مثلاً من در آن حجره یا خوابگاهی که هستم بلند می‌شوم می‌فهمند، لذا نماز شب نمی‌خوانم. آقای مظاهری فرمودند: آقا حتی بلند شو بگو من دو رکعت نماز شب می‌خوانم ریائاً، الله‌اکبر! چطور شما می‌توانید قصد ریا کنید؟ مگر ریا به این آسانی است؟ ریا کردن خودش جهت می‌خواهد، غالبا در آن اخلاص است، مگر انگیزه‌های دیگری درش باشد. این که خودش نگران است که کسی ببیند بفهمد؛ تمام واجبات اینطور است، اصلا در همه واجبات ریا است، چون همه‌اش ظاهر است! شما نماز جماعت می‌روی همه می‌بینند، در نماز جمعه باید آن زیرانداز را روی کولت بگیری، بفهمند داری می‌روی نماز جمعه، این کار مستحب است. عطر بزنید، بفهمند داری می‌روی نماز جمعه، مستحب است، یعنی نشان بدهی، به این که نمی‌گویند ریا! باید قصد بکنی، من هیچ موقع حاضر نیستم دو رکعت نماز برای شما بخوانم، شما هم حاضر نیستید، آن وسوسه های شیطان است، اگر بخواهید وسوسه شیطان را  گوش کنید اصلاً نباید عملی انجام دهید، هیچ عملی، چون شیطان در همه کارها با تو کار دارد. لذا مستقلاً من می‌فهمم که وظیفه‌ام این است، وظیفه‌ام را انجام می‌دهم. حتی دارد که شما یک موقعی قنوت گرفتی، در حال خوبی هم هستی، بکاء هم داری، گریه هم می کنی، یک کسی می‌آید تو، شما حق نداری به خاطر او گریه‌ات را قطع کنی، نه همین‌طور گریه کن! خوب داری نماز می‌خوانی، یک نفر آمد شما را دید، چقدر خوب است شما را در این حالت دید و به علاوه مثل تحلّم است، خودت را باید به حلم بزنی، گاهی اگر شما یک سری عبادات را انجام ندهید، متهم می‌شوید، اصلا گاهی شما باید بلند شوی جلوی جمع یک کارهای عبادی انجام بدهی که نگویند این آقا لاابالی است، نگویند ما ندیدیم این آقا نماز بخواند، این اصلاً جز وظایف حساب می‌شود. این است که این‌جا هم باید مواظبت کرد.