نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

«بسم الله الرحمن الرحيم» ببینید، اگر قرار باشه در مسئله‌ی هدایت یه کلمه گفته بشه، اینه که شیطان رو عبادت نکنید، شیطان رو فرمان نبرید، دنبال شیطان نباشید، خطوات شیطان رو دنبال نکنید، حتی در یه جرقه فکری که سراغ انسان می‌یاد، حتی در یه وسوسه فکری، دنبالش نرید. چون همین‌که دنبال شیطان نرفتید، بندگی خدا توش هست. حالا بندگی شیطان رو هم ما می‌فهمیم که به چه صورت اتفاق می‌ا‌فته. باید همین‌که شیطان به شما گفت در جایی ملایمت داشته باشید، شما مخالفت و تندی کنید. اگر شیطان گفت راست بگید، شما دروغ بگید. اگر شیطان گفت شما مجاهده و تلاش کنید، شما رخوت داشته باشید. مثلا به شما گفته شده «يَا بَنِي آدَمَ خُذُوا زِينَتَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ» «ای فرزندان آدم، زیورهای خود را در مقام هر عبادت به خود برگیرید و بخورید و بیاشامید و اسراف مکنید الان دیگه نمی‌گن مکنید، بگیم نکنید، که خدا مسرفان را دوست نمی‌دارد.» «سوره‌ی اعراف/آیه‌ی ۳۱» در این‌جا همین‌که یه خورده زیادی بخورید، رد پای شیطانه. ببینید، شیطان کاری نداره، که شما کدام دستورش رو گوش می‌کنید کوچیک یا بزرگ؛ بلکه مهم اینه، شیطان یه جایی ما رو پیدا کرده، برای همین مطمئن می‌شه، امید می‌بنده و می‌گه بقیه‌ی جاها رو هم با من می‌یاد. آقای بهجت-رحمه‌الله‌علیه- می‌فرمود:اولین خطا، آخرین خطا است. اولین انحراف، آخرین انحراف است. با کلک بازی، حقه بازی، زبون بازی و فکر بازی، آدم از اون حالت سلامت و سادگی در می‌یاد. این‌که می‌بینید ما رو تشبیه به گوسفند کردند، برای اینه که شما گوسفند رو یه خورده نگاه کن؛ ببین چه‌طوریه؟ به این معنا که طرف اگر یک ذره از گوسفند بودن اون‌ طرف‌تر رفت، به حالت سگ درمی‌یاد. یه ذره اون طرف‌تر رفت، تبدیل به روباه می‌شه؛ یه خورده اون طرف‌تر رفت، تبدیل به شغال می‌شه، یه ذره اون طرف‌تر رفت، گرگ یا پلنگ می‌شه. باید مواظب باشه از حالت گوسفندی، خارج نشه. این خیلی مهمه که ما رو تشبیه کردن، به انسان‌های بُله و ابله، که خود رسول خدا-صلی‌الله‌علیه‌وآله‌و‌سلم- فرموند: «اَكثَر اَهلَ الجَنَّة البُلِه» «بیشتر مردم بهشت بُله هستند.» «امالی/سید مرتضی/ج ۱/ص ۳۸» لذا راه شیطان اين‌‌طوریه و آدم رو می‌بره. قرآن می‌فرماید: «أنَّ الشَیطان کَانَ لِلرَحمانِ عَصیا» «ای پدر، هرگز شیطان را نپرست که شیطان سخت با خدای رحمان مخالفت و عصیان کرد»«سوره‌ی مریم/آیه‌ی ۴۴» و اگر راه شیطان را پیروی کنی، شما رو هم به عصیان می‌کشونه و این‌طوری هم نیست که شما بگید حالا این خطای من که کار بزرگی نبود! همین یه بار بود و خیلی ساده بود، فقط یه خوش‌و‌بش و یه پیامک با نامحرم بود! وظیفه اینه برو یه زندگی قرآنی، خدایی و معنوی برای خودت درست کن؛ چهار چوب برای خودت درست کن. همین‌که سرت رو گذاشتی رو متکا، خیالی جز خیال امام زمان-علیه‌السلام- جز هوای امام زمان-علیه‌السلام- اصلا یادت نیاد، نه این‌که حالا اگه تو خیابان رفت یه‌جور بره. تو مستراح رفت، یه‌جور بره. تو موبایل رفت، یه‌جور بره. تو ماشین رفت، یه‌جور بره. مسافرت رفت، یه‌جور بره. اومد تو جلسه، یه‌جور بره. که در این‌ صورت دیگه چیزی برای آدم نمي‌مونه. آدم باید یه غیرت دینی در وجودش باشه، که همه‌ی این وسوسه‌ها رو پس بزنه. الان شرایط خیلی فراهمه؛ در حالی‌که قبل از انقلاب هر طرف می‌رفتی، سرت به دیوار می‌خورد. این‌جا می‌رفتی بساط مشروب بود، اون‌جا می‌رفتی بساط زن بود، اون‌جا می‌رفتی بساط دیگری پهن بود. الان مثلاً حتی در کتاب خوندن‌ها، شما می‌بینی این مطلب مال شیطانه و باید به جاش یه مطلب دیگری بخونی که مال خدا باشه؛ ولی اگه رفتی این کتاب رو خوندی، ولو دو خطش رو هم خوندی، شیطان بهت امید می‌بنده و می‌گه این آدم به درد من می‌خوره؛ چون از این چیزها خوشش می‌یاد و بعد شما رو می‌بره. «يَا أَبَتِ إِنِّي أَخَافُ أَنْ يَمَسَّكَ عَذَابٌ مِنَ الرَّحْمنِ فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيًّا» «ای پدر، از آن سخت می‌ترسم که از خدای مهربان بر تو قهر و عذاب رسد و (به دوزخ) با شیطان یار و یاور باشی.» «سوره‌ی مریم/آیه‌ی ۴۵» این‌که حضرت ابراهیم به عمویش فرمود: من می‌ترسم که عذاب سراغ تو بیاد. الان که عذابی نیست، ولی رفته رفته عذاب می‌شه، از خدا که دور می‌شی، آتش می‌شه. ببینید، یه موقع‌هایی بود که با رفقا، به یه جلسه‌ای می‌رفتیم، که توی اون جلسه زیارت عاشورا بود، ولی همین جلسه هم با آه و حسرتی همراه بود. «فَتَكُونَ لِلشَّيْطَانِ وَلِيًّا» وقتی که مسیر شیطان رو رفتی؛ می‌یاد و ولایتش رو به خورد ما می‌ده. «اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّار هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ» «خدا یار اهل ایمان است که آنان را از جهل بیرون آرد و به عالم نور برد، و آنان که راه کفر گزیدند یار ایشان شیاطین و دیوهایند که آن‌ها را از عالم نور به تاریکی‌های گمراهی در افکنند، این گروه اهل دوزخند و در آن همیشه خواهند بود.»«سوره‌ی بقره/آیه‌‌ی ۲۵۷» یعنی در واقع «الله وَلیُ الَذیِنَ آمَنُوا»، کنار می‌ره و «وَ الَذِینَ کَفَرُوا أَولِیاء الطاغُوت»، جای او رو می‌گیره؛ و کم کم، یکی یکی خوبی‌ها رو از آدم می‌گیره. شما به چند تا آیه پایین‌تر که روزهای دیگه بهش می‌رسیم، دقت کنید که خداوند می‌فرماید: «فَلَمَّا اعْتَزَلَهُمْ وَمَا يَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَكُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا» «و چون ابراهیم از آن قوم و بتانی که به جای خدا می‌پرستیدند دوری گزید ما هم (به لطفرحمت خود) به او اسحاق و (فرزند او) یعقوب را عطا کردیم و به همه شرف نبوت بخشیدیم.» «سوره‌ی مریم/آیه‌ی ۴۹» یعنی وقتی ابراهیم نرفت، قاطی اون‌ها نشد و با اون‌ها همراه و هم‌فکر نشد، حالا نوبت ما رسید، که بخشش وعطاء خودمون رو نشان بدیم. ببینید، این‌که من مي‌گم در خونه‌ی اهل بیت_علیهم‌السلام_ بمونید، که میوه‌ی خوبی داره، معنایش اینه که فرمود:«وَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ وَكُلًّا جَعَلْنَا نَبِيًّا»، ما اصلا همه‌ی خانواده‌اش رو پیغمبر قرار دادیم. ابراهیم چه‌قدر، محکم ایستاده که بچه‌هاشو پیغمبر کردیم! یعنی نه تنها خودش رو نگه داشت، بلکه این‌قدر قشنگ ایستاد، که مزدش این شد: نسلش هم نسل ابراهیم بشه، تا جایی که پیغمبر اکرم-صلی‌الله‌علیه‌و‌آله- از نسل ابراهیم است. امیرالمؤمنين-علیه‌السلام- از نسل ابراهیم است. قرآن می‌فرماید دیگه چی بهش دادیم؟ «وَ وَهَبْنَا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا» «و از رحمت خويش به آنها عطا كرديم و براى آنان (در ميان مردم) نام بلند و نيكو قرار داديم.» «سوره‌ی مریم/آیه‌ی ۵۰» به این‌جا رسوندیمش، که بدونید این زحمت مزد خودش رو داره، معلومه مزدها چیه؟ در حالی‌که مزدهای دنیایی تراول، دلار، ارز، پول، خوشی‌های دنیاست، کِیف و خندوانه هست است؛ ولی تهش مسائل دیگه از توش در می‌یاد. این‌جا نه، رحمت و بخشش است. شما وقتی دیدی بچه‌ات عاقبت به خیر شده، چه‌قدر حظ می‌بری! وقتی دیدی بچه‌ات مومنانه زندگی می‌کنه، بلند شده و نماز می‌خونه، چه‌قدر کِیف داری! حالا بابا رفته، خر کِیف هم شده، ولی الان می‌بینه بچه‌اش مشروب می‌خوره، اثرش اینه که جلوی چشمش همه‌ی اون کیف‌هایی هم که کرده، زهرش می‌شه. آدم باید بره، یک کِیف‌های با دوام و اصیل برای خودش فراهم کنه. «وَ صَلَ اللهُ عَلی مُحَمَد و آل مُحَمد.»