نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

امام صادق-علیه السلام – می فرمایند: « أَنَّ اَلنَّاصِبِيَّ شَرٌّ مِنَ اَلْيَهُودِيِّ. فَقِيلَ وَ كَيْفَ ذَلِكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ؟ فَقَالَ لِأَنَّ اَلْيَهُودِيَّ مَنَعَ لُطْفَ النُّبُوَّةِ وَ هُوَ خَاصٌّ وَ اَلنَّاصِبِيَّ مَنَعَ لُطْفَ الْإِمَامَةِ وَ هُوَ عَامٌّ» «شرّ و عداوت ناصبی از قوم یهود شدیدتر است. سپس از ایشان سوال شد چرا این‌طور است یابن‌رسول‌الله؟حضرت -علیه‌السلام- فرمودند: همانا یهودی نبوّت را انکار می‌کند و نبوّت لطف خاص است. ولی ناصبی، امامت را که لطف عام خداوند بر مخلوقات می‌باشد را انکار می‌کند.» (مصباح الهدی/ ج۱ /ص ۴۹۰) این‌که اون‌جا خاصه یعنی چی؟ یعنی امامت و نبوت داره به شما ابلاغ می‌شه، محدوده‌ی امامت معلومه؛ شرعه، اداره‌ی ابلاغه؛ واجبات و محرمات را می‌فرسته، ولی امامت داره همه‌ی امور تو عالم رو تمشیت می‌کنه؛ خدا را شکر عقایدمون همونی است که حضرات-علیهم‌السلام- می‌گن، خیلی مهمه‌ها! یه جا اشتباه کنی، بلغزی، یه عقیده‌ی اشتباه داشته باشی؛ بقیه را به دنبال خودش می‌کشی. آقا گریه چیه؟ برای چی این‌قدر گریه؟ آقا صدقه برای چیه؟ این رو بگه دیگه تمام می‌شه.