نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

۹۳/۳/۱۱بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیمقالَ زَینُ العابِدین-علیه‌السلام-«ما مِنْ مُؤمِنٍ تُصيـبُهُ رُفـاهيَةٌ فی دَوْلَةِ الْباطِلِ اِلاّ ابْتُلِیَ قَبْلَ مَوْتِهِ بَبِدَنِهِ اَوْ مالِهِ حَتَی يَتَوَفَّرَ حَظُّهُ فی دَوْلَةِ الْحَقّ.»«هر مؤمنی كه در حـكومت باطل به رفـاه برسد، قبل از مرگ گرفتاری جانی یا مالی پیدا می‌كند تـا سـهم او در دولت حـق كاهش نیـابد و كامـل از آن بهـره‌مـند گـردد.»(بحارالانوار/ ج6/ ص57)استاد:ببینید حضرت فرمود: «دُولَتُنا فیِ آخِرِ دَهْرِی» دولت ما آخرین دولته، همه باید بیاند و برند. در یه روایت دارد «حتی الفقها». همه باید بیاند و برند، همه چشم انتظار دولت ما باشند، حالا اگه کسی یه خوشمزگی از دولت‌های دیگه به مزاقش چسبید و خوشش اومد، همین مقدار نسبت به دولت ما کاستی پیدا کرده است، از اون طرف ولایتش هم خوبه و مُسْتَکْمِلُ الْایمانْ است. ما این خوشمزگی که از دولت‌های دیگه پیدا کرده رو ازش می‌گیریم، یه تلخی بهش می‌دیم تا از اون دولتی که از ما می‌خواد بهش برسه محروم نشه، چرا؟ به خاطر این‌که حیات و اون دولت حقیقی همونه که در زمان امام زمان-علیه‌السلام- است؛ در بقیه‌ی دولت‌ها این فکر می‌کنه مثلاً یه دولتِ یا یه لذتِ، اما این طور نیست.شاگرد: امام صادق-علیه‌السلام- روایت قبل رو با توضیح بیشتری بیان فرمودند.«عن أبی صلاح قال: کنت عند أبی عبد اللّه علیه السّلام فدخل علیه شیخ فقال: یا أبا عبد اللّه اشکوا الیک ولدی و عقوقهم و إخوانی و جفاهم عند کبر سنی فقال ابو عبد اللّه: یا هذا إن للحق دوله، و للباطل دوله، و کل واحد منهما فی دوله صاحبه ذلیل و إن ادنی ما یصیب المؤمن فی دوله الباطل العقوق من ولده و الجفاء من إخوانه و ما من مؤمن یصیبه شیء من الرفاهیه فی دوله الباطل الا ابتلی قبل موته. اما فی بدنه، و اما فی ولده؛ و إما فی ماله حتی یخلصه اللّه مما اکتسب فی دوله الباطل و یوفرّ له حظّه فی دوله الحقّ فاصبر و ابشر.»«ابوالصبّاح کنانی گوید: نزد امام صادق-علیه‌السّلام- بودم که پیرمردی بر آن حضرت وارد شد و عرض کرد: ای ابا‌عبد‌اللّه، از فرزندانم و سرپیچی آن‌ها و از برادرانم و ستمکاری آن‌ها در این سالخوردگی‌ام به شما شکایت آورده‌ام.حضرت امام صادق-علیه‌السّلام- فرمود: ای پیرمرد! همانا حق دولتی دارد و برای باطل هم دولتی است و هر کدام در دولت رفیقش خوار است و همانا کمتر چیزی که مؤمن در دولت باطل گرفتار آن می‌شود، سرپیچی فرزندان و ستمکاری برادران است و هیچ مؤمنی در دولت باطل آسایش نبیند جز این‌که پیش از مرگش یا درباره‌ی فرزندان یا درباره‌ی دارایی‌اش گرفتار شود تا خداوند او را از آن‌چه در دولت باطل به دست آورده، رها سازد و بهره‌اش را در دولت حق فراوان کند؛ پس بردباری کن و مژده گیر.»(کافی/ ج۲ / ص۴۴۷ )