نقش عدالت و انجام واجبات و ترک محرمات در همراهی و اتصال با حضرت-علیه‌السلام-
خواست خدای متعال این است که حلال و حرام رعایت شود. خروجی مواظبت بر حلال و حرام، عدالت است که مؤمنین به واسطه‌ی عدالتی که در وجودشان شکل می‌گیرد، باارزش می‌شوند و به حجت خدا وصل می‌شوند. لذا تا عدالت و تقوا در وجود ما شکل نگیرد، وجود ما آن آمادگی لازم برای همراهی با امام زمان-علیه‌السلام- را ندارد، ولی اگر حلال و حرام خدا را رعایت کنیم، به درد امام زمان-علیه‌السلام- می‌خوریم.
«أعوذُ بِاللّهِ مِنَ الشَّیطانِ الْرَّجیم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
«الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِين وَ الصَّلَاةُ وَ السَّلَامُ عَلَى سَيِّدِنَا وَ نَبِيِّنَا وَ حَبِيبُ قُلُوبِنَا أبوألقاسِمِ مُصْطَفیٰ مُحَمَّد وَ عَلی آلِهِ الطَیِّبینَ الطَّاهِرِين ألمَعصومین وَ لَعنةُ اللهِ عَلَی أعدائِهِم أجمَعینِ مِنَ الان إلی قیامِ یَومِ الدّین»
صلواتی برای امام زمان-علیه‌السلام- مرحمت بفرمایید.
راجع به حضرت علی اکبر-علیه‌السلام- آدم هر چی بگه کم است.
همه‌ی مطالب در همین عبارت اشبه‌الناس هست. در زیارت ناحیه‌ی مقدسه، تعریفی که حضرت-علیه‌السلام- از اولین شهید کربلا یعنی علی اکبر-علیه‌السلام- می‌کنه، اشاره به این هست که اگه ایشون شهید نمی‌شد، «امام مفترض الطاعه» می‌شد، این مقام علی اکبر-علیه‌السلام- است!
خب بحث ما به این‌جا رسید که در جریان ظهور و امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- ، فهم دینی، ایجاد معرفت دینی و نگاه عمیق به جریان ظهور، مطلب رو مهم می‌کنه.
ما گاهی ساده انگارانه فکر می‌کنیم خدا می‌خواد ظهوری بشه و اگه امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- بیاد دنیا آباد می‌شه، خیرات و برکات زیاد می‌شه و چه و چه و چه!
ولی اگه ما حقیقت ظهور رو موشکافانه دنبال کنیم، متوجه می‌شیم حقیقت ظهور یه چیز دیگه است.
در زیارت‌نامه‌ی رسول خدا-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- این عبارت رو می‌بینید که پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- حلال خدا رو حلال
و حرام خدا رو حرام کرد؛ «حلال محمد حلال الی یوم القیامه و حرام محمد…»
بحث روی حلال و حرام است، نباید بحث رو این طرف و اون طرف برد!
اون جایی که گفته می‌شه «عبده و رسولُه»، عبدهُ یعنی حلال و حرام، یعنی انجام واجب و ترک حرام، این خیلی مهم است!
خدا می‌خواد حلال و حرام رعایت بشه، خب وقتی حلال و حرام رعایت بشه تولید‌یش چیه؟ خروجی حلال و حرام چیه؟ خروجی حلال و حرام در وجود فرد، عدالت است؛ یعنی اگه کسی حلال و حرام خدا رو رعایت کنه، عادل می‌شه و اگه کسی رعایت نکنه، فاسق می‌شه، پس این یه نکته!
مدال، عدالت است؛ یعنی مومنین به اعتقاد عدالتی که در وجودشون شکل می‌گیره، با ارزش می‌شن.
تقوا هم یعنی همین، تقوا همون درجاتی است که در عدالت به افراد داده می‌شه. خب این افرادی که به عدالت دست پیدا می‌کنند و عادل می‌شن، از چه طریقی به حجت خدا وصل می‌شن؟ از طریق همین عدالت! حجت خدا کیه؟
عدل! ببینید امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- عدل است.
«علیٌ عدل»، نه عادل!
خوب دقت کنید، باز کار ناقص است؛ جامعه هم باید به عدالت دست پیدا کنه. ببینید اون امام عدل، می‌خواد عدالت رو در جامعه پیاده کنه و همه‌ی این‌ها به خاطر حرام و حلال است؛ یعنی امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- در حرام و حلال دقت داره. وقتی کیسه‌های پول رو خدمت امام حسن عسگری-علیه‌السلام- می‌برن، حضرت-علیه‌السلام- از آقا‌زاده‌اش می‌خواد که راجع به این وجوهاتی که اومده حرف بزنه. امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- یک درهم رو از یه کیسه معلوم می‌کنه و می‌گه این پول از این کیسه، مال این آقا نیست یا این‌قدر گندم مال این آقا نیست، ببینید بحث حلال و حرام است! یا اون موقعی که اون پول‌ها رو خدمت موسی‌ابن‌جعفر-علیه‌السلام- می‌برند، حضرت-علیه‌السلام- همه‌ی پول‌ها رو بر می‌گردونه و می‌فرماید: همه‌ی این‌ها حرام است و فقط پول بی‌بی شطیطه رو نگه می‌داره، باز بحث حلال و حرام است!
چیزی که از ما مطالبه می‌شه، بحث حرام و حلال است؛ در راست گفتن، بحث حلال و حرام است! در غیبت نکردن، بحث حلال و حرام است!
ما ممکن هست به خیلی چیزها اهمیت بدیم؛ مثلاً تو روضه خوندن داد بزنیم یا فلان مداح بیاد بلند‌گو رو بگیره و اون‌جوری بخونه یا بریم ضریح امام رضا-علیه‌السلام- رو بچسبیم!
نگاه معصوم علیه‌السلام- به ما نگاه عدالت هست. اهل‌بیت-علیه‌السلام- به خاطر ولایت، ما رو دوست دارند. اصلاً ما هستیم و این‌ها، کس دیگه‌ای نیست! حضرت-علیه‌السلام- فرمود: درجه‌ی شما در عدالت است. لذا داریم که امام جماعت باید عادل باشد، به امام جماعت فاسق نمی‌شه اقتدا کرد. مرجع باید عادل باشه، قاضی باید عادل باشه، ولیّ فقیه باید عادل باشه و
ولیّ فقیه اگه از عدالت افتاد لازم هم نیست بهش بگی، خود به خود تبعیتش از بین می‌ره، چون
شرط این قضیه عدالت است و
برای همین هست که می‌شه ولیّ فقیه، می‌شه جلو دار! ایشون مواظب این معناست که عدالت اتفاق بیفته.
حالا ما می‌خوایم با امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- گره بخوریم، چه‌طوری؟ آیا مدام بگیم یا صاحب الزمان؟ الهی عظم البلاء بخونیم؟ این‌که همون مؤمن بودنمون هست! به ما هم دادن، خوب هم هست، ولی اونی که از ما می‌خوان این هست که امروزمون از روی تقوا باشه. اگه امروزمون رو از روی تقوا گذروندیم، به درد امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- می‌خوریم؛ این قضیه تعارف بردار نیست!
پس ما با رعایت حلال و حرام می‌تونیم با امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- باشیم و حضرت-علیه‌السلام- رو یاری کنیم؛ اگه این رو رعایت کردیم، همراه هستیم. حتی اگه زیارت هم نرفتیم، دعاها رو نخوندیم، روزه‌های شعبان رو هم نگرفتیم، باز همراه امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- هستیم. اگه اون دعاها و روزه‌ها رو هم انجام دادیم، یه مرحله‌ای هست که به ما کمک می‌کنه، اما اگه این اتفاق نیفتاد ما فاسق نیستم، البته من به شما بگم که برای مؤمن این رو گذاشتن تا بهش فاسق نگن، بهش بگن فاسق العمل!
پس من مرتبه‌ی ایمانی رو دارم، ولی در عمل نتونستم خودم رو به امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- برسونم.
دارم نتیجه می‌گیرم؛ ببینید معنی انتظار و منتظر این هست؛ منتظر، منتظِرِ منتَظَر است، منتظَر می‌خواد عدالت پیاده کنه، برای همین حضرت-علیه‌السلام- تشریف نمیاره، چون زمینه‌ی عدالت نیست، یعنی من به درد حضرت-علیه‌السلام- نمی‌خورم، وقتی من اهل رعایت نیستم چه‌جوری می‌خوام بیام توی جامعه‌ای که امام-علیه‌السلام- می‌خواد عدالت رو در اون اجرا کنه؟! برای همین غیبت طولانی هست. من اگه یه الزامی در وجودم پیدا شد این اتفاق می‌افته.
ببینید بحث تشرف اصلاً جدای از این حرف‌هاست. یه مصالحی هست که امام-علیه‌السلام- می‌خواد رد پاش گم نشه. فلان آقا حضرت-علیه‌السلام- رو می‌بینه و خیلی مواقع هم اونی که امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- رو دیده، براش فایده نداشته، بلکه برای دیگران فایده داشته که این خبر رو براشون آورده، حالا به دلایل مختلف.
حسین‌ابن‌روح، به اون آقا که خیلی به دیدن حضرت-علیه‌السلام- اشتیاق داشت گفت: حضرت-علیه‌السلام- می‌فرمایند خوب هست که مشتاق ما باشید، ولی نخواهید ما رو ببینید.
همین که مشتاق ما باشید خوبه، دیدن ما خوب نیست! دلیلش هم واضح است، چون ما اگه یه بار امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- رو ببینیم، دیگه ادعای خدایی می‌کنیم، پس بهتر است مشتاق باشیم.
بنا بذاریم یه نصفه روز حلال و حرام خدا رو رعایت کنیم.
مثلا در بحث حلال و حرام، موقع خریدن پرتقال، از یه دونه پرتقال بگذر، بگو این مال من نیست، باید بذارم سر جاش.
گاهی داری حرف می‌زنی، از یه دروغ به خاطر امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- صرف‌نظر کن، بذار عدالت شکل بگیره. اگه این زمینه در وجود من فراهم شد، من به درد امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- می‌خورم.
ببینید اون ۳۱۳ نفر از یاران حضرت-علیه‌السلام- معلوم هستند و اسامی‌شونم گفته شده. شما فکر می‌کنید امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- فقط با اون ۳۱۳ نفر می‌خواد عالم رو اداره کنه؟ نه! هزاران نفر تو حلقه‌های بعدی هستند و حضرت-علیه‌السلام- می‌خواد این‌ها شکل بگیرند.
پس چی شد؟ ظهور، عدالت، پیاده شدن عدالت،
یه عدل هم می‌خواد که عدالت رو وسط بیاره.
حرف آخر، رساله! ببینید از داخل رساله عدالت در میاد، از تو قرآن عدالت در نمیاد، از تو مفاتیح عدالت در نمیاد، اون‌ها کمک کار عدالت هستند.
رساله رو موشکافانه بخونید، چهل تا مسأله مربوط به شماست، از مرجع تقلید بپرس.
به عزیزانی هم که دور از حوزه هستند می‌گم رساله نخونید، هر مسأله رو بپرسید، چون شما وقتی می‌خونید یه چیزی می‌فهمید، ولی وقتی براتون توضیح می‌دن یه چیز دیگه است.
رساله کلمات قلمبه و سلمبه هم داره؛ اظهر داره، اقوا داره، احتیاط واجب داره، احتیاط مستحب داره؛ خیلی از این‌ها واضح نیست.
چهل تا مسأله است که شما رو به عدالت می‌رسونه و حلال و حرام رو می‌فهمی. یه دختر و پسری که با هم ازدواج کردند باید حلال و حرام رو بدونن چی هست، غسل رو باید بدونن چی هست، مسائل مربوط به زناشویی رو باید بدونن، زن باید این رو بدونه که اگه بدون اجازه بیرون رفت ناشزه است.
کاسب مسائل حلال و حرام کسب رو باید بدونه.
ما این‌جوری به درد امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- می‌خوریم.
ببینید رساله خوندن واجب هست، اما خوندن
قرآن و مفاتیح مستحب است.
الان به رساله که یه واجب است، عمل می‌شه؟ نه، همه به دنبال مستحبات هستند!
پیغمبر-صلی‌الله‌علیه‌واله‌وسلم- به امیرالمومنین-علیه‌السلام- فرمود: یا علی! هر موقع دیدی مردم همه دنبال مستحبات می‌رن، تو به واجبات بچسب. الان همه افتادن دنبال مستحبات! می‌گن آقا یه ذکر بگو! یه ختم بگو!
بابا یه مسئله یاد بگیرید. والله دارم به شما می‌گم اگه ما یه مسأله‌ی شرعی یاد بگیریم و به اون عمل کنیم، خدای متعال هزاران ثواب از اون دعاهایی که می‌خوایم بخونیم رو به ما می‌ده. دعاها رو هم بخون، چه اشکالی داره؟
نتیجه! تا در وجودمون عدالت شکل نگیره، تقوا شکل نگیره، مناجات شعبانیه یا هر دعای دیگه‌ای هم بخونیم، فایده نداره! چون وجودمون برای امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- آماده نیست، ولی اگه حرام و حلال خدا رو رعایت کنیم، به درد امام زمان-عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف- می‌خوریم.
حرف آخر! به روز‌های هفته کار داشته باشید؛
اگه امروز شنبه هست، به یکشنبه کار نداشته باش، امروز حلال و حرام خدا رو رعایت کن.
من می‌گم فقط یه روز حلال و حرام رو رعایت کن، یه روز از صبح که بلند شدی مواظب حلال و حرام باش!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
صوت پخش زنده؛ مورخ: ۹۹/۱/۱۶؛ ده شعبان ۱۴۴۱