- این نباید برای ما مهم باشه که یه کشف و کرامت و مشاهدهای داشته باشیم یا معجزهای برای ما اتفاق بیفته، مهم اینه که رغبت در وجود ماست و میخوایم متدین باشیم.
امتهای قبلی معجزههای زیادی دیدند، ولی ایمان نیاوردند؛ نور دیدند که از کوه طور بیرون اومد، فایده نکرد، شتر بیرون اومد، فایده نکرد، چاه زمزم هم دیدند، ولی فایده نکرد، نوزاد در گهواره حرف زد، باز هم فایده نکرد. از اون مهمتر اینه که اصل معجزه برای چیه؟ چه اتفاقی میخواد بیفته؟! معجزه برای ایمان آوردن هست، حالا اون اتفاق افتاده و ما دین رو قبول کردیم. اونها از پیغمبرهاشون میخواستند که معجزه بیارند تا دین رو قبول کنند، در حالیکه ما بدون معجزه و بدون دیدنِ پیغمبر -صلیاللهعلیهوآلهوسلم- دین رو قبول کردیم.
اگه شما این امتیازات رو که در وجود مومن هست، جابهجا کنید، گرفتار یه سری مباحث نوظهوری میشید که به نام عرفان بین ما زیاد پخش شده.