نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

«وَ لِجَوَارِحِنَا عَنِ اقْتِرَافِ الاْثَامِ زَاجِرا» قرآن باعث می‌شه که جوارح ما، دست ما، چشم ما دور بمونه از معاصی.
«وَ لِمَا طَوَتِ الْغَفْلَةُ عَنَّا مِنْ تَصَفُّحِ الاعْتِبَارِ نَاشِرا» و باعث می‌شه ما به این آسونی دیگه گیر شیطان نیفتیم و غفلت دیگه ما رو نمی‌گیره.
«حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ» وقتی شما صد رو دیدی، دیگه به نود و پنجاه کاری نداری. در داستان اصحاب کهف خدا به یه عده جوان لطف کرد و به اون‌ها این‌قدر اهمیت داد و اون‌ها رو برد توی غار. چند تا جوان بودند دیگه، شما خیال می‌کنی اصحاب کهف خیلی آدم‌های شسته رفته‌ای بودند؟ نه! در زمان طاغوت بودند، ولی یه خورده خودشون رو نگه داشتند، یه خورده آدم‌های خوبی بودند و این چه‌قدر در وجود آدم عظمت ایجاد می‌کنه.
شما داستان موسی-علیه‌السلام- رو ببینید وقتی کسی مثل حضرت موسی-علیه‌السلام- که پیامبر اولوالعزم است و تونسته فرعون رو تکون بده، ببینید چه‌قدر عظمت در دلش ایجاد می‌شه. یا اون دو تا برادر که وارد باغ می‌شن، یکی خدا‌ترس است و اون‌جوری صحبت می‌کنه، یکی هم بی‌باک است و می‌گه تا ابد این باغ است!
«وَ زَوَاجِرَ أَمْثَالِهِ الَّتِى ضَعُفَتِ الْجِبَالُ الرَّوَاسِى عَلَى صَلابَتِهَا عَنِ احْتِمَالِهِ» ببینید مثال‌هایی که خدا می‌زنه چه ایمان‌های استواری در وجود ما درست می‌کنه، مومن می‌شه “کل جبل راسخ” تکون نمی‌خوره! وجودش محکم می‌شه.
صحیفه، دعای ۳۰/ فراز ٢