نشریه ی غدیریه-بیانات استاد الهی

بیشترین ذکر حضرت باقر-علیه‌السلام- “لا اله الا الله” بود. مادرش ام‌عبدالله است که امام صادق-علیه‌السلام- در تعریف مادر گرامی امام باقر-علیه‌السلام- یه تعریف عجیبی داره که حضرت می‌فرمایند ام‌عبدالله از بانوان فاضلی بود، جدّه‌ام صدیقه‌ای بود که در میان اولاد امام حسن مجتبی-علیه‌السلام- هیچ زنی به پایه‌ی او نمی‌رسید. از کرامات مادر ایشون، امام صادق-علیه‌السلام- نقل می‌کنند که روزی ایشون نشسته بودند کنار دیواری که این دیوار شروع می‌کنه به خراب شدن و گرد و خاک می‌ریزه، سر و صدا می‌شه، ام‌ عبدالله مادر امام باقر-علیه‌السلام- با دست مبارکشون دیوار رو نگه می‌دارند و می‌فرمایند که اجازه نداری بریزی، به حق اون پیغمبری که حق دارد و حقیقت است و دیوار در همون حالت می‌ماند که حضرت می‌فرمایند این اتفاق در اون موقع به عنوان یه کرامت و معجزه‌ معروف بود. حضرت می‌فرمایند که بچه‌ها رو بین‌طلوعین جمع می‌کردند، به اون‌هایی که قرآن بلد بودند، می‌فرمودند، قرآن بخونند و بقیه‌ رو هم دستور می‌دادند که ذکر “لا اله الا الله” گفته‌ بشه. حضرت یه خادمی داره به نام افلح، که نقل می‌کنه، من با حضرت به سفر حج رفتیم، به محض این که وارد مسجدالحرام شدیم، حضرت چشمش به خانه‌ی خدا افتاد و خیلی بی‌تاب شد، امام یه گریه‌ی بلندی انجام داد، به حدی بود که همه متوجه امام شدند، می‌گفت من رفتم به طرف حضرت و عرض کردم که یابن رسول الله! مثلا خوب نیست شما این‌طوری بلند بلند گریه کردید، مثلا همه متوجه‌ شما شدند، تحت تأثیر قرار گرفتند، می‌خواستم که حضرت مواظبت کنند که صدای گریه‌‌شون رو یه خورده پایین بیارند، حضرت می‌فرمایند:«ویهک یا افلح و لمن الله ارفع صوتی بالبکاء لالی الله تعالی ینظر الی برحمة منه فافوز بها غدا» این جواب خیلی از سوالاتی هست که از ما می‌پرسند که شما چرا صداتون رو بلند می‌کنید؟ چرا گریه‌هاتون این‌طوریه؟ چرا صَرخه(فریاد وناله) می‌زنید؟ امام است، این کسر شأن امام نیست که امام صداش رو بالا ببره، حالا اون صدا چه‌طوری بلند بوده که خادمش می‌یاد و تذکر می‌ده. امام صادق-علیه‌السلام- نقل می‌کنند که پدرم دائم مشغول ذکر بوده، ببینید این‌ها برای ما راهکاره! حضرت می‌فرمایند در حال راه رفتن، در حال غذا خوردن، حتی هنگام صحبت کردن با کسی، ذکر می‌گفتند. طرف با حضرت حرف می‌زده، ولی حضرت مشغول ذکر بوده و به صحبتش گوش می‌کرد. اولین فرزندی‌ است که نسلش از فاطمیون و علویون است،که القاب حضرت، امین، شاکر، هادی، صابر و شاهد است.