«بَلْ نَظُنُّكُمْ كَاذِبِينَ» نه تنها این‌ها رو آدم خوبی نمی‌دونه، می‌گه این‌ها همش حقّه بازی است، داره فیلم بازی می‌کنه, ادای با تقوا‌ها رو داره در می‌یاره، این با تقوا نیست که، هی اون نفس خرابش هم تایید می‌کنه و می‌گه دیدی این‌طوری شد؟ دیدی اون‌طوری شد؟ همش کشکه! خوب این‌طوری که همش کشکه، می‌بینید ده نفر آدم خوب تو قلبش نیست، ده نفر! ولی تا دلت بخواد، آدمای بیخود رو دوست داره، اینم مکافاتش است. چون از آدمای خوب فراریه، گرفتار و محتاج آدمای بد می‌شه و همش با اون‌ها می‌چرخه. تحمل آدم خوب رو نداره، حالا تحمل نداره مثلا بلد نیست حرف بزنه، یا قیافش یه جوریه که قابل تحمل نیست یا مثلا منظم نیست، یا منضبط نیست، یا تمیز نیست. این‌ها اصلا تو ملاکات اهل‌بیت-علیهم‌السلام- نیست! امام رضا-علیه‌السلام- با اون‌هایی که می‌نشست و پا می‌شد، اون‌ها چی بودند؟ امام رضا-علیه‌السلام- چی بود! امام رضا-علیه‌السلام- تو وجود اون‌ها چی می‌دید که قابل می‌دونست که با اون‌ها غذا بخوره، با هر کسی که نمی‌نشست! این‌ها ملاک نیست؛ یعنی ملاک حق‌بین نیست.