محروم واقعی ما هستیم!مثل این جمله‌ی حضرت که فرمود: «غارت‌زده کسی نیست که اموالش رو ببرند؛ غارت‌زده کسی است که مصیبت مرگ برادر رو ببینه»ما هم همین‌طور هستیم؛ یعنی ما این‌همه نعمات داریم، این‌همه برای ما دعا و حرز و راه نجات قرار دادند؛ برای کسی دیگه قرار ندادند، ولی باز محرومیم، استفاده نمی‌کنیم. اون‌وقت همّ و غمّ‌مون سر جاشه ناراحتی‌هامون سر جاشه، افسردگی‌هامون سر جاشه، گیج هستیم؛ دستمون خالیه، امورمون متشتّت هست. محروم به ما میگن دیگه!یا کسی مریض داره، چه‌قدر دعا اومده. همین تربت خوردن شب اول ماه؛ همین نماز اول ماه؛ چه‌قدر مؤثرند.بعد مریضی هجوم میاره، آدم نمی‌دونه باید چه‌کار کنه.ما باید به این‌ها حریص باشیم. این وقتی‌ست که آدم معرفت داره و باور داره که واقعا همه چیز در این‌هاست.آقا میگه بدهی دارم؛ چه کنم؟ خب چه‌قدر الآن ما دعا برای ادای قرض داریم؟ شما همین‌جوری برای قرض جستجو کن، ببین چه‌قدر دعا برای ادای دِین میاد. این‌ها برای ماست دیگه، مال کسی دیگه نیست!حضرت فرمود: دروغ میگه کسی که میگه: از ما چیزی خواسته ولی ما به او ندادیم. به او دروغگو بگید.حضرت فرمود: شما لب‌هاتون رو تکون بدید؛ ما می‌فهمیم از ما چی می‌خواید. این‌قدر ما دعا نخوندیم و نتونستیم بگیریم که دیگه اصلا ما هم مثل بقیه مردم شدیم؛ مثل عوام حاجت‌هامون احتمالیه؛ میگیم شاید برآورده بشه.