از خصوصیات دیگر مسیر امام حسن-علیه‌السلام- این است که هر زمان دو تکلیف مقابل امام حسن مجتبی-علیه‌السلام- قرار داشت یک تکلیف سخت و دیگری آسان که حضرت-علیه‌السلام- تکلیف سخت را کنار می‌گذاشتند و تکلیف آسان را انتخاب می‌کردند، چرا حضرت-علیه‌السلام- این کار را انجام می‌دادند؟ برای امام حسن-علیه‌السلام- که فرقی نمی‌کرد، چرا که طاقت و تحمل عرش را داشتند، در واقع تکلیف آسان را انتخاب می‌کردند که به شیعه اجازه دهند تکلیف راحت را انتخاب کند؛ به عنوان مثال شما چند روز در ماه رمضان روزه گرفته‌اید، اما الان می‌بینید که معده‌‌ی شما اذیت می‌شود، نباید به خودتان فشار بیاورید و گرفتار زخم معده شوید، نهایت این است که چند کیلومتر مسافت را طی می‌کنید و روزه خود را افطار می‌کنید و برمی‌گردید، پس مدام با خودتان نگویید که باید در ماه رمضان به هر قیمتی که شده روزه بگیرم، این سختی کشیدن برای راه امام حسین-علیه‌السلام- است، پس ما یک راه حسنی و یک راه حسینی داریم.فردی در عرفات به خیمه‌ی امام حسن-علیه‌السلام- رفت و دید که ایشان مشغول پذیرایی هستند، بعد به خیمه‌ی امام حسین-علیه‌السلام- رفت و دید آن‌جا از پذیرایی خبری نیست و فقط گریه است! امام حسن-علیه‌السلام- به او فرمودند من امام افطار کنندگان و روزه‌خواران و امام حسین-علیه‌السلام- امام روزه‌داران است.